Najbardziej popularne i niezwykłe dania z owadów

Wideo: 8 najniebezpieczniejszych FOOD na Ziemi !!!

Pluskwy smażony ser z larwami muchy, osy gotowane, smażone mrówki, koniki polne z awokado i innych niezapomnianych potraw z owadów.

Wszystko w świecie istnieje 1462 gatunków owadów jadalnych i jest mało prawdopodobne, wszystkie z nich można spróbować na całe życie. Jednak dzięki Internetowi, jeść tego czy innego owada jest teraz nie trzeba jechać do Tajlandii, Ugandzie i Nowej Gwinei: firmy, które sprzedają owady w Internecie, staje się coraz bardziej.




Smażone robaki bambusa

gdzieTajlandia, Chiny, Ameryka Łacińska

Tajskie potrawy smażone w oleju bambusa robaków - tradycyjny sposób na rozpoczęcie posiłku, jako sałatki lub zupy dla Europejczyków. Smak i tekstura ich trochę jak popcorn, chociaż jakiegoś szczególnego wyrazisty smak nie mają, ale bardzo pożywne.

W rzeczywistości nie jest to robaki i larwy ćma ziołowa z travyanok rodzinę ognevok (Crambidae), mieszka w bambus. Tradycyjnie są one gromadzone przez cięcie łodygi bambusa, ale ostatnio zaczął sadzić sposób komercyjny na farmach i pakowane w worki jak frytki. firma produkcyjna Bizarre Żywność może być, na przykład, kupiony w Anglii. Oprócz Thai Bamboo robaków chętnie jedzą w Chinach oraz w Amazonii.





Szaszłyki z larw chrząszczy-brzany

gdzie: We wschodniej Indonezji

Barbel, duże i błyszczące chrząszcze z długimi anten, anten, rozproszonych po całym świecie, wiele z nich w Rosji. Wezwaliśmy też Longhorn Chrząszcze w świecie anglojęzycznym - Koziorożec chrząszcz (koziorożec beetle).

Larwy Longhorn chrząszczy, które żyją w korzeniach z sago palm - jest to bardzo popularne żywności na obszarach wiejskich wschodniej Indonezji. W trosce o tłuszczach i soczyste larwy Indonezyjczyków czasami zniweczyć mały gaj palmowy, a następnie starannie nawleczone na kije, pieczona nad larwami pożarnej. Mają ciało przetargu, ale bardzo grubą skórę, że zajmuje dużo czasu do żucia. Smak larwy przypominają tłustego boczku.

Larwy istnieje inna aplikacja: mieszkańcy wykorzystywać je jako szczotki do uszu - mieszka larwa Tuck do ucha, trzymając ogon palcami, i że dość szybko pochłania się woskowiny.





Ser ser larwami muchy

gdzieSardynia

Ten ser - jest dowodem, że jedzą owady, nie tylko w Afryce i Azji. Casu marzu - ważne Sardynii specjalności: ser wytwarzany z pasteryzowanego mleka koziego sera z żywymi larwami muchy Piophila casei. Dla większości fanów Marzu sera casu - to nie tylko dojrzały ser lub ser pleśniowy, i wreszcie zjełczały ser z robakami. Ściśle mówiąc, tak to jest: to jest regularny pecorino, z których górna warstwa jest cięty do sera latać swobodnie w nim przełożone jego jaj. Larwy pojawiają się wtedy zacząć pałaszować ser wewnątrz - kwas w ich układzie pokarmowym rozkłada tłuszcze w serze i nadaje mu szczególną miękkość. Część cieczy przepływającej się jeszcze - nazywa Lágrima, które tłumaczone oznacza „rozerwanie”.

Sardyński casu marzu uważany za afrodyzjak i jest tradycyjnie spożywane z robakami. Co więcej, uważa się, że casu bezpieczny Marzu jeść, ale gdy larwy żyją. Rozwiązanie to nie jest łatwe: zaburzonej larwy osiągnięciu centymetr długości, może wyskoczyć z serem do wysokości 15 cm - opisano wiele przypadków, w których spadły w oku tych, którzy próbowali sera. Dlatego miłośnicy casu marzu często jeść tego sera z okularami lub rozmazany go na chleb, przykryć strony warstwowej. Jednak, aby usunąć larwy z serem nie jest przestępstwem. Najprostszym sposobem - trzymać kawałek sera lub kanapkę w papierowej torbie i szczelnie zamknąć go: dusi larwy zaczynają wyskakiwać. Podczas fotografowania w pakiecie jest zakończona, ser można spożywać.

Oczywiście, żadne normy higieny w casu marzu Unii Europejskiej nie pasuje i od dawna zakazane (było dostępne tylko na czarnym rynku po cenie dwukrotnie cena konwencjonalnego pecorino). Ale w 2010 roku, został uznany casu Marzu dziedzictwo kulturowe Sardynii i ponownie włączone.





Suszone gąsienica Mopane z cebuli

gdzieRepublika Południowej Afryki

Suszone gąsienice ćmy Gonimbrasia Belina, RPA gatunek pavlinoglazok żyjące na drzewach mopane - ważnym źródłem białka dla ludzi w Afryce Południowej. Zbierając te gąsienice w Afryce - jest to poważna sprawa: w supermarketach i na rynkach można znaleźć jako suszone i wędzone i marynowane ręcznie walcowane na gąsienicach cyny.

Aby przygotować gąsienica musi najpierw przezwyciężyć wnętrzności zielone gąsienice (zwykle po prostu sprasowane w dłoni, co najmniej - jest cięty wzdłuż jak pea) i gotować w słonej wody i odpływu. Suszona lub wędzona gąsienice są bardzo pożywne, waży prawie nic i są przechowywane przez długi czas, ale nie mają wyjątkowy smak (najczęściej są one porównywane z suszonego tofu, lub nawet suchego drewna). Dlatego są one zwykle smażone na chrupko z cebulą, dodać do zupy, gulaszu lub w różnych sosach służył z kukurydzy owsianki Saji.

Jednak bardzo często mopane jeść surowe i całkowicie lub, jak w Botswanie, odcinając wstępną głową. W smaku przypominają one fusów. Zbierz gąsienice ręcznie, zwykle związane z tymi kobietami i dziećmi. A jeśli w lesie należą do nikogo, a następnie zebrać gąsienice na sąsiednich drzewach jest uważane za złe formularza. W Zimbabwe, kobiety są nawet oznaczone drzew ze swoich gąsienic lub tolerować młode larwy bliżej domu, utworzenie rodzaju plantacji.




gotowane osa

gdzie: Japonia

Starsze pokolenie Japończyków nadal stosowało osy i pszczoły, gotowane na wiele różnych sposobów. Jednym z tych potraw - hatinoko - to larwy pszczół, gotowane z sosem sojowym i cukru: półprzezroczysty, słodkawy masy karamelepodobnaya, który dobrze komponuje się z ryżem. Wystarczy być przygotowane i osy - danie z nich nazywa dzibatinoko. Starsze japońskie danie przypomina powojennych lat i system racjonowania, gdy Japonia osy i pszczoły jedli szczególnie aktywne. Jest wysoce zażądał w restauracji w Tokio, nawet jako nostalgiczną przejażdżkę.

W ogólnym hatinoko i dzibatinoko uważany dość rzadkie specjalizować się w prefekturze Nagano. Nieco częściej palone czarne osy: czasami są podawane z piwem w japońskich tawern. Inną specjalnością - krakersy ryżowe z glinianych osy - robią w miejscowości Omata. Ten niewielki ciastka z vlipshimi dorosłym os - dla każdego stanowią od 5 do 15 ° C

Japońskie dania wykonane z dzikie osy i pszczoły, nie są tanie: przepływ tej branży nie można umieścić dość pracochłonne gotowanie się. Myśliwi na osy i pszczoły przywiązane do osób dorosłych długo kolorowy wątki, a tym samym monitorować swoje gniazda. Jednak w japońskich sklepach można znaleźć i konserwowane pszczoły - zwykle tak pasiek przyjść prawdziwe nadwyżki.




Jedwabników smażone z imbirem

gdzie: Chiny, Korea, Japonia, Tajlandia

Suzhou Miasto i jego okolice słyną nie tylko jakości jedwabiu, ale także sporo dania z poczwarki jedwabnika. Jak wiecie, gąsienica ćmy owinął się cienką ale silną nić jedwabną. W kokonie rosną one swoje skrzydła, czułki i nogi. Zanim to się stanie, ludzie Suzhou gotować je usunąć kokon, a następnie szybko smażone w woku - często z imbiru, czosnku i cebuli. Jednak delikatny larwy, chrupiące na zewnątrz i miękkie w środku, dobrze cochetayutsya praktycznie każdy warzywa i przyprawy. Właściwie gotowane, przypominają smak krabów lub krewetek mięsa.

Równie popularne larwy jedwabnika w Korei. Tace beondegi, gotowane z przyprawami larw lub larw w pary, znajdują się w całym kraju. Ale w sklepach sprzedaży puszkach jedwabniki, które muszą być gotowane przed użyciem. Oni je kocham, a zwłaszcza w Japonii, w Nagato, japoński astrofizyk i Masamichi Yamashita nawet proponuje włączenie do diety jedwabników przyszłych kolonistów Marsa.




smażone mrówki

gdzie: Meksyk, Kolumbia, Australia, RPA

Mrówki - są to najbardziej popularne jadalne owady w świecie po szarańcza. W Kolumbii, smażone mrówki nawet sprzedawać popcorn w kinach zamiast. Większość kobiety w Kolumbii jak mrówki z jajami. Zostały złowione w deszczowe dni, kiedy woda wypełnia mrowisk i kobiety są wybierane na zewnątrz. W najprostszej wersji rustykalnej kuchni, owinięty w liściach i małym zawieszone nad ogniem. Ten ostry, słodkawy przystawka z wyraźną orzechowy smak.

Ale najsmaczniejsze mrówki, tak zwane „miód”, znajdują się w Australii. Żywią się słodkiego nektaru, przenosząc ją do wezbranej brzucha zobikah (w literaturze rosyjskiej, są one nazywane „Ant beczki”). Te przezroczyste pęcherzyki są uważane za słodki przysmak wśród australijskich Aborygenów. Ponadto dwa rodzaje mrówek miodu występują w półfinale pustyniach Afryki Południowej i Ameryce Północnej.




pluskwiaki wodne smażone

gdzieTajlandia, Wietnam, Filipiny

Duże błędy wodne - owadów z rodziny Belostomatidae - żyją na całym świecie, większość z nich w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Azji Południowo-Wschodniej. Ale jeśli to tylko dla Amerykanów, duże owady, których ukąszenia nie chodzą czasami dwa tygodnie, azjatyckie pluskwiaki wodne chętnie jedzą.

Gatunki azjatyckie, Lethocerus indicus, jest największym w rodzinie - 12 cm długości, więc Thais tylko smażyć na oleju, podawane z sosem śliwkowym. Smak mięsa błędów wody przypomina krewetki. Jednocześnie w Tajlandii są spożywane w całości, Filipiny oderwać nóg i skrzydeł (iw tej formie dostarczonej do mocnego napoju jako starter), w Wietnamie czyni je bardzo pachnący ekstrakt, który jest dodawany do zup i sosów. Na talerzu zupy, tylko jedna kropla.




Grasshoppers z awokado

gdzie: Meksyk

Koniki polne, są znane karmić nawet Jana Chrzciciela: szarańcza, które zostały zajęte to dziki miód - to szarańcza, bliskiego krewnego polny. To może zrozumieć Meksykanów, dla których świerszcze - Jest prawie narodowym żywności. Grasshoppers w Meksyku jedzą wszędzie: gotowane, surowe, suszone na słońcu, smażone, namoczone w soku z limonki. Najbardziej popularne danie - guacamole z szarańcza: owady są smażone szybko, powodując ich szybką zmianę koloru z zielonego na czerwony, zmieszane z awokado i rozłożone na tortille kukurydziane.

Jak każdy mały owad smażony, pieczony konik nie posiada wyjątkową smak i zazwyczaj smak - smak masła i przyprawy, w którym palone. Grasshoppers przemycanych sprzedawców ulicznych w Azji Południowo-Wschodniej - to tylko przesadny Chitynowy powłoki. Ogólnie rzecz biorąc, koniki polne jeść gdzie jeść owady. Gotowany w słonej wodzie i suszone koniki polne jedzą na Bliskim Wschodzie, w Chinach, są nawleczone na szaszłyki jak kebaby, w Ugandzie i okolicznych regionach - są dodawane do zup. To ciekawe, że w Ugandzie kobiety do niedawna nie wolno było jeść koniki polne - Myślę, że jeśli dać im urodzić dzieci z zdeformowane, jak szarańcza, ich głowami.




Ważki w mleku kokosowym

gdzieBali

Ważki może osiągnąć prędkość do 60 km / h, tak że jadalne ważka - to prawdziwy fast food. Złapać i zjeść je na Bali złapać ważki nie jest łatwe, to odbywa się za pomocą laski wysmarowane lepkiego soku z drzewa. Główną trudność - zarówno gładkie i szybkie przemieszczanie różdżki dotknąć ważki.

Złapany duże ważki, które poprzednio zakończone skrzydła, albo szybko grilla smażone lub gotowane w mleku kokosowym z imbiru i czosnku. Ważek też zrobić coś takiego lizaki, obzharivaya je w oleju kokosowym i posypane cukrem.





Tarantulas pieczone na węglu

gdzie: Kambodża

Pieczona do czarnych tarantule, jak lakierowanych zwęglonych żar - wspólny street food w Kambodży. Szczęśliwcy tarantule Hunter dnia może dogonić dwustu osobników. Są one sprzedawane bardzo szybko. Kambodży ptaszniki są smażone w woku z dodatkiem czosnku i soli - do smaku ich mięso przypomina skrzyżowanie z kurczaka i ryby.

Duże ptaszniki, tarantule, osiągając 28 cm średnicy, są spożywane w Wenezueli, po prostu upiec je na węgle. Nieco bardziej elegancki sposób tarantule gotowania używać w Japonii: tam pierwszy rozerwać odwłok pająka, a następnie przypalić włosy i szybko smażone w tempurze.

Jednak uważa się, że najbardziej smaczne pająków - nie tarantule i pająki z rodziny prządkowate, które są spożywane w Nowej Gwinei i Laosu. Smak tych pająków, jeśli oni smażyć przypominać masło orzechowe.

Wideo: 10 podłe stwory, które jedzą żywy // żywego pokarmu