Foremother małpy był prawdopodobnie miniatura

Żyjących naczelnych są podzielone na mniejsze rodziny małp (Hylobatidae), który obejmuje małe zwierzęta i gibonów siamang, az rodziny człowiekowatych (Człowiekowate), wśród których znajdują się duże małpy (orangutany, goryle i szympansy) i ludzi.

Szef starożytnego małpy największy był tak czele Gibbon, ale miała stosunkowo duży mózg (Rysunek Marta Palmero / Institut Catal de Paleontologia Miquel Crusafont (ICP)).

Wszystkie żywe naczelnych teraz kilka podobieństw, na przykład, brak zewnętrznego zdolność ogonową pionowej pozycji ciała i utrzymywanie w położeniu pionowym, jak również pewne właściwości czaszki. Wszystkie te cechy są obecne we wspólnym przodkiem małp człekokształtnych i ludzi, które, według danych molekularnych, żył około 15-20 mln lat temu.

Naukowcy z Katalońskiego Instytutu Paleontologii nazwie Miguel Kruzafonta (Institut Catal de Paleontologia Miquel Crusafont (ICP)) opisali nowych rodzajów i gatunków wymarłych małp na podstawie częściowo zachowanego szkieletu składającego się z 70 fragmentów kopalnych znalezionego w 2011 roku, 50 km od Barcelony, na terenie lokalizacji Abocador de Can Mata. Zwierzę otrzymało specyficzna nazwa pliobates cataloniae.

Wśród kości znalezionych przez paleontologów - duża część czaszki i zębów, lewej kończyny górnej, łącznie z elementami nadgarstek i łokieć stawów.

Zwierzę było małpa mały rozmiar (o tak małych nowoczesnych gibonów masie od 4 do 5 kg) podczas swojego życia mieszkał na terenie Katalonii, 11,6 mln lat temu.

Naukowcy po raz pierwszy odkryto u naczelnych takie skromne cechy nieodłączne rozmiar hominidów - najwyraźniej odziedziczone od wspólnego przodka. Prawdopodobnie mieszkał w Afryce dla kilku milionów lat przed pliobates.

Odkrycie to radykalnie zmieniło idea wspólnego przodka morfotypy małp i ludzi i dostarczył paleontologów wskazówki do pochodzenia istniejących typów mniejszych małp.

"Gibbons pochodzenie wciąż pozostaje tajemnicą ze względu na fakt, że nie wcześniej skamieniałości ich przodków zostały znalezione - wyjaśnia jeden z autorów badania, David Alaba (David M. Alba). - Ale większość uczonych, a więc nie należy zakładać, że ostatni wspólny przodek hominidów i gibonów może być wielki. Wszystkie Gibbons kopalne ważone w czasie trwania od 5 do 15 kg, ale ich cechy były zbyt prymitywne podejrzewać ścisły związek z hominidów",

Długie kości lewej kończyny P. cataloniae: ramię (A), przy czym promień (b) i kolanko (C) Zdjęcie Catal Institut de Paleontologia Miquel Crusafont (ICP)).

P. cataloniae ciała utrzymuje pewne pierwotne właściwości. Niemniej jednak, jego anatomii kończyny górnej, w szczególności kości nadgarstka i stawu pomiędzy pierwszym a promień jest już podobny do podstawowego projektu hominidów kończyn.

Analiza filogenetyczna na podstawie więcej niż trzystu cech P. cataloniae zidentyfikowanych jako najbliższego krewnego wspólnego przodka mniejszych małp i małp. Najwyraźniej ten wspólny przodek był bardziej jak żywy gibonów, zamiast małp.

P. cataloniae czaszka zachowane tylko częściowo (zdjęcia Marta Palmero / Institut Catal de Paleontologia Miquel Crusafont (ICP)).

Czaszka i niektóre części szkieletu pozaczaszkowego (czyli cały szkielet, z wyjątkiem czaszki) P. cataloniae wykazywać pewne cechy, które są typowe jedynie dla istniejących gibonów. Adaptacja szkieletu wskazują, że zwierzę jest bardziej elastyczna dolna część ciała i spędził większość czasu, powoli i ostrożnie wspinaczka drzewa. Mikroskopijne ślady żywności na powierzchniach zębów sugerują, że dieta zwierząt składała się głównie z dojrzałych i owoców miękkich (jak również aktualnie istniejącą Gibbon).

zdjęcie Institut Catal de Paleontologia Miquel Crusafont (ICP) podstawy czaszki ugrupowania).

Uzyskany preparat został nazwany przez naukowców Laya, na cześć patrona Barcelonie, Saint Eulalia. Nazwa sens "wymowny "W ten sposób naukowcy podkreślili, że szkielet starożytnego małpy dużo powiedział badaczom około starożytnego Gibbon.

Zwierzęta żyją na terytorium Katalonii we wczesnym i środkowym miocenie w lesie, z ciepłym i wilgotnym klimacie z kilku stałych zbiorników wodnych w pobliżu. W tym środowisku fauny był bardzo zróżnicowane i składało się prawie 80 gatunków ssaków, jak i płazów, gadów i ptaków.

Artykuł naukowy o Laye został opublikowany w czasopiśmie Science.