Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa ​​decemlineata)

Wideo: Leptinotarsa ​​decemlineata stonka ziemniaczana

Na wybrzeżu Morza Azowskiego w kurorcie Berdyansk jest pomnik ogrodników, którzy aktywnie walczą stonki ziemniaczanej. Pomnik stoi na placu nieopodal rynku. Pokazuje ona kierowców ciężarówek w procesie zbierania stonki ziemniaczanej.










W dolnej części pomnika przedstawia ogromny chrząszcz ziemniaczaną, która ciągnie się napis "Berdyantsy nakarmić siebie!"

Naprawdę skutecznym sposobem zwalczania chrząszcza nie mógłby stworzyć tak daleko. Dlatego w praktyce stosują różne techniki, począwszy od mechanicznego ręcznego zbierania chrząszczy i larw w słoiku nafty do sztucznej hodowli naturalnych drapieżników, od lądowania na brzegach działek ziemniaka roślin, rzekomo straszenia ubijak (kaczeńce, fasola, nagietki), przed stworzeniem transgenicznych odmian ziemniaków, które mogą syntetyzować w tkankach śmiertelna owady toksyny z bakterii. Zauważono jednak: po chrząszcz atakuje pewne terytorium, ludności, a jednocześnie dramatycznie wysoka, a następnie gwałtownie spada. Powody takich dynamiki nie są znane, ale to dlaczego w Europie i Rosji nadal można sadzić ziemniaki.

Wideo: © The stonki ziemniaczanej (Leptinotarsa ​​decemlineata) // stonka ziemniaczana

korotkoovalnoe ciało silnie wypukłe, błyszczące, czerwono-blond zheltoe- elytra pięć czarnych pasków na siebie (stąd nazwa gatunki decemlineata - «desyatilineyny"). Dobre muchy, obejmujące kilkadziesiąt kilometrów w powietrzu i przyspieszenie tempa aż do 8 km / h, ale zwykle wzrasta skrzydłami tylko w czasie upałów.

We wszystkich fazach cyklu życia żywi się wyłącznie na miąższ liści rodziny psiankowatych roślin, głównie ziemniaki. Larwa zjada dziennie średnio około 1/30 grama zielonej masy, chrząszcz dorosły - cztery razy tyle. Samica sezonu może złożyć do 1000 jaj, ale zwykle średni płodność - około 350. Określenie rozwoju egg - 5-17 dni (w zależności od temperatury otoczenia), larwy - 2-3 tygodni poczwarek - 10-20 dni. Żywotność większości gatunków - jeden rok, ale niektóre chrząszcze żyją na dwóch lub nawet trzech lat. Zdaniem ekspertów, w latach masowego rozrodu obszarów dotkniętych chrząszczy tracą do 40% upraw ziemniaka.

Historia stonki mogą zacząć tak: raz w północno-wschodniej części współczesnego Meksyku było około pięćdziesięciu gatunków chrząszczy liściowych z rodziny, licznej i żarłoczne i dlatego mają niewielką szansę na sukces w kaktusa „lasy” Sonora. Po tym wszystkim, tutaj w wielu roślinach liście lub suche ciernie lub nieistniejące. Jednym z chrząszczy znaleziono tę samą drogę wyjścia: aby nauczyć się jeść psiankowatych (rośliny trujące rodziny dwustronnego, istnieje około 2000 gatunków, z których większość rośnie w tropikalnych, subtropikalnych i umiarkowanych regionach te obejmują zarówno dzikie gatunki, takie jak czarna jagoda i Bieluń i. rośliny uprawne - ziemniaki, pomidory, papryka, bakłażan lub dekoracyjne - petunii i salpigolossis). Na tej potrawy, bogate w toksycznych alkaloidów, prawie nikt nie twierdził. Ale to nie jedzenie w pustyni razzhiveshsya. I część populacji chrząszczy rzucili się w poszukiwaniu pożywienia w północno-zachodniej. Miejsca, które zaczęli rozwijać (co obecnie nazywamy Texas i Arizona), były jeszcze bardziej jałowy i surowa, a jedzenie w nich - znacznie mniej niż w Sonora. I Konfigurowalny przesunięty do tyłu i do przodu.

1. Jak szybko obudzić ze snu zimowego, chrząszcze kolega natychmiast, z wyjątkiem kobiet będących w ciąży 2. Owady składają jaja bezpośrednio na liściach ziemniaka, które pojawiły się larwy były w stanie natychmiast zacząć jeść 3. życie larwy stonki ziemniaczanej jest wyraźnie podzielona na cztery okresy oddzielonych molts

Pierwsze spotkanie z uprawnych chrząszcz ziemniaków miało miejsce w 1855 r Nebraska. Ale jeśli owad jest już znane nauce (również znaleziony w 1824 i opisany przez amerykańskiego przyrodnika Thomas Say), nie przyciągają wiele uwagi. O plan zaledwie cztery lata później, w 1859 roku, kiedy hordy chrząszczy spowodowały ogromne szkody do sadzenia ziemniaków w Kolorado. Beetle natychmiast otrzymała nazwę „Colorado”, ale szybko zaczął się szerzyć na całej Ameryce Północnej. Zaledwie pięć lat po ataku na polu Colorado, on pokonał Mississippi, w 1874 roku osiągnął Atlantyk, a w 1877-m została po raz pierwszy odkryta w Starym Świecie, w okolicach Mülheim i Lipsku. Jednak ten środek, jak również kilka, które pojawiły się w XIX wieku w Europie, został pomyślnie usunięty. Ale w 1918 roku, kiedy Francja była w stanie wojny nie do kwarantanny środków, błąd został naprawiony w okolicach Bordeaux, po którym jego ruch w kierunku wschodnim był nie do powstrzymania. wyrzutkiem środowiskowy, który żył w jałowe pustynie i jeść, że nikt inny nie mógł jeść, stał się jednym z największych i najbardziej popularne na świecie szkodników upraw.

Na obszarach zamieszkanych przez ludzi, owady są bardzo szczęśliwy, ponieważ jest to ziemniak jest „drugim chleb”, i to on - główny pokarm dla chrząszcza. Jednak nie tylko kulinarne preferencje owada, ale także biologii pozwoliły mu podbić świat dość łatwo.

Zimna pora stonkę ziemniaczaną spędza w glebie na głębokości od 20 do 50 centymetrów. Jedynie dorosłe chrząszcze zimują. Aby wydostać się z ziemi, od razu oddawać się przyjemności cielesnych: obżarstwo (gdy już pojawił się kiełki ziemniaczane) i współpracujące. Jednak wiele kobiety przejść w stan hibernacji już w ciąży - odpowiednio, wyjście na powierzchnię, natychmiast zaczynają składać jaja.

1. Kilka dni po linienia larwy powłok i zestalenia się na nich pojawiają się czarne elementy barwiące 2. bulw ziemniaka, który znalazł się na powierzchni, chrząszcze zjedzą z nie mniejszą przyjemnością niż liści i łodyg 3. Rozbudowa podziemnych pupa: pojedynczą fazę cyklu życia, kiedy żuczek nie potrzebuje kontaktu z zakładu

Jasnopomarańczowy murze przymocowane do spodniej strony liści ziemniaczanych. Wkrótce jedna larwy - ciemnobrązowy, „zgarbiony”. Początkowo mogą tylko gryźć dolną powierzchnię arkusza, ale po pierwszym wylinka stanie jeść cały arkusz, pozostawiając mu tylko żyły centralnej. Jest to rodzaj zakupu jest zwykle wierzchołki pędów ziemniaka, które wzrosły chrząszcze dzieciom czas ich drugiego linienia. Po zmianie koloru larwy stają się czerwono-różowy kolor z marchwi (co daje im karoten pigment z zjadane liści) z czarnymi kropkami. I zmiany zachowań owadów: są one rozprowadzane w całej roślinie, a niektórzy idą do sąsiednich (zwłaszcza jeśli nie ma ani trochę od swoich konsumentów). Taka larwa będzie wylinka ponownie, a jej czwarty wiek kończy się tym, że pozostawia krzew, płytkie nory w ziemi i przepoczwarzają. W 10 do 20 dni z poczwarki pozostawia beetle, wybiera się na powierzchni, a także zaczyna jeść ziemniaków listowia: larwy owadów i wielu form dorosłych preferują różne pokarmy, ale chrząszcze nie są akceptowane.

Czas trwania ich cyklu życia, w zależności od temperatury otoczenia wynosi od jednego miesiąca do dwóch, więc rosyjska Nechernozemie Beetle zwykle daje jeden, rzadko - dwa pokolenia w sezonie oraz w Azji Środkowej może złapać i cztery.

Jednak wyszedł z żuka pupa nie mogą przystąpić do aktywnego życia, a następnie przejść do diapauzy. To słowo nazywa się stan, w którym spoczywa ciało owada procesów fizjologicznych prawie zamrażać. Najbardziej znanym przykładem diapauzy - hibernacji, ale wiele owadów należą do niego, a także w innych sytuacjach. Jednak ziemniaczana stonka, wydaje się, przekroczyła wszystko. Specjaliści odpowiadają za to, sześć różnych rodzajów diapauzy: dwa zimowe, trzy lata i jeden długoterminowy (superpauza), kiedy owady nie obudzić, przytrzymaj gleby z rzędu 2-3 lat. Ostatnio znacznie komplikuje walkę beetle - dowolną aplikację na dużą skalę pestycydy lub prawidłowego płodozmianu nie gwarantują, że gdy na boisku znów będą sadzić ziemniaki z ziemi nie dostanie błędy bezpiecznie przespał wojny z nimi.

Wideo: stonka ziemniaczana. Stonka ziemniaczana. Stonka ziemniaczana w kraju

Kolejną cechą, która określona sukces paski chrząszcza, była jego zdolność do szybkiego przystosowania się do wszelkich toksycznych substancji chemicznych używanych. Właściwie, to należy się spodziewać od konsumenta jest niezwykle trujące rośliny: .. W diecie owada obejmują nie tylko ziemniaki, ale pomidory, oberżyna, tytoń itd Mają różne alkaloidy, ale chrząszcz jest równie nieczuły na niego, najwyraźniej problem szybko adaptacja do trucizn zdecydował jeszcze jego przodków. To przekonanie w 70-80s ostatniego wieku rosyjskich specjalistów z zakresu ochrony roślin, chcąc powstrzymać ekspansję chrząszcza gdzieś poza Wołgi i Kamy: między pola ziemniaczane zostały wykonane przerwy, dotrzeć miejscem setki kilometrów. Jednak chrząszcz pomyślnie przezwyciężyć jedzenie bielone i innych dzikich jagoda.

Film: Popularne filmy - stonka ziemniaczana

alkaloidy roślinne nie tylko nie powoduje mu żadnej szkody, ale również gromadzą się w organizmie, co niejadalne dla większości drapieżników. Jednak i tu są wyjątki: Colorado potato beetle chętnie jeść normalne kurczaka (i ich krewni - bażanty i perliczki), jak również kukułki, szpaków i kilka innych ptaków. Amerykańskie predatory błędy podizus perillyus a nawet wolę je do jakiegokolwiek innego pokarmu. Ale ma nadzieję, że żuk będzie mógł przejąć kontrolę z pomocą swoich naturalnych wrogów, nie sprawdziły: groźnym błędy nie mogą stać rosyjskie zimy, muszą stale podnosić i uwolnienia do środowiska naturalnego. Strach pomyśleć, ile owadów RSS dla tej potrzebie: po udanym kontrola zwierząt chrząszcze liczba drapieżników powinna być porównywalna do liczby chrząszczy. Szczególnie dotyczy to jej wyspecjalizowanych wroga - mały pasożytnicze osy edovum którego larwy rozwijają się w jajach stonki ziemniaczanej. To dlatego, że nikt inny edovum strajków, może być rozcieńczany tylko sprzęgieł psiankowatych amatora. A w przyrodzie edovum ponownie zamarza.

Naprawdę skutecznym sposobem zwalczania chrząszcza nie mógłby stworzyć tak daleko. Dlatego w praktyce stosują różne techniki, począwszy od mechanicznego ręcznego zbierania chrząszczy i larw w słoiku nafty do sztucznej hodowli naturalnych drapieżników, od lądowania na brzegach działek ziemniaka roślin, rzekomo straszenia ubijak (kaczeńce, fasola, nagietki), przed stworzeniem transgenicznych odmian ziemniaków, które mogą syntetyzować w tkankach śmiertelna owady toksyny z bakterii. Zauważono jednak: po chrząszcz atakuje pewne terytorium, ludności, a jednocześnie dramatycznie wysoka, a następnie gwałtownie spada. Powody takich dynamiki nie są znane, ale to dlaczego w Europie i Rosji nadal można sadzić ziemniaki.