EKSTERIORYZACJA było bardziej realne niż sama rzeczywistość

„Jasne światło na końcu tunelu”, jest „poczucie przejścia na drugą stronę”, „inny wymiar” ... Tak, to jest „znany wszystkim” znaki na pograniczu życia i stanu śmierci „kiedy dusza opuszcza ciało, jak to było.” Historie, które przeżyły śmierć kliniczną jest odbierany przez kulturę masową, a teraz „światło na końcu tunelu” można znaleźć nawet w żartach pornograficznych. A co o doświadczeniu nauki bliskiej śmierci mówi? Opowieści o „świadków” nie w pytaniu, ale nadal nie bardzo jasne z tych doświadczeń i wrażenia są podejmowane. Załóżmy, że nie ma „drugiej stronie” nie jest. To co to jest - halucynacje, ochronę psychologiczny, konsekwencją organicznego uszkodzenia mózgu ..?
Zjawisko doświadczenia poza ciałem, mimo wszystko zainteresowanie nią, jest niezwykle trudne do zbadania i zrozumieć, dlaczego: nie jest eksperymentem. Można z pewnością opierać się na dowodach. Ale, po pierwsze, jak je oceniać? A po drugie, to jak opowieści o tym, co się stało - to znaczy, w czasie rzeczywistym, w laboratorium nie jest jeszcze zobaczyć.

EKSTERIORYZACJA pamięta lepsze i wyraźniejsze niż samo życie. (Fot JustCallMe_Bethy_).

Film: Jak zrobić portal w Minecraft PE

Jednak naukowcy z Uniwersytetu w Liege (Belgia) byli w stanie wymyślić metody, dzięki którym możemy określić, czy wrażenia są prawdziwe, którzy przeżyli śmierć kliniczną, albo że były wyłącznie produkty ich wyobraźni. Chodziło o to, aby zobaczyć, które cechy są charakterystyczne dla pamięci tych doświadczeń. Wiadomym jest, że możemy sobie przypomnieć, jak prawdziwe wydarzenia, które zdarzyły się do nas, i wyimaginowane - własne myśli i uczucia, które koncentrują tylko w naszych głowach. Obie te odmiany mają swoje cechy pamięci, że jest prawdziwy sposób pamiętamy jeden, i wyobrażał - do innych.

Ale kiedy koledzy Marie Tonnara próbował zastosować to podejście do doświadczeń doświadczenia poza ciałem, wynik jest niesamowite. Naukowcy pracowali z pacjentów, którzy przeżyli. Pytano o rzeczywistych doświadczeniach życia, o doświadczenie bliskości śmierci, a wszystko to w porównaniu ze świadectwem zwykłych ludzi, którzy są którzy nigdy nie upadł. Tak więc okazało się, że pamięć o wyimaginowanych znaki nie mają doświadczenia poza ciałem, które jest, z jednej strony, człowiek umiera naprawdę widzi to, co widzi. Ale w porównaniu z pamięcią rzeczywistych wydarzeń udowodnił, że doświadczenie jest bardziej realne niż rzeczywistość samego ciała. A to oznacza, że ​​mózg jest nie tylko pamięta doświadczenia bliskiej śmierci, tak jakby były one prawdziwe, wspomina je w sposób bardziej szczegółowy, tym lepiej.

Tutaj, w ogóle, musimy zrozumieć, że mózg w takim stanie, musi być zanurzona w chaosie. Kiedy człowiek umiera, fizjologia i biochemia nie, i odnosi się to do mózgu, jak również. Chodzi o to, że w tej chwili nie można oczekiwać, żeby sverhchotkoy pracy. Jednak charakter wspomnieniach mówi, że w tym momencie mózg pracuje lepiej niż wtedy, gdy dana osoba była w dobrym zdrowiu, a jego życie nie jest zagrożone.

W artykule opublikowanym w internetowym wydaniu PLoS ONE, autorzy sugerują następujące wyjaśnienia. Wiadomym jest, że uczucie opuszczania ciała dzieje z winy awarii w płacie skroniowo-ciemieniowej. Że jest poza ciało ma smak rzeczywistości z powodu dysfunkcji neuronów i nadczynność wyobraźni potem zwalają wszystko niepotrzebne. Mózg kłamie, ale to oszustwo jest tak ważne i nowe doświadczenie, tak różny od wszystkich wcześniej doświadczony człowiek, który przechowuje ją w szczegółach pamięci.

Jednak takie wyjaśnienia są oparte na fakcie, że mamy wyraźną granicę między organicznej mózgu i wyobraźni. Jednak spór w tej sprawie do nas wycofała się zbyt daleko. W międzyczasie, warto zauważyć, że doświadczenie bliskiej śmierci, jak widać, jest całkiem realne, choć jego rzeczywistość leży całkowicie w obrębie samego mózgu. Jeśli ktoś jest rzeczywistością nie jest zadowolony i chciałby usłyszeć o „Beyond”, to naszym obowiązkiem jest przypomnieć, że opinia naukowców stojących na stanowiskach czysto materialistyczna, niekoniecznie odzwierciedlają poglądy idealistycznych czytelników.