Kallimiko geldievaya - mało znany małpa

Spis treści artykułu

• 1. Wygląd kallimiko geldievoy
• 2. Co wiadomo o kallimiko lifestyle
• 3. Liczba kallimiko

Kallimiko geldievaya - rzadki, mało znane małpa, zwłaszcza życia jest słabo poznana.

Ten nowy świat naczelne, są szczególnie interesujące, ponieważ jest to związek między szerokim nosem małpy i marmozet tsebidami. W związku z tym, że są izolowane w osobnej podrodziny.

Wygląd kallimiko geldievoy

Zębów i czaszki z kallimiko taką jak tsebidov i twarzy, stóp i paznokci pazur jak marmozetom i tamarin, które należą do tamaryn.

Futra z marmozetki Gel'd grubości. Głównym organem jest kolor czarny, ale czubki włosów lżejsze. Niektóre osoby w płaszczu mogą być jakieś drobne plamki lub plamy. Po bokach głowy, z tyłu włosy są długie, najeżony. Te włosy tworzą na szczycie czapki i grzywą na ramionach. długi ogon. Przy podstawie ogona tworzy frędzli wełny. Ze względu na niską grzbietu nosa nosa wydaje afront.

Co wiadomo o kallimiko lifestyle

Kallimiko żyć obok rzeki Amazonki w lasach deszczowych. Ich dom jest gęste korony drzew. Poruszają się i krzyczeć jak marmozetki i tamaryny.

Kallimiko geldievaya został opisany w 1904 roku, ale potem trochę, że był w stanie dowiedzieć się o biologii, zwyczajów i cech środowiskowych gatunków. Do tej pory nawet nie precyzyjnie zdefiniowany obszar tych małp. Nieliczne okazy zostały schwytane w zachodniej Brazylii i wschodniego Peru. W tych miejscach, małpy żyją w grupach - 20-30 osobników. Złap mobilnej i sprytny kallimiko bardzo trudne.

Ilość kallimiko

Niestety, w ostatnich latach, gejów i żywo kallimiko stało się bardzo popularne jako zwierzęta domowe. Było to mieć poważne konsekwencje, gdyż został złapany wiele małp, że uzyskanie do nowych warunków, w przeważającej części zginąć.

Aby zapisać marmazetok, trzeba stworzyć spójne prawo, zgodnie z którym będą zakazane wywóz tych zwierząt i importować je do innych krajów. Wraz z tym, konieczne jest zbadanie ekologii kallimiko aby umożliwić ocenę aktualnego stanu gatunków i zidentyfikować środki w celu ochrony tych małp.

Aż do 1954 roku, kallimiko trzymanych w niewoli tylko w Brazylii i Londynie. Po 1954 6 Osoby rozliczane w zoo w Bronksie. Mężczyzna mieszkał do 1964 roku. W 1961 osiadł w Kolonii samicy, a tam był mężczyzna, żył 5 lat. W 1966 roku żyło siedem małpy z importowanego 20.

Po raz pierwszy do rozmnażania w niewoli kallimiko udało dr L. Ren, który pracował na Uniwersytecie w Miami. Obecnie nie jest mniejsza niż 10 przypadków kallimiko hodowla w niewoli, a tylko 1 przypadku zaobserwowano w zoo w San Diego, a reszta - od prywatnych właścicieli.