Najlepsze zdjęcia kosmiczne miesięcznie

Najlepsze zdjęcia przestrzeni miesiąca według magazynu Astronet.

Moon Over Andromeda
Duża spiralna galaktyka Andromeda (M31), znajduje się zaledwie 2,5 miliona lat świetlnych od Ziemi, znajduje się najbliżej spiralnej Drogi Mlecznej. Mgławica Andromedy widać gołym okiem jako małe, słabo oświetlonym miejscu, niewyraźne. Ze względu na niską jasność powierzchniową przypadkowi obserwatorzy nie można oceniać tak spektakularne piękno na ziemskim niebie. Ta zabawa złożony obraz pomogą porównać rozmiar kątowy pobliskiej galaktyce, a inny, bardziej żywy i znane nam niebiańską obiekt. W kadrze obrazu głęboko Andromeda na którym widoczne drobne niebieskie gromady gwiazd w ramionach spiralnych poza jasnożółty jądra, w połączeniu z typowym widokiem prawie pełni księżyca. Oba obiekty są wyświetlane w tej samej skali kątowej. Księżyc obejmuje 1/2 stopnia na niebie, a narożnik rozmiarów galaktyk jest kilka razy większa. Z Andromeda pokazuje także dwa jasnym satelity: galaktyki M32 a M110 (na dole)



Zderzających się galaktyk Arp 271 spirala

Co stanie się w przyszłości z tych galaktyk? Obecnie, spiralne galaktyki NGC 5426 i NGC 5427 są w bardzo niebezpiecznej odległości od siebie, ale uważa się, że będą one przetrwać w procesie scalania. W większości przypadków, gdy galaktyki łączenia, to znaczy, że B lshaya pochłaniania mniejszych galaktyk. Jednak w przypadku galaktyk NGC 5426 i NGC 5427 są bardzo podobne do siebie. Obie galaktyki mają dobrze rozwinięte ramiona spiralne i kompaktowy rdzeń. W ciągu najbliższych kilku lat, dziesiątki milionów gwiazd, które wypełniają te galaktyki są mało prawdopodobne, aby wystąpić. Ale w wyniku przypływu sił grawitacji będzie gęstnieć gazu i będzie tworzyć nowe gwiazdy.

Dwa galaktyki nazwa zwyczajowa Arp 271 i prowadzi się reakcję w pary, całkowitą długość około 130 tysięcy lat świetlnych. Galaxy znajduje się 90 milionów lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Panny.



Niedaleko Mgławicy Stożek

W sąsiedztwie Mgławicy Stożek zaobserwować dziwne formy i struktury. Powstawanie nietypowym kształcie powstają w interakcji promieniowania i gorącego gazu wyrzucanego przez młodych gwiazd, z drobnego pyłu międzygwiazdowego. Najjaśniejsza gwiazda na prawo na rysunku - jest S Mon (S Mon). Obszar powyżej niej, dzięki swojej strukturze i kolorze, zwany Fox Fur Nebula. Niebieski poświata otaczająca S Mon jest spowodowane odbiciem światła jasnym otoczeniu pyłu gwiazda. Czerwonawy blask charakterystyczne dla całej powierzchni, to nie jest wyłącznie wynikiem odbicia pyłu, ale również ze względu na emisję wodoru zjonizowanego gwiazd. Gwiazda S Mon jest częścią rozproszonego młodej gromady gwiazd NGC 2264 znajduje się w odległości 2500 lat świetlnych od Ziemi w kierunku konstelacji Monoceros.



Hoaga obiektu: dziwna galaktyka pierścieniowa

Ile galaktyk w tym obrazie - jeden lub dwa? Problem ten powstał w 1950 roku, kiedy astronom Art Hoag przypadkowo odkryli ten niezwykły pozagalaktyczne obiekt. Zewnętrzny pierścień zdominowany przez jasne, niebieskie gwiazdy, aw środku jest dużo bardziej czerwonych kula gwiazd, które są prawdopodobnie znacznie starsza. Pomiędzy nimi - "luka"To wygląda prawie zupełnie ciemno. Jak tworzą obiekt hoaga, nie jest jasne, choć jest teraz znaleźć kilka podobnych obiektów, zwanych galaktyka pierścieniowa. Wśród hipotez na temat pochodzenia galaktyk są uważane kolizji, która miała miejsce kilka miliardów lat temu, a pod wpływem perturbacji grawitacyjnych nietypowy kształt jądra. Otrzymana przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a w lipcu 2001 roku fotografia, widać najdrobniejsze szczegóły obiekt hoaga, które mogą pomóc wyjaśnić jego naturę. Hoag rozmiar obiektu wynosi około 100 tysięcy lat świetlnych, znajduje się w odległości około 600 milionów lat świetlnych w kierunku konstelacji Węża.



Io powierzchnia: w procesie rozwoju

Ten księżyc Jowisza różni się od innych księżyców. Jest to najbardziej aktywny wulkanicznie obiekt w Układzie Słonecznym, a jej powierzchnia jest stale przekształcane przez nowe strumienie lawy. Ten złożony obraz o wyższej rozdzielczości jest zbudowany na podstawie danych uzyskanych w 1996 roku, NASA, sonda Galileo. W centrum zdjęcia jest strona Io że zawsze obraca się do Jowisza. Kolory na zdjęciu zostały specjalnie wzmocnione w celu zwiększenia różnic pomiędzy powierzchnią części, z których najmniejsze mają około 1,5 mil szerokości. Brak kraterów wskazuje, że powierzchnia jest pokryta nową warstwę złóż wulkanicznych wcześniej niż czas, aby utworzyć kraterów. Co daje energię do tego sanktuarium wulkanów? Możliwym źródłem energii życiowej wulkanów mogą służyć zmieniających pływy grawitacyjne wywołane przez oddziaływanie satelity Jowisza i innych Galilejskich satelitów krążących wokół gazowego giganta.



M8: Lagoon Nebula

To jest wielki kosmiczny obłok często przyciąga uwagę wycieczki konstelacji Strzelca z teleskopu. "przestrzeń turystyczny" XVIII wieku, Charles Messier przyniósł tę jasną mgławicę skatalogowana jako numer M8, podczas gdy współcześni astronomowie odkryli, że Mgławica Laguna - jest aktywnym gwiazda tworzących obszar w odległości około 5000 lat świetlnych od Ziemi w kierunku centrum naszej Drogi Mlecznej. Gorące gwiazdy rozrzucone gromada gwiazd NGC 6530, mgławicę osadzony w, dają energię, aby to światło




Mgławica Eskimos z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a i Chandry

W 1787 roku astronom William Herschel odkrył Mgławicę Eskimos. Grunt NGC 2392 przypomina głowę człowieka w parku z kapturem (Eskimo odzieży). W 2000 roku obraz Hubble Space Telescope była Mgławica Eskimos w świetle widzialnym, a w 2007 roku zajęło zdjęcie Chandry obserwacji w promieni rentgenowskich. To zdjęcie jest z połączonej danych optycznych i rentgenowskich, została opublikowana w zeszłym tygodniu. Rentgenowskie emitowane z centralnego mgławicy gorącego gazu i zilustrowane różowo. Od miejsca, wyraźnie widoczne, taka struktura złożona z chmury gazu, że nie jest jeszcze możliwe, aby w pełni wyjaśnić. Mgławica Eskimos - mgławica planetarna, a gaz widać kolejne 10 tysięcy lat temu, zewnętrzne warstwy podobnej do Słońca gwiazdy

Mgławica Eskimos ciągnie się prawie 1/3 lat świetlnych i znajduje się w Drodze Mlecznej w odległości około 3000 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Bliźniąt.



NGC 3370: wyraźniejszy widok

Galaktyka spiralna NGC 3370 znajduje się w odległości 100 milionów lat świetlnych od Ziemi i jest widoczny w gwiazdozbiorze Lwa. Bo to jest podobna do wielkości i struktury naszej Drogi Mlecznej. Jest to doskonały obraz o dużej i pięknej galaktyki spiralnej, rozmieszczone nam swój samolot, dostać się na teleskop Hubble'a za pomocą Advanced Camera for Surveys. Jakości i rozdzielczości, to naprawdę jest nie do pobicia. Fotografia przedstawia bardziej odległych galaktyk tła są rozproszone w przestrzeniach wszechświata. Obraz NGC 3370 było więc jasne, że w tej galaktyce był w stanie zbadać pojedynczych gwiazd pulsujących - cefeid. Mogą być stosowane w celu ustalenia dokładnej odległości do galaktyki. NGC 3370 wybrano do tego badania, ponieważ w 1994 nastąpił wybuch supernowej typu la, która została dokładnie przebadana.



Perseidy nad Chinami

Kometa kurz na początku tego miesiąca, deszcz rozlane na Ziemi. Meteory z rocznym Perseid lewo jasne ślady w ciemnym niebie. Xiang astronom Jean podziwiał tę pogodę przestrzeń w hrabstwie Zhangbey prowincji Hebei w Chinach. W nocy z 12 na 13 sierpnia, otrzymał szereg ekspozycji 10-sekundowych w sumie cztery godziny przy użyciu obiektywu szerokokątnego. Poprzez połączenie ramek, które zostały zamknięte 68 meteorów, był obraz Perseidów letnich pokazane tutaj.



Saturn, Titan, pierścienie i mgiełka

Zdjęcie przedstawia księżyce i pierścienie Saturna. Duży okrągły obiekt w centrum obrazu - jest Tytan, największy księżyc Saturna, a jednym z najbardziej intrygujących obiektów w Układzie Słonecznym. Ciemna plamka w środku - to jest główny, część twarda z satelity. Jasny pierścień wokół niego - to atmosferyczna mgiełka wokół Tytana. Gaz w atmosferze rozprasza światło słoneczne satelitarną, zanim dostanie się do kamery na pokładzie automatyczną Cassini. Przekraczanie obrazu poziomo rozliczane Saturn pierścienie widoczna praktycznie żebra. Lewo i poniżej Titan jest Enceladus, mały księżyc Saturna. Ponieważ zdjęcie zostało zrobione przed słońcem, powierzchnia Tytana i Enceladusa pojawiają się ciemne sylwetki i pierścienie Saturna widać czy negatywna. Jeśli naprawdę uważnie przyjrzeć Enceladus, widać emisji lodu, strzela z puchu powierzchni. To właśnie te strumienie zainspirowały ludzi do przyszłych projektów lądowania na Enceladus i wierceń lodu w poszukiwaniu śladów życia pozaziemskiego.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: