Haddock - ryby, preferując mórz północnych

Spis treści artykułu

• 1. Opis
• 2. Rozprzestrzenianie
• 3. Lifestyle
• 4. Hodowla i migracji
• 5. Wartość i użycie
• 6. Bezpieczeństwo

Haddock - jedynym gatunkiem w rodzaju plamiaka należącego do rodziny dorsza. Jej łacińska nazwa Melanogrammus aeglefinus.

Jego siedlisko - jest mórz północnych oceanów arktycznych i Antlanticheskogo. To ma duże znaczenie handlowe. Po raz pierwszy opisał rodzaj plamiaka szwedzki przyrodnik Carl Linneusza w 1758 roku. Rodzaj plamiaka został opisany w późniejszym czasie, a mianowicie w 1862 roku, amerykański uczony Theodore Gill.

opis

Łupacze średnią długość od 50 do 75 cm, ale nie są osoby, osiągając długości jednego metra lub więcej.

Średni ciężar około 2-3 kg, ale nie było w wychwyceniu dużych próbek, których ciężar wynosił od 12 do 19 kg. Haddock długość życia może wynosić do 14 lat. Ciało tej ryby jest wystarczająco wysoki, nieco spłaszczone po bokach. Z tyłu ma koloru ciemnoszarego z fioletowego odcienia, boki jaśniejsze, srebra, brzuch może być również srebrny lub mleczno-biały. Linia boczna jest czarny. Z każdej strony poniżej poprzecznej linii plamiaka ma jedną dużą czarną plamkę, która jest umieszczona pomiędzy pierwszą i piersiowych płetwy grzbietowej.

Warto zauważyć, że pierwsza płetwa grzbietowa plamiak jest znacznie wyższy niż drugi i trzeci. Pierwszy anal fin zaczyna lekko za pionową linią przechodzącą na pierwszym końcu grzbietowej i jest dużych rozmiarów. Roth znajduje się w dolnej części głowy, mała górna szczęka nieco przesunąć do przodu. Na brodzie małe wąsy, które jest w powijakach.

rozpiętość

Łupacze polnosolnyh żyją w morzu, zasolenie wody, który jest 32-33 ppm. Siedlisko - Północnoatlantyckiego, na wodach w pobliżu wybrzeży Ameryki Północnej i Europy Północnej, u wybrzeży Islandii, a także w Barentsa i Morze Norweskie Oceanu Arktycznego. Szczególnie dużo plamiaka w południowej części Morza Barentsa i Morzu Północnym, niedaleko Islandii, a na Grand Banks. Niewielka ilość plamiaka znaleziono u wybrzeży Grenlandii, a tu na półwyspie Labrador, że nie ma ryb w ogóle. Znaczna ilość życia i plamiaka w rosyjskich wód terytorialnych, na przykład, w południowej części Morza Barentsa. Ale w Morzu Białym, jej wysokość jest znacznie mniej w Bałtyku jest nieistniejąca. Jest to prawdopodobnie z powodu niskiej zawartości soli w wodzie na morzu.

styl życia

Haddock - oświaty ryb dennych, co prowadzi tryb życia. Głębokość, na której mieszka, od 60 do 200 metrów, w niektórych przypadkach może być obniżona do głębokości jednego kilometra. Na dolnym życia młodych plamiaka przechodzi, osiągając jeden rok życia. Do tego czasu żyje w słupie wody i doprowadza się do głębokości nie przekraczającej 100 m. Ryby z tego rodzaju są prawie nigdy nie opuszcza granic szelfu kontynentalnego. Były przypadki, gdy spełnione plamiaka w Morzu Norweskim na niewielkich głębokościach, ale te przypadki były skrajnie wyczerpany i blisko mający umrzeć.

Podstawą diety bentosową plamiaka. Ten denne bezkręgowce, takie jak skorupiaki, robaki, mięczaków i szkarłupni, jak i kruche. Równie ważne w diecie plamiaka ma jaj i młodych ryb. plamiaka menu, zamieszkujących na północy i mórz Barentsa jest inny. Na przykład, na Morzu Północnym plamiaka spożywa kawior śledź, i plamiaka w Morzu Barentsa - jaj i narybku kapelan.

Na Morzu Barentsa, głównym miejscem, gdzie plamiaka żywi, jest obszarem w pobliżu Cape Kanin Nos, a także wokół wyspy Kolguev i na wodach przybrzeżnych Półwyspie Kolskim.

Powielanie i migracja

Dojrzałe płciowo w wieku plamiaka następuje po osiągnięciu wieku 3-5. W tym czasie długość ciała ryb osiągnęła 40 cm i waga - 1 kg. Warto zauważyć, że plamiaka, które żyją w Morzu Północnym, dojrzewają szybciej, już w ciągu 2-3 lat, a ci, którzy żyją w Morzu Barentsa, wolniej - zaledwie 5-7 lat, aw niektórych przypadkach nawet tylko 8-10 lat. Haddock tarło trwa od kwietnia do czerwca. Tarło ryby migrują z migracją zaczyna prawie sześć miesięcy przed tarłem. Zwykła trasa migracji plamiak tarła jest sposobem na Morzu Barentsa, Norweskim, albo raczej do Lofotów.

Głównym tarło plamiaka:

Kobiety są zdolne do zamiatania nad plamiaka tarła niektóre z 170.000 do 1.800.000 jaj. Jaja tego gatunku ryb pelagicznych. Prąd morski niesie jaj, larw i narybku plamiaka w dostatecznie zdalnego odległości od tarła. Plamiaka smażyć ryby i młode osobniki żyją w słupie wody, co odróżnia je od dorosłych krewnych. Fry z drapieżnikami nie wyrwie pod kopuły dużej meduzy.

Jak już wspomniano, ta ryba jest w stanie dokonać długiej migracji tarła i tuczu. Najbardziej znaczący ruch plamiaka w Morzu Barentsa. Nieletni migruje głównie następujące trasy - wraz z prądem norweskiego z północy Norwegii do południowej części Morza Barentsa i Irmingera prąd z Morza Północnego na północy Islandii.

Wartość i użycie

Haddock ma duże znaczenie handlowe na Morzu Barentsa i Morzu Północnym oraz u wybrzeży Ameryki Północnej. Jej łapać za pomocą sieci rybackie włok, niewodów, sieci i sądów duńskich-trawlerów. Wśród dorsza plamiaka ryba jest na trzecim miejscu objętościowo przy zbiorach. Przed jego dorsza i mintaja. Każdego roku na całym świecie złapany 0,5-0,75 mln. Ton tej ryby.

Objętość połowy plamiaka zmienia się znacznie z roku na rok. Powodem tego są wahania demograficzne plamiaka, które wpływają na uzupełnianie zapasów plamiaka w morzu. Pod koniec ubiegłego wieku w Ameryce Północnej spadła znacząco przemysłowego połowu plamiaka, jednak w ostatnich latach wzrosła i zbliża się do poziomu odpowiadającego 30 th - 60 th lat 20. wieku.

W Związku Radzieckim w połowie ubiegłego wieku, objętość produkowanego plamiaka jest drugim co do wielkości dorsza. Wyprzedziłem ją tylko jest dorsz. Później zaczęła się zwiększać połów mintaja, dlatego Haddock został przeniesiony na trzecie miejsce. Do tej pory, ryby zajmuje 4 miejsce w połowu wszystkich ryb wyprodukowanych w Rosji na Morzu Barentsa. Pierwsze trzy miejsca zajmują arktycznego dorsza, dorsza i gromadnika. A wśród dorsza jest na drugim miejscu. W 2000 roku było łapać plamiaka 8502 ton oraz połów dorsza - 23116 ton dorsza.

ochrona

Zobacz plamiaka się do Międzynarodowego Czerwonego książce