Cetiozaur. Historia odkrycia tego rodzaju dinozaura

Kilka lat po oficjalnym potwierdzeniu istnienia dinozaurów w połowie XIX wieku zostały znalezione skamieniałe szczątki nieznanych dotąd badaczy dinozaurów.

Na strzępy legenda ma przyjść do nas na spacer po ogrodzie, żona badacza - samoukiem, Mary Ann Mantell, przypadkowo odkryto dziwne przedmioty, uważany je i pokazał jej męża, doszli do wniosku, że jest to zęby. Pomimo słabej kondycji, uszkodzone przez żucia, prawie rozkładowi - ogromne zęby jak kły słonia. Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie dostarcza swoje ustalenia, szukali rady dwóch bardzo znanych ludzi, popularnego badacza - Scientist Georges Cuvier i profesora geologii William Bakledu.

Obie oprawy czasu, więc otwarcie wyśmiewane Mantell odkrycia i wyraził wątpliwości co do jego prawdziwego pochodzenia, przez co rozgniewał tylko Gediona Mantell, a jeszcze bardziej przekonując go do przeprowadzenia dalszych poszukiwań.
Mantell stała się najbardziej aktywnie szukać miejsca, gdzie mogliby uzyskać na ścieżki w ogrodzie, który doprowadził go do starego kamieniołomu Tilgeyt Lasu. Po tym, zaczął prowadzić prace wykopaliskowe, które zostały uwieńczone sukcesem, a największą radość Mantell - znalazł to, czego szukał!

Jego obowiązkiem Nazwisko zauropodów Laydekkeru zaproponował tą nazwą w 1888 roku. kościec różni się tym, że to rurowy nie wydrążony jak większość dinozaurów pierwotnie zapukał naukowców ze ścieżki, i prowadzi tsetinozavra gigantów morskich. I dopiero w 1869 roku było postrzegane jako dinozaura. Cetiozaur medius został po raz pierwszy opisany naukowo zauropodów. Cetiozaur naprawdę imponujące z ich wagi, dorośli mogą ważyć do 27 ton.

Cetiozaur Charakterystyczną cechą - zdolność do utrzymania się plecami poziomo. Szyja i ogon dość krótki, a tył i przednie nogi niemal identyczne pod względem wielkości, w przeciwieństwie do zauropodów żyjących później. Potomkowie cetiozaur mają krótsze przednie nogi do tyłu, poza tym, że mają wiele podobnych cech. Mała głowę na długie cienkie szyi, masywny korpus duże, nogi, przypominający kolumnę i długi ogon i zwęża się na końcu. Naukowcy doszli do wniosku, że jest to struktura roślinożerne i szyi w cetiozaur, mimo swojej długości, to nie jest bardzo rozwinięta, co pozwoliło mu jeść tylko niskie krzewy, dosłownie, grabienie liści rosnących w bezpośrednim sąsiedztwie drzew i krzewów.