Tasmanian diabła - rzadki zwierząt

Zwierzę, które należy do organizmów torbaczy, ma drugą nazwę - The Tasmanian Devil. Żyje tylko w Tasmanii.

Rzeczywiście, jego wygląd nie do pozazdroszczenia, oczywiście, nie tak przystojny. ciało drapieżnika ma dobrze rozwinięte mięśnie i pokryte czarnym futrem.

Głową diabeł tasmański duże, krótkie nogi i raczej nieprzyjemny głos, ale można z tym żyć. Ale jego charakter i nawyki pozostawiają wiele do życzenia. 

Zwierzę jest znana z nadmiernym apetytem i siły ugryzienia. Ma samotny nocny, ukrywając się w ciągu dnia w gęstym buszu, ale czasami gromadzą się w małych stadach.

diabeł tasmański Jest drapieżnikiem, i jak wszystkie zwierzęta, prowadzi styl życia, powoduje negatywne nastawienie w ludzi. W ogóle, to nie jest diabeł, w dosłownym tego słowa znaczeniu, i nazwał swój lud, który mocno odegrały świństwo. W trakcie rozwoju wyspy Tasmania ludzi pierwszy kontakt z tym zwierzęciem, a na początku nie została zapłacona w Tasmanian Devil uwagi. Ale drapieżnik natychmiast przypomniał sobie, aby grabić zapasów produktów mięsnych od pierwszych kolonistów i zabijać wszystkie kurczaki, które doprowadziły osadników.

Ludzie zaczęli metodycznie wytępić biednego zwierzęcia, który chce nieznanej bestii gospodarzem bezkarnie? Nie tylko mięso z Tasmanian Devil musiał smakować ludzi. Polowanie było tak silne, że zwierzę pozostaje bardzo małe ilości, obecnie mieszka w górach w zupełnie bezludnych obszarach.

W Australii, nie jest spełniony, praktycznie rolnicy pozbył się go. Ale wielu naukowców uważa, że ​​zwierzę to nie jest takie straszne i niebezpieczne, i nie można było uniknąć niemal całkowite zniszczenie zwierzęcia. Ludzie są zwykle boi się głośny krzyk, który jest publikowany przez zwierzę w chwilach niebezpieczeństwa, ale brzmi to bardziej jak silne szlifowania. Ponadto, gdy diabeł wrogowie atakują zniechęca ich nieprzyjemny zapach jak skunks. Każde zwierzę, gdy jest atakowany, zmuszony się bronić, wszystkie jego brutalne, zwierzęce cechy. Kto obserwuje zachowanie tasmański Diabeł w zoo, wątpi jego ohydne cechy.

Młody diabeł tasmański oswojone dość łatwo stać się zabawa, można grać z nimi jak psy, to tylko kurnik nie powinno być dozwolone w każdym przypadku, drób - ulubiona zdobycz zwierzę.

Słuchaj głosu tasmański (torbacz) Diabeł

Jeśli przyjrzysz się uważnie, po czym diabeł ma dość słodkie małe twarz, skóra jest zadbana, oni myją ręce, dłonie zwilżone śliną i pocierać skóry. Pojawienie się diabła, jeśli nie wiedzieli o jego wybryki, wytwarza odpychające wrażenie na ludzi.

Wcześniej nikt nie badał zwyczaje zwierzęcia, i tylko wtedy, gdy stało się rzadkie zwierzę, naukowcy dokonali opis cech zewnętrznych i cech behawioralnych diabła. Jednocześnie okazało się kilka ciekawych faktów: dorosły zwierzęta są bardzo troskliwi rodzice, muszą ciężko pracować, aby rozwijać swoje młode. Po Pipsqueak noworodka, urodzonego, że ma ciało wielkości nieco ponad centymetr, podczas gdy jej rodzice osiągają długość ciała od ponad pół metra. Więc musimy się dzieckiem siedzieć w torbie moja matka, aż otworzył oczy i nie pojawia się przynajmniej pozory włosów.

Cubs nie może zawierać więcej niż 4, tak jak ją, że tylko cztery smoczki z mlekiem. Przez dwa miesiące dzieci zyskują na wadze tak szybko, że ważą 7 razy przed jego narodzinami. A zaledwie sześć miesięcy, gdy młode zwierzęta zostawić torbę. Rodzice od dawna obserwują młodego pokolenia, opiekę, urządzić przytulne gniazdo trawy karmione mlekiem, i, oczywiście, chronić przed wrogami.