Historia zauropodów

Te czworonożnych gigantów jury i kredy (200-65 mln lat temu) miał kilka specjalności, co pozwoliło im osiągnąć takie rozmiary. Dzięki długiej szyi, szeroko otwierając szczęki i zęby-natarcia Diplodocus, Brachiosaurus i inni im podobni jedzenia wierzchołki drzew, i zużywają duże ilości liści, nie tracić energii na masową ruchu nóg. Miednicy i kończyny były wystarczająco mocne, aby wytrzymać ciężar dinozaurów, a kręgi są puste i mała głowa zmniejsza obciążenie. Szczególny program rozwoju kości umożliwia młodzieży zdobycie kilku ton rocznie.

Paleontolodzy od dawna uważał, że te anatomiczne nowości pojawiły się równocześnie z dużymi zauropodów - eksplozja ewolucyjna specjalizacji zbiegła się ze wzrostem wielkości. Jednak kilka odkrycia zostały dokonane w ostatnich latach wykazały, że wiele ważnych zmian pojawiły się na długo przed tym między wczesnym zauropodomorfov. Paul Barrett z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (UK) wzywa tej grupie „nieznanych członków społeczności dinozaurów”.

Wczesne zauropodomorfy chodził na dwóch nogach i miał wszystko, na pierwszy rzut oka, nie ma wiele wspólnego z ich ogromnymi potomków. Ale te małe stworzenia stopniowo zaczął jeść, chodzić i oddychać tak, że w przyszłości funkcje te umożliwiły powstanie zauropodów.

Etapy ewolucji zauropodów (tu i poniżej ilustracja czasopiśmie Nature).

Faza I: od małych

Większość skamieniałości należących do tego okresu znajdują się w odległych rejonach półkuli południowej, szczególnie w Argentynie i RPA.

W 2006 roku paleontolog Ricardo Martínez znalazł obiecujący zestaw kości na pustyni w północno-zachodniej Argentynie. Wyszli z końca skalnej okresu triasu (około 230 mln lat temu) - w tym czasie tylko zaczęły pojawiać się pierwsze dinozaury. Martinez stwierdzono, że zęby miały grube ząbkowania na krawędziach - urządzenie do cięcia włókniste materiały roślinne. W innych wczesne dinozaury były cienkie zęby, są bardziej przystosowane do cięcia mięsa. Dlatego naukowiec zdecydował, że złapał mały prekursor wielkich zauropodów.

W 2009 roku, Martinez i Oscar Alkober też z Muzeum Nauk Przyrodniczych San Juan (Argentyna), opisali częściowy szkielet. zwierzę porusza się na dwóch nogach, miał 1,6 metrowej wysokości korpusu z indyka i długą końcową, waży tylko 8,7 kg. Martinez nazwał go panphagia Protos - «pierwsza wszystkożerne„.

Pan Barrett uważa, że ​​rozszerzenie diety - pierwszy krok na drodze do zwiększenia rozmiarów ciała. Jednak zwykle mrowienie trawa nie wolno robić tak, mówi Martin Sander, paleontolog z Uniwersytetu w Bonn (Niemcy). Dlatego zauropody podniósł głowę.

Dla takiej mocy jest potrzebna długą szyję, byłoby niezwykle trudne, jeśli miałem dysk kręgów. Dlatego duża zauropodów kręgów usiane otworów. Masa wypełnione powietrzem (pneumatyczny) kości jedynie 35% wagowych stałego kości. W związku z tym długość szyi może sięgnąć do 15 m, powiedział Mathew Wedel, paleontolog z Uniwersytetu Zachodniej Zdrowia (USA) nauk. Może wnękowe pneumatyczne kości były związane z pęcherzyków w organizmie, która pomaga skierować strumień powietrza przez płuca i poprawić oddychanie efektywności Giants (coś takiego widział we współczesnych ptaków). Bez tych zauropodów poduszki powietrzne nie będzie w stanie usunąć nieświeże powietrze wypełnione szyi po każdym oddechem płuca były zbyt małe, aby poradzić sobie z tym sama.

Tak, Pan Wedel znaleźć potencjalne prekursory kości pneumatycznych w młodym zauropodomorfa pantydrako: jego kręgi szyjne miał dziury w miejscach, gdzie zauoropodov miał dziury. Zwiększając tym samym efektywność wymiany tlenu, a to pozwoliło przodkowie dinozaurów aby wygrać, bo w końcu permu i triasu (260-240 początku mln lat temu), stężenie tlenu w atmosferze było niższe niż obecnie.

Faza II: kilka ton rocznie

Wczesne zauropodomorfy były małe, energiczny i przeważnie dwunożnych. Oznacza to, że może uciec od drapieżnika. Jednak w nowy etap ewolucji rosną do 2-10 m długości.

Najstarsze kopalne tego etapu odnosi się do początku okresu jurajskiego (ok. 200 mln lat temu). Prozauropody miał długą szyję i tułów, większe ciało i stosunkowo krótkie nogi w stosunku do swoich poprzedników. Że masa ciała, która była znacznie wyższa niż w przypadku drapieżników dozwolonym czasie nawet mniej sprawnych zauropody przetrwać. „Villain nie mógł gryźć, tak aby zabić” - powiedział Pan Zander.

Jeśli zauropody rosły powoli (jak większość gadów), aby osiągnąć pełnowymiarowe trwało nie mniej niż sto lat. Ale oznaczałoby to podatność młodych przez długi czas.

Klawisz „innowacja” stał blaszkowy kości, który rozwija się w dwóch etapach. „Szkielet struktury kostnej rozwija się bardzo szybko, tak, że rosną o około jedną dziesiątą milimetra dziennie, stopniowo wypełniony” - mówi Pan Sander.

Początki tej cechy pojawiły się na długo przed olbrzymich zauropodów. W 2005 roku Pan Zander i jeden z jego absolwenta Nicole Klein znalazł podpisuje blaszkowy kości Plateozaur, który żył w późnym triasie i miał około 10 m długości. Po przestudiowaniu szczątki ponad czterdzieści osób, naukowcy wykazali, że niektóre zwierzęta osiągnęły pełny rozmiar w ciągu zaledwie 12 lat.

Gwałtowny wzrost jest bardziej typowa dla stałocieplnych zwierząt - ewentualnie z pewnymi dinozaurów miały istotnie podwyższoną temperaturę ciała. Ostatnio Robert Eagle, geochemik z California Institute of Technology (USA) i jego koledzy obliczyli, że olbrzymie zauropody, Brachiosaurus i Camarasaurus były 5-12 C cieplejsze niż dzisiejszych aligatorów.

W Plateozaur i innych prozauropodov istnieją inne zmiany anatomiczne, które pomogły ich potomków nabyć wspaniały rozmiar. Na przykład, tytan rosnącą potrzebą kość krzyżową. Tak więc, na początku zauropodomorfov miał dwa kręgiem krzyżowym, a na prozauropodov - trzy.

Te i inne innowacje doprowadziły do ​​skoku Ewolucja w późnym triasie: semikilogrammovyh zauropodomorfov (np panphagia) chetyrohtonnye Plateozaur zmieniło. „Gwałtowny wzrost wielkości obserwowanej w ciągu pierwszych 25 milionów lat historii zauropodomorfov - Ezkurra mówi Martin, paleontolog z Argentyny Muzeum Nauk Przyrodniczych nich. Bernardino Rivadavia. - To najszybszy postęp w historii życia na Ziemi ".

Tak mi zęby.

Etap III: w etapach tronie

Przedstawiciele tego etapu (można je nazwać niemal zauropodów) stwierdzono Adam Yates z University of the Witwatersrand (RPA) w Republice Południowej Afryki. On i jego koledzy trafić jackpota na wzgórzu Spion Kop.

Nowy gatunek nazwany aardonyx celestae. Na dolnej szczęki zwierzęcia, naukowcy ustalili, że dinozaury nie miały mięsiste policzki, które nie mogą otworzyć szeroko usta. Innymi słowy, zamiast oderwać małe kawałki i żuć, podobnie jak jego starszy krewnych, aardonyx czyni potężny gardło.

Video: Top 5 największych zauropodów dinozaury

Urządzenie eliminuje potrzebę dużych mięśni żuchwy i masywnej głowy i pozwolono rozwijać długą szyję, wskazuje Pan Zander.

Aardonyx był dwunożny, ale nogi miał, które następnie doprowadziły do ​​przemieszczania się na czterech kończynach. Matthew Bonn od zachodniego Illinois University (USA) zauważa, że ​​istnieje długo piszczel udo (w przeciwieństwie do wcześniejszych zauropodomorfov w których te kości o tej samej wielkości). „To sugeruje, że zwierzę nie było potrzebne tyle prędkością jak wsparcie” - mówi naukowiec.

Wideo: Giant Monster Największe dinozaury Spinozaur Zabójca dinozaurów HD (HD)

Przednich kończyn dinozaurów nie pozostają w tyle. W prawdziwym zauropodów parę długich kości przedramienia prowadzi tak, że ramiona były silniejsze. Aardonyx było na wcześniejszym etapie zmierzwione przedramienia.

W tym roku został opisany niemal zauropodów z wczesnej Jurajski leonerasaurus taquetrensis, który miał tylko 2,5 m długości i chodzenie na dwóch nogach. Ale miałem cztery kręgiem krzyżowym. W ubiegłym roku pan Yates sugerują, że cztery kręgiem krzyżowym - pewny znak czworonogów.

Pan Barrett stwierdził również, że ma tendencję do utylizacji leonerazavr łyżka, naprzód pochylona na przednich zębów, co było łatwe do natarcia w roślinności - jak później zrobili prawdziwi zauropody.

Naukowcy zwracają uwagę, że inne leonerasaurus zauropodomorfy nie byli przodkowie zauropodów. Ponieważ wiele luk, trudno jest określić bezpośrednie poprzedników w zapisie kopalnym. Oni po prostu dać nam do zrozumienia, w jaki sposób ewolucja zauropodów mogłoby nastąpić.

Etap IV: w czwórki

Wiele zauropodomorfy późnego triasu i wczesnej jury mógł w razie potrzeby oraz na dwóch i na czterech nogach. Tylko w 2008 RONAN Allen z Narodowego Muzeum Historii Naturalnej (Francja) i Najat Akesbi Mohammeda V University (Maroko) opisują mieszkaniec późna jura, który nie dostał się na czworakach.

„Tazudazavra można uznać najstarsze prawdziwych zauropodów” - powiedział Allen. W przeciwieństwie do swoich przodków, którzy mieli długie chwytne palce, to 9-metrowy zwierzę miało krótkie ramiona, które można polegać. Tazoudazaur dostał się do nowej grupy o nazwie zauropody Gravisauria ( «ciężkie jaszczurki").

„Gravity” - pojęcie względne: najbardziej masywne zauropody pojawiła się dopiero po 90 milionów lat później. Na początku okresu kredowego, niektóre rodzaje długości ciała osiągnęła 40 m, a ciężar bliżej do 100 ton. Ale w porównaniu z wcześniejszymi etapami ewolucji w tym okresie pojawiło się kilku nowych sztuczek.

Historia zauropodów - doskonałym przykładem znaczenia wstępnej adaptacji. Nowe funkcje mogą być neutralne lub służyć do innych celów w ogóle, ale następnie sumowane, a następnie ... „Prawdziwi zauropody prostu wszystko zaczęło się układać - mówi Pan Wedel. - Jakoś dostali pełny zestaw funkcji, pozwalając im rosnąć ".