Pterodaktyl - latający dinozaur

W 1801 roku, w rękach francuskiego naukowca przypadkowo odnajduje szczątki nieznanej substancji, wraz z płyty z kamienia, który jest wyraźnie widoczny obraz sylwetki. 

Po dokładnym rozpatrzeniu znaleźć materiał, Georges Cuvier, zrobiłem wstępny wniosek, że według wszelkiego prawdopodobieństwa ten gatunek dinozaura mieli zdolność do latania.

To był Georges Cuvier i dał nazwę na latających jaszczurek - „pterodaktyl”.

Pterodaktyl miał bardzo lekkie i puste w środku kości, które pozwalają mu latać. Wymiary tego dinozaura wahały się od najmniejszej wielkości wróbla do szczególnie olbrzymia o rozpiętości do 12 metrów.

Skrzydła to rodzaj fałdach skórnych. Jeden koniec jest przymocowany do korpusu i drugi koniec przymocowany na kończynie przedniej palców.

Kręgi szyjka są połączone w długi kręgosłupa. Łapy były palcami, dzięki czemu możliwe pterodaktyl złapał rybę w locie bezpośrednio z wody.

Pterodaktyl pozostaje wszędzie z Ameryki Północnej do rosyjskiej regionie Wołgi. Urządzenie czaszki i zębów wskazuje swoje roślinożerne preferencji, wybór ryb integracyjnego. Jest też podobno zwykł jeść wszelkiego rodzaju owady. Istnieje teoria bytu, nie wahaj się plądrować gniazda i jeść jajka współplemieńców.

Pterodactyl zęby są małe, a rzadko sadzone, a głowa jest duża z wydłużonego dzioba. Ale później pterodaktyle nie ma już zębów, ich dziób była identyczna do współczesnych ptaków. Skrzydła pterodaktyl, jest niczym taśmy między palcami. Coś bardzo podobnego można zobaczyć w nietoperze.

Badając szczątki, naukowcy twierdzą, że latające pterodaktyle nie bardzo pewny siebie, ale może długo wiszą w powietrzu i szybować.

Pterodaktyl mieć ogon, niezbyt długi, ale niezbędny do nich w locie, z pomocą ogona, wyreżyserował swój lot od rodzaju układu kierowniczego. Ze względu na ogonie pterodaktyl miał zdolność do szybkiego manewru natychmiast zejść i szybko rakieta. Można powiedzieć, że jest to pterodaktyl był przodkiem współczesnych ptaków.

Kończyny pterodaktyl Organizacja wskazuje, że na ziemi byli całkowicie bezradni i może poruszać się tylko poprzez indeksowanie. Na lądzie, rzadko wybierane ze względu na ich bezradność, stają się łatwym łupem dla drapieżników. Ale w powietrzu podczas lotu, jest praktycznie poza niebezpieczeństwem. Tak spali, jego głową w dół, chwytając łapy oddziału lub skalnym.

W procesie ogona ewolucja Pterodaktyl zmniejszono gdy nie zniknęła, jest to związane z tworzeniem i rozwoju mózgu, który jest skierowany i skoordynowany ruch pterodactyl.

Pterodaktyl wymarły 145 milionów lat temu, a gdy jest świt przyszedł w okresie kredowym. Pterodaktyle jucznych, wolą gromadzić w dużych grupach. Ich potomstwo hoduje się w gniazdach i gniazdo na klifach w bezpośrednim sąsiedztwie morza i oceany. Pterodaktyle bardzo uważnie śledziła rozwój i wzrost ich potomstwa, dobrze karmione rybami, nauczył się latać, i żyć w opakowaniu.

A wiesz kto ważył tyle co 15 słoni afrykańskich? Wtedy jesteś tu!