Znaleziono pozostaje mały rozmiar pterozaura kot

Paleontolodzy odkryli szczątki malutkiej bezzębnej pterozaura wśród ogromnej kolekcji skamieniałości, którego wiek wynosi około 77 milionów lat. Pterozaur wydawało się dość nietypowe: latający gad wielkości nowoczesnej kota domowego. Istota żyła w czasach górnej kredy.

artystyczny obraz maleńkich pterozaury.
Ilustracja Mark Witton.

Video: Ślady człowieka z tropów dinozaurów

Odkrycie to sugeruje, że przynajmniej niektóre pterozaury były stosunkowo małe i żyli w tym samym ekosystemie jak ptaki.

"Znalezisko jest to zaskakujące, ponieważ pozwala przyjąć, że mniejsze pterozaury były obecne do końca kredy i nie przyznają stanowiska ptaków"- mówi główny autor badania, Elizabeth Martin-Silverstone (Elizabeth Martin-Silverstone) z University of Southampton.

Kości pterozaura raczej słabo zachowane w zapisie kopalnym, ponieważ są one bardzo lekkie i łatwo ulegają uszkodzeniu w wyniku procesów naturalnych. Szkielety większych stworzeń, które żyły w tym samym okresie, przetrwały w lepszym stanie, mówi badacz. "Pozostałości małe pterozaury są mniej powszechne, ale to nie znaczy, że nie były one"- mówi.

Pterozaury, lub latające gady - jedne z najstarszych kręgowców. I do tej pory sądzono, że były one bardzo duże. Największa z wszystkich znanych gatunków ludzkiego była wielkość żyrafa, a zakres jego skrzydła może osiągnąć 11 metrów.

Ale ostatnio zidentyfikowane szczątki maleńkim pterozaura sugerują, że miał o rozpiętości skrzydeł mniejszej niż dwa metry. Martin Silverstone i jej współpracownicy zidentyfikowali go jako przedstawiciela bliżej Azhdarchidae należących do grupy brachypterous bezzębnych latających gadów.

Porównanie pterozaura z nowoczesnym kota.
Ilustracja Mark Witton.

Te szczątki zostały odkryte w 2009 roku na wyspie Hornby w Kolumbii Brytyjskiej. Odkryli kolekcjonerem Columbia Muzeum Royal British, który następnie oddał je do muzeum. Później pozostaje udał się do University of Portsmouth do dalszej analizy.

Według Marka Witton (Mark Witton), wybitny paleontolog z University of Portsmouth, odkrycia skamieniałości pterozaura - sam w sobie rzadkość, a nawet odkrycia szczątków maleńkim latającego gada - i zrobił wielką łut szczęścia.

Temperatura próbek pozwolił ekspertom określić przybliżony wiek pterozaura w chwili śmierci, a ustalenie, że umarł w wieku dorosłym (w przeciwnym razie należałoby przyjąć, że jest to szkielet młodej osoby lub całkowicie Kuba). Naukowcy przeanalizowali wewnętrzną strukturę kości, a także inne opcje, i stwierdził, że pomimo swoich niewielkich rozmiarów, to był tylko dla dorosłych latający gad.

Paleontolodzy Podejrzewam, że wielu drobnych pterozaury prawdopodobnie mieszkał w okresie górnej kredy, ale ich przynależność pozostaje do ustalenia, jest dość trudne. Po tym odkryciu oferują naukowców pracujących w muzeach i innych instytucji naukowych na świecie. dokładnie sprawdzić swoje zbiory. Być może będą one również być w stanie wykryć niewłaściwie oznakowanych próbek maleńkich pterozaury. Faktycznie, w Kolumbii Brytyjskiej Muzeum Królewski, sytuacja była tak długi czas.

Co ciekawe, ale nie ograniczają się do małego pterozaura spowodował spore zamieszanie w mediach naukowych dzisiaj. Naukowcy ogłosił również odkrycie nowego rodzaju pterozaurów Patagonii w Ameryce Południowej. Fragmenty czaszki starożytnych stworzeń, które przyczyniły się do ustalenia, że ​​należy do nieznanego wcześniej typu nauka - koi Allkauren. Allkauren przetłumaczone z języka Indian zamieszkujących Tehuelche środki Patagonia "starożytny mózg",

Przebudowa nowego typu koi Allkauren.
Ilustracja Gabriel Lio.

Paleontolodzy tomografii komputerowej stosowane do badania powierzchni czaszki i ucha wewnętrznego.

"Allkaruen, który żył na pograniczu środkowej i górnej okresu jurajskiego, przedstawia stan pośredni w ewolucji mózgu pterozaury i ich dostosowania do powietrza - mówi jeden z autorów badania Paul Diego (Diego Pol). - Nasze badanie wnosi istotny wkład w zrozumienie ewolucji pterozaury",

Pierwsze badanie opublikowane w czasopiśmie naukowym Royal Society otwartej nauki, pełny tekst drugim prac naukowych można przeczytać w czasopiśmie PeerJ.