Rasa konia radziecki ciężki Projekt: dzisiaj stan zewnętrzny

determinowana konia główną drogę rozwoju ludzkiej cywilizacji. Do praktycznego wykorzystania tej Millennium zwierzę ogromnej ilości skał pochodzi. Każdy z nich spełnia warunków życia ludzkiego, a także szeregu problemów ekonomicznych, w których brała udział im. Wśród nich szczególne miejsce zajmują skały ciężkich, z których najmłodszy radziecki ciężarowych. W rzeczywistości są one etap przejściowy od żywych zwierząt na mocy mechanicznej w chwili, gdy rewolucja przemysłowa wymaganej bardziej intensywny rozwój produkcji, ale maszyny były zbyt niedoskonały.

zawartość:

• Historia wystąpienia
• Opis zewnętrzny
• Co może
• stan rasy

Jak doszło do tej rasy

W Rosji jest to region, gdzie rozległe połacie lasu współistnieć z stepie. Jest południe regionu Niżny Nowogród i Mordowii. Dla jego mieszkańców zawsze obiektywna potrzeba projektu władzy, który byłby w stanie eksportować drewno, i to jest bardzo ciężka praca, a pług rozległe obszary użytków rolnych. Mały koń chłop, typowe dla lasów północnych prowincjach Rosji, do takiej pracy nie był odpowiedni. Dlatego nie zawsze jest cenione i projekt uprawne konie duży rozmiar, który jest siłą napędową jest bezpośrednio zależna od ciężaru koń. Do połowy XIX wieku podstawowym stado koni pociągowych w regionie Niżny Nowogród nazywano Bityug - jako rasowy koń na brzegach tej samej rzeki w regionie Tambov, więc ich potomków, skrzyżowany z lokalnych ras. Ich uprawa i hodowla ułatwione dobrą bazę paszy.

Pod koniec XIX wieku, lokalni właściciele ziemscy, kupcy i producenci, napędzane przez pragnienie, aby przyłączyć się do europejskiego postępu, zaczęły dostarczać w regionie Niżny Nowogród i Mordowia ciężkich koni pociągowych z Europy - Brabancji i Suffolk. Jako bezpośredni potomkowie koni rycerskich bojownik, były po prostu ogromne - wysokość w kłębie jest często osiągnęła 180 centymetrów. Więc zaczęli hodować podstawę genetyczną radziecki ciężki.

własna hodowla stada Brabancji może pojawić się w Rosji, ponieważ z importowanych ogierów i klaczy. Jednakże, dobroduszny olbrzym, którzy chętnie słuchali, nawet dzieci, nie były przystosowane do klimatu Rosyjskiej. Ich konstytucja była dość „surowy” i luźne. Ponadto, zdaniem rosyjskiego chłopa, były one zbyt szorstki kształt. Umyślnie lub nedoglyadu nie została krzyżowania się z lokalnymi ogierów Brabant, małe „suche” Mares. Ich potomstwo były nieco mniejsze niż obcokrajowców, ale były bardziej gęste konstytucja.

W burzliwych latach ogierów Civil War importowanych z Europy, więc nie stada hodowlanego, głównie w Pochinok (Niżny Nowogród) i regionu Mordovia - Wioska Obrochnoe Ichalkovsky regionie, stadniny został pozostawiony sam sobie. Stało się to niemal niekontrolowany przejście w stadzie. W połowie lat 30-tych zaczęły pojawiać źrebiąt o stabilnych cech genetycznych. Umożliwiło to koń-hodowcy zaczynają pracę hodowlaną w celu zabezpieczenia jakości odbieranego. Jednak wojna zapobiec wydać nową linię genetyczną jako rasy koni pociągowych. Całkowicie ramie i została uznana w 1952 roku i został nazwany radziecki ciężki.

W 1961 roku podjęto próbę, aby dodać do sowieckiej Projekt koń rasy świeżej krwi, dla których zostały zakupione trzy ogiery. Dwa z nich są umieszczone na Pochinkovskogo zakładu i jeden do Mordovia. Doświadczenia okazały się nieskuteczne. Źrebięta dziedziczą od swoich ojców i luz „wilgoci” konstytucji, to było na zewnątrz niegrzeczny - tylko cechy, na których konsekwentnie dumpingowych w hodowli tej rasy. W wyniku zbliżenia z Zachodem, doświadczenie powtórzono w 1987 roku i ponownie bezskutecznie.

Opis zewnętrzny

Zdjęcie z radzieckiego ciężkiego wózka może dać jasny obraz tego, jak wyglądać odległych potomków i lokalne Brabant draft konie. Pierwszą rzeczą, która przyciąga wzrok i potwierdza, że ​​zwierzę może zrobić ciężkiej pracy - masywne krótkie lub nieco wydłużoną szyję, szeroką klatkę piersiową i potężne mięśnie przedramienia.

Na tle średniej wartości głowę z dobrze rozwiniętymi mięśniami policzków i raczej szerokich nozdrzach wygląda nawet wdzięcznie. Uszy konia proste, średniej wielkości, ale są ludzie, którzy są nieco nachylony. Kłąb słabo wyrażone dekolt płynnie w miękką, lekko obwisłe tyłu, które można umieścić siodło i używane ciężarowych w nietypowej dla niego roli - pod blatem.

Dla koneserów „jeźdźca” ważnym kryterium zdolności konia do ciężkiej pracy jest budowa anatomiczna zadu i kończyn tylnych. I to jest potomkiem Brabancji nie zawodzi. Szeroka talia zostaje rozwidlony, zad lekko obwisłe, krótka kość udowa kończy się dość długi stawu skokowego. Śródręcze krótkie śródręcza szerokie kopyta są duże, regularny kształt.

Konie tej rasy nie są rzadkością końsko-i szabla w pracy nie wpływają one na jakość, ale jeśli każde zwierzę może być wykluczony z hodowli.

Ciężki radzieckie ras koni - największe zwierzęta pociągowe wszystkich uprawianych na europejskim terytorium Rosji. Średnia waga dorosłego ogierów około 900 kg, klacz na kilka kwintali łatwiejsze. Wysokość w kłębie 1,55-1,7 metrów. Waga ciężka Sowiecki rasy odziedziczone Brabant flegmy i dobronravnost, ale podczas hodowli są one niemal całkowicie pozbył fryzie (zarośniętych) nogi, co znacznie ułatwia do opieki nad nimi. W przeciwieństwie do swoich francuskich przodkach Mają wspaniały ogon.

Należy pamiętać, że różnica między koni i stadnin Pochinkovskogo Mordowia nie tylko geograficzne. We wsi rzucić przejściach uprawiany nie tylko w Brabancji, ale Suffolk. Dlatego konie z Mordovia więcej wdzięku, zwinny i temperamentu, obudowa im krótszy.

Co może

Według trakcyjnych cech koni tej rasy są niemal analogiem ciągnik T-40 AM. Są w stanie nieść ciężar i pracować z maszyn rolniczych. Pomysł na wartości wyników badań radzieckich ciężkich dochodowości.

W 1957 roku siły ogier na Tambov hipodromie przyniósł wadze prawie 23 ton na odległość 23 metrów. To, oczywiście, nieuchwytny rekord, ale prawie wszystkich dorosłych koni tej rasy są w stanie zdjąć z miejsca „pociąg”, o wadze 15 ton.

Na normalnych prób konia roboczego otrzymał zadanie, aby przejść z dokładnością do 2 km z obciążeniem 4,5 tony. W wyniku krzyżowania ras lokalnych Brabancja te ciężkie obowiązek przyjęty w ostatnim zwinności. Jeśli koń zaprzężony do wózka z obciążeniem 1,5 tony, to bez większego wysiłku może poruszać się nawet kłus.

Oceny wyników testów, możemy powiedzieć, że możliwości fizyczne rasowy konie tej rasy mogą być zbędne dla rolnictwa indywidualnego. Zwłaszcza, że ​​zawierają zwierzę tej wielkości i apetytu, mimo swojej prostoty warunków życia może być trudne. Najbardziej uzasadnione jego wykorzystanie w gospodarstwach do pracy na siano, pasze zaciągu. Tam jego praca w dużych przemysłów rolnych. Na przykład, dla obsługi kompleksów hodowlanych.

Stan rasy dzisiaj

Aż do 1990 roku radziecki ciężki Projekt rasy aktywnie poprawione i rozwinięte. Jej przedstawiciele uczestniczyli w wielu międzynarodowych wystawach i konkursach. Jednak po rozpadzie ZSRR do Niżny Nowogród Mordovia i bryka padł na trudne czasy. W rzeczywistości, to był kompletny wymarcie rasy. Stado hodowlane na obu stadnin o połowę źrebiąt testy zatrzymanych. Obecnie sytuacja uległa pewnej poprawie, ponieważ radziecki ciężki rasy koni projekt zawsze był wysoko ceniony w Europie i jest obecnie niewielki, ale stały popyt na te konie. W obliczu kryzysu i rosnących cen paliwa pamiętał i niektórych krajowych producentów rolnych.

konie hodowlane Radziecki skała ciężkich wystąpiło i sąsiednie Nizhegorodskaya (Gorkovskaya) regionów i Mordovskoi ASRR. Występują one w regionach Vladimir i jarosławskim, gdzie istnieje duża podaż żywności. Na północ - w Wołogdy i Kostroma, hodowla tej rasy nie jest już zajęty. Jednakże, jeśli chcesz kupić radziecki ciężki Zanurzenie w maksymalnej czystości skale lub dobrego konia, współpracuje z największymi zestaw przydatnych cech genetycznych, to lepiej pozostać w gospodarstwach Mordovia i regionu Niżny Nowogród.

Powodem do optymizmu nie jest zbyt wiele, a koń jako zwykły chłop i rasowy ciężkich, może już być zawarte w liście Czerwonej Księdze. Główną przeszkodą do korzystania z tego sprytnego i użytecznego zwierzęcia jest brak wykwalifikowanych pracowników, którzy nie tylko zadowoleni z radości, że traktuje konia z kawałkiem chleba lub cukru, ale również wiedzieć, jak go obsługiwać, pielęgnować je i uczyć. Na szczęście istnieją jeszcze entuzjaści hodujących konie na swoich podwórkach i jako pomocniczy siły roboczej w dużych przedsiębiorstwach rolnych.