Jak mrówki są prowadzone pod ziemią

naukowcy z Instytut Technologii w New Jersey (USA) i Centrum Badań zdolności poznawczych zwierząt (Francja) próbował dowiedzieć się, jak trudno mrówki w ich podziemnych korytarzy trudno przenieść na najlepszych, najkrótszą drogą.

Model ten służył jako mrówki argentyńskie (Linepithema humile) - jeden na świecie najbardziej niebezpiecznych inwazyjne, średnia wielkość osób pracujących są równe 23 mm.

Jednym z Alice labiryntu (wzrost) (zwane Photo Simon Garnier i wsp.).

Aby symulować orientację układu w przejściach podziemnych zostały ustawione podobne roboty size (naukowcy nazywają je Alice). Zamiast feromonów pozostawionych przez mrówki, używane lekkie ślady. Na początku eksperymentu, gdy nie ma światła ślady w nieznanym labiryntu nie było, roboty używane „strategii badań”, obserwowane w przyrodzie, gdy przy zachowaniu ogólnego kierunku ruchu zakrętach przy każdym skoku dany węzeł wybrany losowo (podobnie zachowuje się w labiryncie i nieprzygotowana osób).

W rezultacie, roboty są stopniowo zaczął wybierać widelec, który prowadził wzdłuż najkrótszej drogi do celu. Raz w stalowym spotkać labirynt lekkie ślady robotów, którzy je zobaczyć natychmiast zwinięte w kierunku, które spowodowały te sygnały.

Okazało się, że nawet bez programu robota do rozpoznania i zapamiętania szczególną geometrię porusza się bardzo szybko zaczynają wybierać najkrótsze i skutecznych dróg do celu.

W tym przypadku stosuje się tylko śladowe ilości światła (analogowe ant feromony) i zaprogramowany mechanizm losowego wyboru obraca się w labiryncie:

Podobne wyniki uzyskano również przez inne grupy badawcze, choć nie są one wykorzystywane jako miniaturowych robotów działających w prostych warunkach laboratoryjnych:

Autorzy zwracają uwagę, że to wszystko rozwiązuje ten problem przez długi czas zauważona przez badania tego typu mrówki: mają raczej słabe widzenie i podziemnych tuneli, a to nie jest to potrzebne. Jednak one poruszać się z bardzo znaczną prędkością i bardzo pewny siebie.

Fakt, że roboty były zdolne do replikacji zachowanie owadów, robić bez skomplikowanej poznawczego „mózgu” pokazuje, że zwykłe mrówki w przyrodzie nie trzeba w coś takiego. „Badania pokazują, że skuteczna nawigacja i produkcji pasz można osiągnąć mrówki przy minimalnych zdolnościach poznawczych - podsumowuje Simon Garnier (Simon Garnier), Główny autor pracy. - To pokazuje również, że geometria sieci transportu odgrywa kluczową rolę w przepływie informacji w mrówce i wspólnoty ludzkiej ".

Dla wszystkich, że jest to zachowanie mrówki argentyńskie został znaleziony w 2009 roku, jest bardzo złożony charakter (czyli nie „nie ma mózgu”). W ten sposób członkowie trzech supercolonies ten gatunek (6000 km wzdłuż wybrzeża Europy, 900 - wraz z Kalifornii i japońskich supercolonies zachodnie wybrzeże) nie byli wrogo do siebie pod żadnym pozorem. Okazało się, że wszystkie trzy są genetycznie supercolonies bliskich krewnych, podczas gdy mniejsze kolonie, niezwiązane wspomniano, wykazywał wrogość do innych gniazd, nie odbędzie się z nimi w ścisłym związku.

W różnych wersjach labirynty robotów dość szybko zaczęły wybrać najlepszą trasę, skupiając się tylko na ślady innych robotów.

Wszystko to nie jest bardzo typowe dla innych gatunków mrówek. Niezwykle szybki rozwój „Argentyńczycy” w świecie, widocznie związane z tym non-agresywny wobec sąsiednich gniazd tego typu w obrębie tych samych supercolonies. mrówki robotnice mogą być nawet mieszać z innymi mrówkami gniazdo jest rzeczywiście przeniósł się do niego, podczas gdy konwencjonalne społeczności mrówek spędzają ogromne wysiłki na rzecz walki z własnej naturze, a przejście do innych kolonii jest możliwe tylko dla przegranych w konflikcie - w postaci „niewolnictwa”. Nawiasem mówiąc, badanie zawarta w 2009 roku było takWszystkie trzy mrówki argentyńskie supercolonies należą do tej samej megacolon „ogromna długość, które mogą być porównywane jedynie z ludzkiego społeczeństwa.”