Klipshpringer lub Sassa

Wśród wielu antylopy, Afryka ma bardzo nietypowy zrębki - klipshpringer lub Sassa. W literaturze XIX - początku XX wieku można znaleźć inną nazwę tego zwierzęcia - springbok, choć teraz jest to rzadko stosowane. I patrzeć, i sposób klipshpringera życia różnią się od innych antylop, więc to jest izolowana w oddzielnym rodzaju, gdzie jest w splendid isolation.

Mężczyzna klipshpringera lub Sassi.

Masa Sasso tylko 10-15 kg przy wysokości w kłębu 50-60 cm budowy tych miniaturowych kompaktowych kopytnych :. czaszki, szerokie u podstawy zwęża się do ostrego pyska, szyi, a cienkie i elastyczne, ale nie za długo, gładkie ruchy wirowanie łuku w zad zaokrąglony, nogi wydawać się krótki w porównaniu do długości korpusu, przy czym ogon jest krótki. Ten portret jest uzupełniony przez szerokie uszy, duże, ciemne i wyraziste oczy i mężczyzn także jego krótki (10 cm), proste i cienkie rogi. Poza tym, że rogi mężczyźni różnią się od kobiet nieco mniejsze. Malowane obu płci w równym stopniu na kolor szaro-brązowym, z szarym odcieniem bardziej wyraźny na udo, ogon i stóp, i piasku - na przedniej części tułowia. Często brązowo płaszcz Sasso rzuca słaby Zelentsy. Płaszcz w springbuck unikalnej: jest twarda, elastyczna, gładka na zewnątrz, ale raczej luźny, ponieważ składa się z pustych w środku włoskami. Taki drobny futro utrzymuje ciepło w chłodzie nocy i ochrony przed słońcem w ciągu dnia pekuchego.

Podczas gdy reszta tych antylop nie rozpadnie się na ziemi, i określają, schowany pod jej nogi.

Klipshpringery rack chciał podsumować tylne nogi pod ciało jak nieśmiało czekając na coś. Poruszają się małymi krokami, a dopiero w momencie zagrożenia może skakać wysoko. Należy zauważyć, że w odróżnieniu od innych małych zwierząt, które często charakteryzują się dużą ruchliwość, Sasso wybredny. Zachowania te, wraz z pojawieniem się na temat springbuck jak zgrabnych pierwszej równiarki.

Klipshpringer w typowej szafie bada okolice.

Mały rozmiar byłby znacznie skomplikowało klipshpringerov życia, ale nie żyją wszędzie. Jeśli większość antylopy preferuje otwarte przestrzenie, pokryte trawą, Sassi zamieszkują tzw odstających, rozproszone wśród sawanny. Takie krajobrazy można znaleźć w całej Afryce Wschodniej - Etiopii i Somalii na północy RPA na południu, a także w Namibii na zachodnim wybrzeżu kontynentu. Wyjścia stanowią odstających skały zazwyczaj małe rozmiary i znajdujący się w pewnej odległości od siebie. Każdy poboczna może osiągnąć kilkadziesiąt metrów wysokości, to klipshpringerov dość porównywalne do wielkości góry. Ale naprawdę górskich ich zwierzęta nie mogą być nazwane, ponieważ w poszukiwaniu pożywienia springbuck zmuszony do opuszczenia ich skalistego schronienia i wychodzić na pastwisko na okolicznych polach.

Sassa - mistrz na dolnej powierzchni nośnej kopyt.

Jednak przy najmniejszym niebezpieczeństwie, poszukują oni schronienie w bezpiecznym labiryntem głazów. Poruszać się ogromne kamienie pomóc im niezwykły kopyto. Ich powierzchnia czołowa jest bardzo wytrzymała i odporna na tarcie na powierzchni ciała stałego, a spodnia część dolna usuwanego trochę szybciej. Z tego powodu samodzielnego Wyostrzanie kopyta klipshpringera podoba zębów gryzoni i osiągnąć prawie stożkowy kształt. Jeśli spojrzeć na przedniej części kopyta, często jest to możliwe, aby zobaczyć imponującą lukę pomiędzy dwoma palcami (w innych zwierząt kopytnych są zwykle gęstsze obok siebie), i patrząc z boku wydaje się, że Sassa stoi na palcach, tak mały obszar powierzchni nośnej.

Ta struktura pozwoli kopyta springbuck balansowanie na wąskich półkach i powierzchni ze stromym zboczu nie jest gorszy niż słynne kozice.

Dieta klipshpringerov obejmuje roślin zielnych, krzewów liście, porosty, soczyste owoce i nasiona roślin strączkowych. Z brakiem żywności, te babes przejdź na śmiałą migracji do czasu znalezienia odpowiedniego miejsca. Ale niedobory wody Sasso radzić sobie dobrze. Mogą być długo bez podlewania, jak gasi pragnienie jest wystarczająco wilgoci w paszy.

Lifestyle springbuck to sprawia, że ​​dzieci te niewidoczne dla drapieżników. Klipshpringery nigdy tworzą duże skupiska. Nieletni nie znaleźli sobie parę, wędrując samotnie, ale starsze zwierzęta żyją w parach. Potomstwo przez jakiś czas w towarzystwie swoich rodziców, więc taka rodzina może wyglądać jak małe stada zwierząt na 6-7. Sasso monogamiczne, tak lojalnym partnerem aż do śmierci. Podczas przenoszenia i karmienia członkowie pary na zmianę obserwując otoczenie, zauważając podejrzane ruchy w pobliżu, są one gwizdek ostrzegawczy przez nos, tak jak w przypadku oczywistego zagrożenia emituje głośne trąby. Innym sposobem, aby przyciągnąć uwagę krewnych - seria wysokich skoków (często w tym samym miejscu), za który otrzymał przydomek te antylopy skoczków.

Między członkami pary jest pełna jednomyślność, ale również z obcymi, te zwierzęta są spokojne.

Powielanie w nich ogranicza się do konkretnej pory roku. Podczas kopulacji okres kobiety wydzielają słodki zapach, w jakim występują samotne samce. W istniejących już par samców chronić okolicę przed niechcianymi cudzoziemców, pozostawiając wyżyny dość dużą bryłę gnoju i znakowanie otaczających obiektów wydzieliny gruczołów przedoczodołowa. Walki między nimi są bardzo rzadkie, w tym przypadku, związek badany bodaniya. Po 200-214 dniach ciąży samica w odosobnionym miejscu przynosi 1 dziecko (rzadko 2). 2-3 miesięcy po urodzeniu, dziecko nie opuszcza schronienie, a potem zaczyna śledzić matkę. Ona karmi go mlekiem przez około 2 miesiące i pełni dojrzałe płciowo klipshpringery stać do 1,5 lat. Średnia długość życia w nich jest 10-12 lat.

Na sześć miesięcy życia u młodych mężczyzn zaczynają rosnąć rogi.

Ogólnie Sassi nie należą do gatunków wrażliwych zwierząt. Wątła budowa ciała one kompensowane ostrożność i konkretne siedliska niedostępne dla dużych drapieżników. Głównym zagrożeniem dla Sass są orły, lamparty, hieny, caracals, pawiany i duże węże. Człowiek jest również w liczbie swoich naturalnych wrogów. Mięso Klipshpringerov uważa się za bardzo smaczne, były osadników europejskich polowania te antylopy również ze względu na elastyczną futra, który był używany do wkładki czapraka. Pod koniec XIX - początku XX wieku w wielu miejscach springbuck zniknął, mieli nawet podnieść sztucznie, aby powrócić do natury. Obecnie ich znaczenie ekonomiczne jest znikoma jak klipshpringery gra ustąpiła bydła, w tym samym czasie, bez zmuszania się z ich pastwiskami podgórskich. Tak więc ten rodzaj drapieżnych nie jest w niebezpieczeństwie. Klipshpringerov widać w kolekcjach wielu dużych europejskich ogrodów zoologicznych, ale są one jednymi z najbardziej znanych mieszkańców.

Mężczyzna klipshpringera z cub.