Warstwa ozonowa nad Antarktydą odzyska przed 2070

Wideo: Sergey Nagovicyn - Warstwa ozonowa w 2004 roku

Otwór ozon, po raz pierwszy odkryta w 1985 roku, został szybko wiąże się z chlorofluorowęglowodorów (CFC), które są wytwarzane głównie na półkuli północnej, ale w wyniku przepływu atmosfery są skoncentrowane na biegunie południowym. Atomy chloru reagują z i zniszczenia cząsteczek warstwy ozonowej, która zabezpiecza planety przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego.

Dziura ozonowa we wrześniu 2006 roku (NASA image).

W 1989 roku cierpi na planecie rozpoczęła realizację Protokołu montrealskiego - międzynarodowego instrumentu zakazującego CFC. Następnie eksperci uważali, że pierwsze oznaki ożywienia widać tylko w naszych czasach, ale nowe badanie mówi, że poprawa rozpoczęła się w późnych latach dziewięćdziesiątych. „Wtedy roczne wahania ukrył przed nami rozwój długoterminowego ozonu” - powiedział autor badania Morri Solbi z Macquarie University (Australia).

Rzeczywiście, stężenie ozonu zmienia się gwałtownie z roku na rok ze względu na złożone procesy atmosferyczne, dlatego, aby zrozumieć, co jest nadal w toku, to jest bardzo trudne. Naukowcy postanowili skupić się na wpływie wywieranym przez zimowych dynamicznych czynników ile ozon ulega zniszczeniu podczas następnej wiosny. Innymi słowy, zima procesy atmosferyczne określić, ile atomów chloru opuścić cząsteczki CFC. Ustanowienie bezpośredniego związku pomiędzy zubożenia atmosfery ozonem zimą i wiosną, naukowcy ustalili, że poziom ozonu 1979 gwałtownie spadła, a po 1996 roku zaczął powolny wzrost.

Inni naukowcy zdołali pokazać tylko spadek tempa niszczenia warstwy ozonowej, a wiele nowych miejsc pracy wydawało nieprzekonujące. „Myślę, że ozon antarktycznego rzeczywiście przywrócony, ale potrzebujemy więcej danych, aby to udowodnić” - mówi Darrin Waugh na Johns Hopkins University (USA). „To powinno być dokładnie - zgadza się Paul Young z National Oceanic Atmospheric Administration (i USA). - Jest zbyt śmiałe stwierdzenie ".

Eksperci są zgodni co do jednego: bez względu na to, co stało się dziury ozonowej, była przeznaczona na długo żyć. Nikt nie czeka na jej zniknięcie aż 2070.

Należy pamiętać, że warstwa ozonowa nad Arktyką też ma problem: jest on teraz rozcieńczona, jak zawsze.