10 Nierozwiązane tajemnice Układu Słonecznego

Pomimo faktu, że ludzkość przez potężnych teleskopów i licznych misjach kosmicznych, aby dowiedzieć się wiele ciekawych rzeczy na temat naszego systemu słonecznego, istnieje jeszcze wiele pytań i tajemnic, które płaskodenna nawet najwybitniejszych naukowców naszych czasów. A im więcej badamy kosmos, tym więcej tajemnic to przedstawia nam. Aby dowiedzieć się dziesięć najciekawsze tajemnice naszego układu słonecznego, które jeszcze nie były w stanie rozwiązać nawet najlepsze umysły naszej planety.

Niewidzialna tarcza otaczająca Ziemię

W 1958 James Van Allen University of Iowa znaleźć parę pierścieni otaczających promieniowania planety na wysokości 40 000 km, składające się z elektronami i protonami wysokiej energii. Utrzymuje pierścienie wokół pola magnetycznego planety Ziemi. Obserwacje wykazały, że pierścienie są następnie kompresowane, a następnie rozszerzać się pod wpływem energii emitowanej rac.

W 2013 godu Daniel Baker, University of Colorado znaleźć między wewnętrznymi i zewnętrznymi pierścieniami Van Allen promieniowania trzeciej struktury. Baker struktura ta oznaczona jako „pierścień pamięci”, funkcjonujący jako zwężenie i poszerzenie niewidzialnego blokującego skutku „fatalne elektrony” tarczę. Elektrony te, które są na wysokości 16 000 kilometrów, może być katastrofalne nie tylko dla ludzi w przestrzeni, ale także dla różnych urządzeń satelitów kosmicznych.

Na wysokość nieco powyżej 11 000 km powyżej powierzchni Ziemi tworzy się na granicy wewnętrznej pierścienia, którego kontur zewnętrzny bloki elektrony i nie pozwala im na penetrację w głąb atmosfery.

„Te elektrony jeśli czynienia z szklaną ścianą. Coś tworzy rodzaj pola siłowego wokół naszej planety, który mogliśmy zobaczyć w różnych filmach science fiction. Jest to niezwykle tajemnicze zjawisko”- mówi Baker.

Naukowcy opracowali kilka teorii, które w jakiś sposób mogłyby częściowo wyjaśnić istotę niewidzialną tarczę. Jednak żadna z tych teorii nie jest ostateczna i potwierdzone.
przyspieszenie anomalie

Aby wysłać sondę do odległych zakątków Układu Słonecznego, naukowcy używają specjalnych manewrów grawitacyjne, kolarstwo energię grawitacyjną planety lub księżyca przyspieszać. Ale naukowcy, jak się okazuje, nie zawsze jest w stanie dokładnie wyliczyć szybkość przyspieszenia statku kosmicznego podczas takich manewrów. Czasami zdarza się, że wyliczona prędkość nie spełnia już wspomniano. Takie rozbieżności są nazywane „anomalne przyspieszenie”.

Teraz naukowcy mają możliwość obliczyć dokładną różnicę w prędkości podczas przyspieszania z powodu energii grawitacyjnej Ziemi. Jednak nawet w tym przypadku wystąpienia nieoczekiwanych zdarzeń, takich jak stało się z «NASA Cassini” sondy w 1999 roku, którego prędkość lotu z powodu niewyjaśnionych okolicznościach został opóźniony o 2 mm na sekundę. Inny przypadek nastąpiło w roku 1998, gdy sonda Blisko z tego samego NASA otrzymane niewytłumaczalny przyspieszeniem 13 milimetrów na drugim, wyższym niż poprzednio podanych szacunków.

„Te niewyjaśnione różnice w przewidywanej i rzeczywistej prędkości nie odgrywa główną rolę w zmianie trajektorii statku kosmicznego” - mówi Louis Acedo Rodriguez, fizyk z Politechniki w Walencji.

„Chociaż te nienormalne różnice występują rzadziej, biorąc pod uwagę wszelkie ryzyko, że ważne jest, aby wiedzieć, co nazywa się”.

Naukowcy po raz oferowane różne teorie co te zaburzenia mogą być spowodowane. Sprawcy umieścić i promieniowanie słoneczne, a ciemna materia uwięziony grawitację naszej planety, ale dokładnej przyczyny tego zjawiska nie wie nikt. Aż do teraz.
duża czerwona plama na Jowiszu

Z Wielkiej Czerwonej Plamy na Jowiszu, piąta planeta od Słońca, jest podłączone bezpośrednio dwa nierozwiązane tajemnice. Pierwszą zagadką jest to, dlaczego ten gigantyczny sztorm nie zatrzyma? To jest tak ogromny, że w ciągu mogłaby mu pasuje co najmniej dwie planety wielkości Ziemi.

„Zgodnie z aktualnymi teoriami, Wielka Czerwona Plama na Jowiszu miała zniknąć w ciągu kilku dziesięcioleci. Jednak burza trwała przez kilka wieków”- mówi Pedram Hassanzadeh z Uniwersytetu Harvarda.

Istnieje kilka teorii, które próbują wyjaśnić to jak wysoki trwania. Według jednej z tych teorii, długo żył olbrzym huragan pochłania mniejsze pobliżu tornada formowane, absorbując energię. Inna teoria w 2013 roku ofiarował się Hassanzadeh. Zgodnie z tym, ruch wirowy strumienia zimnego gazu od dołu do góry i od góry do dołu do gorących gazów wewnątrz olbrzymiej cyklonu może odzyskać część energii w jego środku. A przecież żaden z proponowanych teorii ostatecznie decyduje o tym układanki.

Druga zagadka jest duża czerwona plama jest połączony ze źródłem jego koloru. Jedna z teorii sugeruje, że kolor czerwony spowodowane pierwiastków ukryte widoczne chmury gazu olbrzymia. Jednak niektórzy badacze twierdzą, że ruch pierwiastków chemicznych w górę byłby konsekwencją głębokiej czerwonej barwie wiru na wszystkich wysokościach.

Jednym z najnowszych hipotez mówi, że duża czerwona plama na Jowiszu jest „oparzenie słoneczne” od górnej warstwy chmur i dolne warstwy są białe, a raczej szarawy kolor. Naukowcy działające na poparcie tej teorii, uważa się, że czerwony kolor wir tworzy się w wyniku ekspozycji na światło ultrafioletowe filtrowania słonecznego przez skład gazu amoniaku Jupiter górnych warstw atmosfery.
Titan pogoda

Jak na Ziemi, Tytan ma swoje sezony. Tytan jest jedynym satelitą w naszym Układzie Słonecznym, ma gęstą atmosferę. Każda pora roku na Tytanie jest około siedmiu lat na ziemi (Titan, przypominamy, jest satelita Saturna, który wymaga 29 lat Ziemi na orbicie wokół Słońca).

Ostatni sezon w sprawie zmian Titan wystąpił w 2009 roku. W jego północnej półkuli zima ustąpiła wiosną, natomiast w południowej części latem ustąpiła jesiennej satelity. Jednak w maju 2012 roku, w jesieni na półkuli południowej części statku kosmicznego „Cassini” wziął zdjęcia olbrzymiego wir polarny utworzonej na południowym biegunie satelity. Widząc te zdjęcia, badacze zaskoczony faktem, że wir utworzonej na wysokości 300 kilometrów nad powierzchnią Tytana. Powodem tego było zakłopotanie wysokości i temperatury regionu, w którym tworzą się wiry - są zbyt wysokie.

Przez analizę danych spektralnych kolorów promieni słonecznych, co znajduje odzwierciedlenie w atmosferze Titan naukowcy było wykryć ślady obecności cząstek cyjanowodoru. A jego obecność z kolei oznaczałoby, że wszystkie nasze rozumienie Titan jest fundamentalnie błędne. Obecność cyjanowodoru należy stwierdzić, że w górnych warstwach atmosfery satelity być chłodnica 100 stopni niż dotychczas przypuszczano. Jeśli zmienić atmosferę sezonu na południowej półkuli Tytana to zaczęła stygnąć szybciej niż oczekiwano.

Od cyrkulacji atmosfery podczas pór roku napędowych ogromną ilość gazu do południa, a wzrasta stężenie cyjanowodoru w pobliżu powietrze chłodzi. Zmniejszenie ekspozycji na światło słoneczne w okresie zimowym jak silnie chłodzi półkuli południowej. To założenie, a także wiele innych tajemnic Titan naukowcy zamierzają sprawdzić, w dniu przesilenia letniego, które nastąpi na Saturna w 2017 roku.
Źródło ultraenergeticheskogo promieniowania kosmicznego

Promieniowanie kosmiczne jest wysoka energia promieniowania, nie w pełni zbadane przez naukę. Jedną z tajemnic astrofizyki pochodzi z ultraenergeticheskoe promieniowania kosmicznego i może ona zawierać taką niesamowitą ilość energii. Jest to najbardziej obciążony cząstki znane w naszym wszechświecie. Obserwować ich ruchy, naukowcy mogą jedynie wtedy, kiedy zderzają się z górnymi warstwami planety, wybuchając jeszcze mniejszych cząstek i powodując gwałtowny impuls fal radiowych, trwające dłużej niż kilka nanosekund.

Jednak w świecie, który się o to, skąd te cząstki jest niemożliwe. Powierzchnia dużego wykrywania detektora tych cząstek na Ziemi jest tylko około 3000 kilometrów kwadratowych, co stanowi w przybliżeniu równa powierzchni Luksemburga stanie zdrobnienie. Naukowcy planują poprzez budowę „kilometr kwadratowy kraty» (SKA), aby rozwiązać ten problem - bardzo wrażliwą interferometru radiowego, przy czym Księżyc (tak, nasz naturalny satelita) zamieni się w olbrzymiego kosmicznego detektora promieniowania.

Przebieg kwadratu siatki użyje całą widoczną część powierzchni księżyca wykrywania sygnałów radiowych cząstek wysokiej energii. Dzięki SKA naukowcy planują nagrać do związanych z cząstek ultra-energetycznych, które, oczywiście, wiele razy więcej, niż są w stanie to zrobić teraz 165 zdarzeń.

„Kosmiczne promieniowanie tego typu energie są tak rzadkie, że trzeba być w posiadaniu niezwykle ogromny detektor, który może zebrać wymaganą ilość informacji, z którymi naprawdę można pracować” - wyjaśnia dr Justin Bray z University of Southampton.

„Ale wielkość księżyca przyćmiła wszystkie inne wymiary, jaki kiedykolwiek zbudowano detektory cząstek. Jeśli nam się uda, będzie to najlepsza okazja, aby dowiedzieć się, gdzie te cząstki pochodzą. "

Venus cisza radiowa

Wenus gorący gęste chmury atmosfera składa się z ukrycia jej powierzchni od linii wzroku. Do tej pory jedynym sposobem odwzorowywania powierzchni planety jest metodą radar. Gdy statek kosmiczny „Magellan” Venus odwiedził 20 lat temu naukowcy interesują się dwie tajemnice planety, które pozostały nierozwiązane do tej pory.

Pierwszą zagadką jest to, że im wyższa krajobraz z powierzchni planety, tym lepiej ( „jaśniejszy”) odzwierciedla kierunek powierzchni fal radiowych. Coś podobnego dzieje się tu, na Ziemi, ale z uwagi na światło widzialne. Im wyżej wznoszenia, tym niższa będzie temperatura. Im wyższa góra, coraz grubsze czapki śniegu. Podobny efekt występuje na Wenus powierzchni których nie można obserwować w świetle widzialnym. Naukowcy uważają, że przyczyną tego efektu jest proces wietrzenia chemicznego, w zależności od temperatury i od rodzaju wytrącania metali ciężkich, które działają jak kapsle metalowe odbijających sygnałów.

Wenus jest drugą tajemnicą w obecności luk radarowych w wysokości powierzchni planety. Naukowcy patrz słabych sygnałów odbitych na wysokości 2400 metrów, a następnie skok odbicia sygnałów na wzrost aż do 4500 metrów. Jednak, zaczynając od 4700 metrów nie jest ostry wzrost przerwy w odbicia sygnałów. Czasami liczba luk w setkach. Sygnały iść choć w pustkę.
Skrzepy światło na F pierścienia Saturna

Porównując nowo odebrane statek kosmiczny „Cassini” danych z informacjami uzyskanymi „Voyager” 30 lat temu naukowcy stwierdzono obniżenie objawów jasnych klastry F pierścienia Saturna (chociaż całkowita liczba klastrów pozostałyby bez zmian). Jako naukowcy odkryli, F-ring jest w stanie zmienić. W tym przypadku, to robi to bardzo szybko. W rzeczywistości, w ciągu kilku dni.

„Obserwacja ta otwiera kolejną zagadkę naszego układu słonecznego, który jest zdecydowanie warte zezwolenie” - mówi Robert French Instytutu SETI w Kalifornii.

Niektóre z pierścieni Saturna składają się z kawałków lodu, którego wymiary są zbliżone do dużej Boulder. Jednak pierścień F planety składa się z cząstek lodu o rozmiarach nie większych ziaren. Z tego powodu naukowcy często nazywa się F-Ring „pierścień pyłu”. Kiedy patrzysz na tym pierścieniu jest postrzegana dim blask.

Czasami cząstek lodu w pobliżu pierścieni są połączone i tworzą duże lodu śpiączkę - małe satelity Saturna. Gdy te małe satelity kolidować z luzem F-ring, to jest wyrzucany z tych cząstek, które ją tworzą. Rezultatem jest jasny błysk. Liczba tych błysków zależy od liczby tych małych satelitów. Przynajmniej tak mówi jedna z teorii.

Według innej teorii, M-Saturn pierścień utworzony stosunkowo niedawno. I powstała w wyniku zniszczenia dużych lodowych księżyców planety. W takim przypadku zmiany w F-ring wystąpić z powodu rozwoju. Naukowcy jeszcze nie zdecydowali, która z teorii jest bardziej podobny do prawdy. Potrzebujemy więcej obserwacje F-ring planety.
Imaginary gejzery Europa

Pod koniec 2013 roku, naukowcy ogłosił, że teleskop kosmiczny „Hubble” znalazł się na powierzchni bieguna południowego Europy, lodu księżyca Jowisza, uciekając się na wysokość 200 kilometrów gejzerów. Niespodziewanie dla Science potencjalnie szukać życia pozaziemskiego stało się łatwiejsze. Po orbiter mogłyby latać gejzerów i zebrać próbki oceanu personelu Europy, aby szukać oznak życia, a jednocześnie bez konieczności lądowania na oblodzonej powierzchni.

Jednakże dalsze obserwacje Europie nie wykazały pary wodnej. Powtórnej analizy danych zebranych wcześniej w ogóle w wątpliwość informacje o tym, czy wszystkie te gejzerów. Niektórzy naukowcy wskazują również, że badanie w październiku 1999 roku, aw listopadzie 2012 roku Europa „Hubble” Nie znaleziono gejzerów.

„Wykrywanie” gejzery w Europie zamienił się prawdziwym układanki. NASA Agencja Kosmiczna planuje wysłać robota sondy satelitę Jowisza, którego zadaniem będzie zrozumieć rzeczywistość czy nierzeczywistość obserwacji.
Metan na Marsie

Rover „Kyuriositi” od momentu jego pobytu na Czerwonej Planecie nie zauważył oznaki metanu na Marsie, ale po 8 miesiącach od jego lądowania, naukowcy byli zaskoczeni faktem, że Rover stałej czułości czujników. Na świecie ponad 90 procent obecnej metanu w atmosferze jest wytwarzany przez istoty żywe. To z tego powodu, że naukowcy w cokolwiek zdecydowano, aby dowiedzieć się, jak dobrze może trwać metanu na Marsie, a to może spowodować jego nagłe uwolnienie do atmosfery Czerwonej Planety.

Według wszystkich tych samych naukowców, faktem istnieje kilka możliwych powodów. Jeden z nich, na przykład, może być obecność na świecie, bakterii wytwarzających metan lub metanogenów. Inną możliwą przyczyną może być meteoryty bogatego w wodór, od czasu do czasu, aby przeniknąć przez atmosferę Mars i są, w istocie, rodzaj obciążeń organicznych, uwalniając metan po podgrzaniu do ekstremalnych temperatur za pomocą promieniowania ultrafioletowego słońca. Teorie na ten temat dużo, a jedna piękniejsza od drugiej.

Druga zagadka Mars jest to, że metan jest nie pojawia się tylko, ale również znika. Kiedy sonda kosmiczna Mars udało się wykryć oznaki metanu po pierwotnie znaleźć tam, fakt ten stawia naukowców z obecnego impasu. Jeśli uważasz, że nauki, metan nie może zniknąć z naszej planety w ciągu zaledwie kilku lat. Proces rozkładu chemicznego z atmosfery wymagałoby około 300 lat. Dlatego naukowcy mam pytanie: czy tam ogólnie jest rzeczywiście wykryto metan na Marsie?

Niemniej jednak, niektóre z emisji metanu rzeczywiście zostały potwierdzone. Na to, gdzie on wtedy poszedł: może marsjańskie wiatry stale oddestylowano cząsteczki metanu z wrażliwym „Kyuriositi” czujnika? Jednak to nie wyjaśnia pewne obserwacje orbicie sonda kosmiczna planety.
Życie na Ceres

Badań Kosmicznych jednostka Świt agencja kosmiczna NASA w pośpiechu na spotkanie Ceres, planeta karłowata, znajduje się w naszym układzie słonecznym. Na jej powierzchni sonda jest planowane do osiągnięcia w marcu 2015 r. Prawie wszystko, co wiemy o Ceres pozostaje tajemnicą dla naukowców. W przeciwieństwie protoplaneta Westy, Świt, który odwiedził w drodze do Ceres, Ceres nie jest związane z żadnymi opowieści o meteorytów i komet, które mogą tworzących jego strukturę.

I podczas gdy Zachód pozostaje bardzo suche asteroida, to uważa się, że Ceres składa się z skał i lodu i mogą zawierać pod jego pokrywa lodowa ocean ciekłej wody. Naukowcy teorie, że wodę w takiej czy innej formie wynosi do 40 procent jego kompozycji. Ceres, zgodnie z nauką, to druga planeta (po ziemi), lub jakiekolwiek inne ciało niebieskie zawierających takie ogromne rezerwy wody w naszym układzie słonecznym. Jednak dokładna kwota naukowców wodnych zostały jeszcze znalezione. Może sonda Świt pomoże rozwiązać ten problem, a także odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak inną od Ceres Westy.

Obie planety karłowate mogą zawierać ważne informacje o życiu na Ziemi. Ceres i pod tym względem jest najbardziej tajemnicza. Może to protoplaneta podtrzymywania życia? O ile naukowcy wiedzą, istnieją trzy elementy niezbędne do życia: Source energia, woda w stanie ciekłym i chemiczne klocki, takie jak węgiel. Poza tym, że Ceres w dużej objętości wody mogą być obecne, w tym w postaci płynnej, sama Ceres jest wystarczająco blisko do słońca, aby uzyskać wystarczającą ilość ciepła słonecznego. Choć nauka nie wiadomo, czy nie jest planetą karłowatą w swoim własnym wewnętrznym źródłem ciepła. Ponadto, nic nie wiadomo o dostępności niezbędnych cegiełek życia. Mamy nadzieję, że misja kosmiczna Świt będzie w stanie odpowiedzieć na wszystkie te pytania.