Łopian, zadziory lub zadziorów (szer. Łopian większy)

korzenia łopianu spożywane w oczyszczonej i gotowano oraz jako roślina lecznicza. Uważa się, że ta roślina rozprzestrzeniła z północnej Europy i Syberii. W Japonii, popularność tego rodzaju gobo (łopian roślinnego), który od dawna uprawianej przez właściwości jego korzenia. W Japonii, łopian nawet sprzedawane w supermarketach. W naturze, kubek - dzika i mało wymagająca roślina, która rośnie w niemal wszystkich zakątków naszego globu. Naukowcy odnoszą się do rodziny astrowatych łopianu (Asteraceae), rodzaj Arctium (łopian).

Jego nazwa naukowa - łopian większy (łopian, ostrożeń, łopian). Największe rośliny osiągają metr wysokości. Jego szerokie sercowate szorstkie liście bogaty kolor zielony na wierzchu i spodu jasnozielone. Ten kubek przypomina rabarbar.

Na łamach Żywienia zasobów, a ty na kubek i powiedział wiele ciekawych właściwości. Latem, w swojej grubości łodygach sięga długością polutorametrovoy się czerwonawy kwiatów purple głowice rurowe z którego następnie tworzone z nasion haczykowate kolce. Bliżej momencie nabycia brązowo korzeni podziemnych osiągnąć długości około 60-90 cm i tworzą akwizycji danych podobieństwa z marchwi i Pasternak.

Spośród czterech gatunków z rodzaju Arctium (rzepakowy), uprawiane są tylko wielkie łopianu (łopian większy) i łopian mniejszy (łopian mniejszy). Typowo, wykopano korzenie jesienią powoli suszone i przechowywane w zimie. korzeń łopianu charakteryzuje się słodkim smakiem, przypominającym karczocha i pasternaku. Ma ostre tekstury i lepką konsystencję. Prawie wszystkie części rośliny są używane w kuchni i jako remedium na pewne dolegliwości.

Łopian większy - jest wieloletnia roślin zielnych o prostym, stabilnym, elastycznego voylochnoopushennym macierzystych. W pierwszym roku powstają bardzo duże podstawne liście na długich prostych, soczyste łodygi.

W drugim roku - najwyższy (do 3 m) prostej łodygi z małych czerwono-fioletowe kwiatostany koszy znajdujących się na szczytach szypułek.
Kwitnie w czerwcu i sierpniu. Rośnie wszędzie w lasach i krzewów, w obudowie, w rowach, na wilgotną nieużytkach wzdłuż drogi.

Opisując łopian większy nie należy zapominać, że - dwuletnie rośliny. W tym, jest on bardzo podobny do swojego nazwiska dawca - niedźwiedzia. W hibernacji niedźwiedź spędza ekonomicznie chodzić tłuszczu w lecie. Łopian większy przechowuje wszystkie składniki odżywcze, zgromadzone w pierwszym okresie letnim przy pomocy potężnego rozetę liści w wielkiej korzenia. A na drugim cyklu pobiera je poprzez inwestowanie w wysokim pniu, na szczycie której będą kwiaty i korzinchatye Seed Vault - Repi. Dlatego też, na początku wiosny, gdy inne rośliny wyglądają żałosny i bezradny, łopian większy niegdyś potężny zaskoczony pędów. Korzeń hojnie daje wszystkie niezbędne do wzrostu.

Zastosowanie dużego korzenia łopianu zdrowia

korzenia łopianu, jego młode pędy, łodygi obranych i wysuszone nasiona zawierają różnorodne związki znane z właściwości przeciwutleniających, zdolność do zapobiegania chorobom i promowania zdrowia.

korzenia łopianu bardzo nizkokalorien i zawiera tylko 72 kcal na 100 gramów. Łopian - dobrym źródłem polisacharydów nieskrobiowych, inulina, Lappin glikozyd, klej, i innych, którzy nie łopianu przeczyszczające. Dodatkowo, funkcje inulinowych jako prebiotyk i pomaga obniżyć poziom cukru we krwi i cholesterolu we krwi i masy ciała.

korzenia łopianu w znacznych ilościach elektrolitu zawiera potas (308 mg, co stanowi 6,5% zalecanej dziennej szybkości zużycia). kubek sodu mało. Potas jest niezbędnym składnikiem komórek i płynów ustrojowych, które pomagają kontroli tętna i ciśnienia krwi.

Na korzenia łopianu w małych ilościach zawierają również istotnych witamin, w tym kwasu foliowego, ryboflawiny, niacyny, pirydoksyny, witamina E, witamina C, koniecznej do utrzymania dobrego zdrowia. Witaminy E i C są silne naturalne przeciwutleniacze, które pomagają w ciało człowieka w celu zapobiegania chorób zakaźnych, raka i chorób neurologicznych.

Ponadto, korzeń łopianu zawiera także minerały wymaga człowieka - żelazo, mangan, magnez i niewielkie ilości cynku, wapń, selen i fosfor.

Korzystanie z korzenia łopianu medycynie

Prawie cały kubek stosowanego w tradycyjnej i współczesnej medycyny. W tym roku jest jak innego przedstawiciela rodziny Asterceae, mniszek lekarski.

Łopian jest używany w wielu środków ludowej jako jeden z najlepszych środków do oczyszczania krwi. On ma pewne właściwości moczopędne, pomaga usunąć toksyny z krwi.

Łopianu stosuje się w leczeniu chorób skóry, w tym zapalenie skóry (egzema), łuszczyca, suchość skóry i innych. łopian część stosowany jako lek ziołowy dla wątroby i pęcherzyka żółciowego.

Liści i łodyg łopianu są również stosowane jako środek pobudzający apetyt warzyw i dobrego środka do reklamacji gazów i niestrawności.

Odwar z korzenia łopianu:

Bulion korzenia łopianu (Decoctum radicis Bardanae): 10 g (1 łyżka stołowa) korzeni umieszczonych w naczyniu szkliwa, wlać 200 ml (1 Szklanka) ciepłej przegotowanej wody, zamknięto i ogrzewano we wrzącej wodzie (na łaźni wodnej), w częstym mieszaniu 30 min, schłodzono w temperaturze pokojowej przez 10 minut, przesączono, a pozostałe surowce wycisnąć.

Objętość powstałej brzeczki doprowadzono do wrzącej wody do 200 ml. Gotowany wywar z korzenia łopianu jest przechowywany w chłodnym miejscu nie dłużej niż 2 dni.

Jest wnętrze 1/2 szklanki ciepłej 2-3 razy dziennie.

korzeń łopianu nie jest zapakowany. Jest on przechowywany w suchym i chłodnym miejscu.

Wybór i przechowywanie łopianu

Zazwyczaj korzenia łopianu sięga 60 cm długości i 2,5 cm średnicy. Dać pierwszeństwo średnich gęstych korzeni bez uszkodzeń i elastyczną skórę. Unikać rażąco zbyt powolny i suszone korzenie, które mogłyby już tracą smak.

Obrane suszone korzenie są przechowywane przez wiele miesięcy, w chłodnym, dobrze wentylowanym. Posiekane korzenie powinny być przechowywane w lodówce i zużyć jak najszybciej.

ostrzeżenie

korzeń łopianu może być używany tylko przez zdrowych ludzi, którzy nie mają przeciwwskazań. Pacjenci leczeni diuretyki oszczędzające potas, korzenia łopianu może powodować zatrucie potasu. Ogólnie rzecz biorąc, w niektórych wrażliwych osób roślina może powodować reakcje alergiczne.

Wartość odżywcza dużego korzenia łopianu

W nawiasach podano udział wartości dziennej konsumpcji. Wartość odżywcza jest podana w przeliczeniu na 100 g korzenia łopianu dużej (łopian większy) w sprawie informacji z Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, określone na stronach zasobów żywieniowych i Ty.

Informacje ogólne:
Wartość energetyczna - 72 kcal (3,5%) -
węglowodanów, - 17,34 g (13%) -
Białko - 1,53 g (3%) -
tłuszcze - 0,15 g (<1%)-
Włókno część posiłku - 3,3 g (8%).

witaminy:
Kwas foliowy (witamina B9) - 23 mikrogramów (6%) -
niacyna (B3 witaminy) - 0,300 miligrama (2%) -
Kwas pantotenowy - 0,321 miligrama (6%) -
Pirydoksyna (witamina B6) - 0,240 mg (18%) -
Ryboflawina (witamina B2), - 0,30 miligrama (2%) -
Tiamina (witamina B1), - 0,010 mg (1%) -
Witamina A - 0 jednostek międzynarodowych (IU, IU) - 0% -
Witamina C - 3 mg (5%) -
Witamina E - 0,38 miligrama (2,5%) -
Witamina K - 1,6 mikrograma (1%);

elektrolity:
sodowy - 5 mg (<1%)-
Potas - 308 mg (6,5%).

minerały:
Wapń - 41 mg (4%) -
żelazo - 0,80 mg (10%) -
Magnez - 38 mg (9%) -
manganu - 0,232 mg (10%) -
Fosfor - 51 mg (7%) -
Selen - 0,7 mg (1%) -
Cynk - 0,33 miligrama (3%).

Składniki odżywcze:
alfa-karoten (&Alpha - karoten) - 0 mikrogramm-
Beta-karoten (beta-karoten), która jest bogata w marchwi - 0 mikrogramm-
beta kryptoksantynę (-kriptoksantin) - 0 mikrogramm-
luteina, zeaksantyna - 0 mikrogramów.

Zastosowanie w kuchni

W średniowieczu był używany jako warzywo, jest obecnie szeroko stosowane w Japonii, Korei, Włoch, Brazylii i Portugalii. W pożywieniu są korzenie, które rozwijają się na 1 metr długości oraz 2 cm średnicy i łodygi przed kwitnieniem. Smakuje jak karczocha.
Stosując technikę

Olej rzepakowy jest używana jako smar i płyn zwilżający w dokładnych przyrządów żyroskopowe.

Klasyfikacja naukowa:
królestwo: Rośliny
dział: Okrytozalążkowe
klasa: dwuliścienne
zamówienie: Asterales
rodzina: astrowatych
rodzaj: Łopian
widok: Łopian (łac. Łopian większy (L., 1753))