Park Narodowy Mahale Mountains National Park (Mahale Mountains National Park)

Wideo: Bayanaul National Park - park narodowy Bayanaulsky

W parku znajduje się 120 km od Kigoma na półwyspie wystające i zajmuje powierzchnię 1613 km², granicy zachodniej rozciąga się na długości 63 km wzdłuż wybrzeży Tanganiki i 1,6 kilometrów do wód przybrzeżnych. To - Mahale pasmo górskie, najwyższy punkt, który Kungve szczytem jest na 2462 metrów nad poziomem morza. W 1961 roku japoński prymatolog Yunihiro Itani i jego współpracownicy zbadali wybrzeży Tanganiki południe od Kigoma, aw 1965 roku, japoński naukowiec Toshisada Nishida założył pierwszy ośrodek badawczy w dzielnicy Mahala, Kansvane i rozpoczął obserwację szympansy.
W swoim manifeście, naukowcy napisali: „Ponieważ szympansy są najbliższymi krewniakami człowieka w świecie zwierząt, ich badanie wskazuje nam miejsce w ludzkiej naturze. Ludzie są dumni ze swojej wyjątkowości i rozważyć inne gatunki jako „animals”, które mogą wykorzystania na ich korzyść. Jednakże, szympansy i inne zwierzęta również są wyjątkowe i mają swoje własne prawo, aby przeżyć. Szympansy uczą się tego poprzez wykazanie wzorców zachowań człowieka - Myślistwo, stosowanie narzędzi, ziół, organizacji społecznej i atakowanie własnego rodzaju. W sensie naukowym badaniu szympansów powinno dać nam klucz wiedzy niezbędnej do rekonstrukcji życia społecznego we wczesnych stadiach rozwoju&hellip- »
W 1980 roku pasmo górskie Mahal został uznany za park narodowy, Tanzanii. To - w specjalnym parku. W przeciwieństwie do innych parków w Tanzanii, możliwe jest, aby poruszać się tylko na piechotę, zamiast w jeep. Park koncentruje się na badaniach i konserwacji. Do parku charakteryzuje się mieszanką roślinności Afryki Zachodniej i Wschodniej, jest to unikalna kombinacja lasy, góry i jeziora. Diverse i ptaków świata. A co najważniejsze, jest domem dla szympansów (Pan troglodytes) - naszych najbliższych krewnych genetycznych. W zalesionych górach Mahale istnieją między 700 a 1 000 szympansy. Jest to najbardziej znany badaczom od 1965 Mimikere klanu lub grupy M, w liczbie około 60 gatunków jest obecnie prowadzona przez Fananoy alfa-mail.

Fana i Masudi, Lubiko i Lydia i Kalunde Bonobos - to nazwa naszej rodziny, który odwiedziliśmy po raz pierwszy w tym roku. Poszliśmy do „krainy Zanj” - Tanzania, czarował książki średniowiecznego podróżnika, obywatela króla Norman Sycylii Roger II zarówno Abu Abdallah Muhammad ibn Muhammad al-Sharif al-Idrisi „Rozrywka zmęczony wędrówki w obszarach” Al-Idrisi napisał: „Towary Zanj wszystkie kraje - jest żelazo i skórki lamparty zindzhskih: Skóry te są bardzo delikatne czerwone. Zanj jucznych tam, więc są one zaangażowane w niosąc ładunek. Niosą swoje towary na głowach lub na plecach&hellip- »Ale nie dla delikatnych czerwonych skór pantery, trafiliśmy na drogę. Byliśmy przyciągnęła do życia CORBA-MTU, tzw szympansy suahili.

Ludy zindż żyją w Zjednoczonej Republice Tanzanii, który znajduje się wiele parków narodowych. A jeden z nich, na zachodzie, nad brzegiem jeziora Tanganika, znajduje się jeden z najbardziej odległych i fascynujących parków w kraju - Mahale Park Narodowy. Po wielu godzinach lotu i szalonego rajdu zakurzony zamęt w głowie Dar es Salaam osobowa samolot wpadł nam do Kigoma - port na brzegu jeziora Tanganika. Kigoma znany jest fakt, że znajduje się w pobliżu miejscowości Ujiji Henry Stanley w 1871 roku znaleziono pacjenta Livingstone i poprosił go na to pytanie:
«Doktor Livingstone, jak sądzę?» -
"Doktor Livingstone, jak sądzę?". Od tego bardzo Ujiji niewolników, odzianych w drewnianych zapasów, handlowców „heban” długa podróż w Bagamoyo, na brzegu oceanu.

Po pilotowany przez ponad 3 godziny w całym kraju, w kierunku przeciwnym do ruchu wypadków podrzędnych, samolot usiadł, podnosząc kluby czerwonego pyłu. Następnego dnia rano ruszamy w nieznane.

Jezioro Tanganika jest jak morze, przy dobrej pogodzie można zobaczyć na brzegu pokryte mgłą kongijskich szczytach gór, ale są jak fatamorgana. Popłynęliśmy pięciu i pół godziny na niebiesko ciepłego bulionu do temperatury około 30 ° C. Po drodze, są one zabrane z pobliskiej wsi ranger z dobrym hipopotama twarzy, z pistoletem i dużym maczetą w pasie. Powiedziano nam, że nasze bezpieczeństwo.

I tak następnego dnia rano udaliśmy się w poszukiwaniu tych, dla którego przybył. Nasz ranger, szczupły mężczyzna, pięćdziesiąt lat, ścigał się przed nami powołując się na trzcinowego-stick nieskomplikowany. Ostrzegano nas, że są chwile, kiedy turyści odejść, nie widząc szympansy. Ale mieliśmy szczęście. Po męczącej wspinaczki na wysokości około 700 metrów (Jezioro sama leży na wysokości 770 metrów, to znaczy, udaliśmy się do jednego i pół tysiąca metrów nad poziomem morza), usłyszeliśmy krzyki niezapomniany.

&hellip-Minęli całkiem blisko - Lydia niósł małą Lubiko, odległość skoczył z drzewa Bonobo daleka zbliżała Fang i Kalunde. Zaczęliśmy prześladują grupy, przedostał się przez krzaki, przestępując kamienie, kawałki marmuru, przezwyciężając drobiące zbocza, przywiązanie do licznych pnączy uwikłać las.

Ciągle słyszał ich krzyki. I Fana i Kalunde obozowali w pobliżu nas i zamarł. Usiedli plecami do nas, czasami zarysowania i wsłuchując się w lesie. Przyjrzeliśmy się wełnisty umięśnione plecy i nic nie powiedział. Fang nagle odwrócił się do nas (tę twarz!) I zaczął patrzeć na nas. Jego zdaniem, nie było agresji, tylko cicho i bardzo umiarkowany (Zaryzykowałbym nazwać ladylike) ciekawość. Lider małp oparł brodę na ogromnej dłoni z długimi czarnymi sękate palce i spojrzał mi prosto w oczy. Próbowałem szukać daleko, bo prosto wygląd małp może oznaczać agresję. Minęło kilka minut, a las znowu wybuchła krzykiem. Mężczyźni odpowiedział coś Fana i wpadł prosto w naszym kierunku. W panice Zerwałem się, skoczył i chwycił przewód. Lider szympansa poleciał z niewiarygodną prędkością, niemal dotykając nas i zniknął wśród drzew, jakby zauważając, że nie było przeszkód na swojej drodze.

Jesteśmy już bardzo zmęczony, ale oferta prowadzi do naśladowania grupa zgodziła. Upaść przez krzaki (tu użyteczne ogromne Maczeta naszych przewodników), malejące i wspinaczka, czołganie się pod ogromnymi skałami i wspina się po stromym zboczu, dotarliśmy lukę w lesie. Tu ryczący strumień płynący w dół z góry na ogromnych skałach i pod skale siedział młody szympans, pochłonięty w swoim zawodzie, tak, że prawie nie ma reakcji na pojawienie się grupy ludzi. Staliśmy tuż za nim, łamiąc wszelkie zasady postępowania w parku, maksymalnie dwóch metrów. Siedział pod skałą i Lisą Stone. Być może kamień był słony. W niektórych „faceta” raz jeszcze Odbiłem niepokojem spojrzał na nas i&hellip- wrócił na swoje miejsce. Upić, pobiegł w dół.

Złapaliśmy się z grupą z pobliskiego obozu. Oszołomiony zmęczenia i radości ludzi stanął obok nas i musieliśmy dać im swój punkt obserwacji klikając strumienia. W tym momencie, że tak się stało, że te dwie grupy ludzi okazała się inna, bardziej dorosły mężczyzna. Oceniając sytuację jako zagrożenie, zaczął się uchwycić w pobliskich drzew, z ich hałasu skale, na szczycie, jak jego „taniec” chwycił ogromny kamień leżący w potoku, gwałtownie wrzucił go do wody i uciekł. Ponieważ szympansy reagują, jeśli uważają, że są one otoczone.

Naukowcy z Uniwersytetu w Kioto notatki można stwierdzić, że szympansy Mahal witam, uścisk dłoni z siebie nawzajem. Chcąc przyciągnąć uwagę samic, samce szympansów zęby rozerwać liście szeleszczą znacząco na nim lub pukając knykciach na drzewach. A kiedy ulewny deszcz zaczął, są one brane wstrząsnąć oddziały uderzył w ziemię i pni drzew - naukowcy nazywa się „Rain Dance”.

Mało przypomniawszy sobie z „tańcem wojny”, widzieliśmy w pobliżu strumienia olbrzymiego zielonego drzewa z dużych podłużnych liściach. Bez wątpienia, doszliśmy do Drzewa Życia, obwieszone szympansów, jak ozdób choinkowych. Dwie osoby dorosłe, męskie i żeńskie, wysokie w oddziałach zajmujących się uwodzenie (forma zachowania ssaków, która wyraża się w opiece nad innym indywidualnym futra i pokazując komfortu „psychicznego” stanie - Ed ...). Młode szympansy zszedł z drzewa i jechał lekko obegaya drzew, gdzieś w lesie. Nasz znajomy „Lizun” położył się na dolnej gałęzi, drapiąc koncentrację przez 10 minut, a następnie umieszczony w pozycji, wydaje się dość niesamowite spać - głowę niższy od stopy. Po chwili wierzchołki drzew obranych stateczny matki z dzieckiem - Adorable dziecko nie starsze niż 2 lata. „Lizun” był najstarszym synem matki, bo po drzemał na jakiś czas z wyrazem szczęścia na twarzy, podszedł do matki i robią najbardziej delikatnego szczotkowania.

W międzyczasie, bez zmiany ekspresji dziecka, podejmowane w celu wykazania cudów akrobacji, na przemian wisi na ramieniu, potem na piechotę. Grała z olbrzymich liści, chwytając swoje stopy, zjadł trochę jagód, plując i pokazał cały język, a następnie wszedł do jego matki na głowie, za który nie otrzymał nawet Bonk! Przyjrzeliśmy jest uosobieniem szczęścia i spokojnego życia, latające wokół motyla pomyślenia, The Tree of Life skąpane w słońcu, naszymi przewodnikami i przewodnik rozmawiał spokojnie w swoim śmiesznym Kiswahili daleko od nas. Z lasu nagle Japończyków z okulary i spojrzała na nas. „Naukowiec z Uniwersytetu w Kioto” - mamy zrealizowane. Usiadł trochę daleko, a patrząc na rzeźbiarską kompozycję „Afternoon grooming” i zaczął pisać coś na klawiaturze.

Czas wydaje się zatrzymał, byliśmy gotowi siedzieć jakby cały dzień. Jednak okres obserwacji jednej grupy - zgodnie z zasadami parku - jest ograniczona, i udaliśmy się do obozu. W dół było jeszcze trudniejsze niż wznoszenia. Nogi brzęczały i natknęliśmy się na niezliczonych winorośli. Półtorej godziny dotarliśmy do obozu, pokazał nam matkę domu.

Przed pójściem do łóżka, myślałem o tym, że istnieją tylko około 150.000 szympansy świata. Z powodu działalności człowieka i wylesiania ich liczba stale maleje.

Byłoby hipokryzją winić mieszkańców Konga i Liberii, że szympansy polują dla mięsa. Nawet w stosunkowo zamożne Tanzania powiedział nam, że zwykli ludzie uważają jaja jako pokarm dla Wasungen (biały osób) i hodowane kury tylko dla sprzedaży jaj. Ochrona dzikich zwierząt w Afryce zależy dobro ludzi. Utworzenie parku narodowego, państwo zabrania polowania na zwierzęta, które karmione wiele tysięcy mieszkańców tradycje i wierzenia, określonych plemion wygląd. Hunter nie będzie wyglądać w oczach mądre szympansa. A myśl, że wkrótce może zniknąć nasi krewni, przeszkadza mi prawie więcej niż myśl, że pewnego dnia zniknę.

Następnego dnia rano, mimo bóle mięśni, udaliśmy się ponownie. Ponownie wyczerpujący wynurzania, krótkiego wytchnienia. I nagle - są. Grupa czterech szympansów, dwóch dorosłych mężczyzn z znajome twarze, może Fana i Masoudi, a samice z nastolatka, nie są reprezentowane. Od pewnego czasu oni nawzajem palcami włosy, potem samica lewo. Młode szympansy był tym, który zwrócił na nas przynajmniej niektóre uwagi, ale to zostało wyrażone tylko w tym, że od czasu do czasu spoglądał na nas, a jego twarz była zaskakująco smutny i cichy. My znowu złamał regulamin parku, ponieważ z tej grupy spędził około godziny. Gdy nastolatek nie było, to pozostawił dwóch starszych mężczyzn. Jednym z nich szuka czegoś innego w wełny, a ostatni śmieszny cmoknął w tym samym czasie. Widzieliśmy najsłynniejszą gest M-grupy - wstrząsając ręce wyciągnięte w górę ręce podczas wzajemnego uwodzenia, rodzaj pracy i kołchozu.

Nie każdy dzień życia szympansów szło gładko. Zdarza się, że jedzenie jest nie wystarczy, to jest straszne. Oto jak opisują Japońscy naukowcy wydarzenia w 1992 roku, za panowania alfa-mail Ntolodzhi: „Podczas wspólnych grup żywieniowych szympansów, które nie rozwinęły się zbyt pomyślnie, Kalunde, drugi najstarszy mężczyzna w grupie, zbliżył samicę Mirinda i wyrwał ją z jej sześciomiesięcznej ręki dziecko. Ściskając dziecko do piersi, Kalunde uciekł, a następnie Mirinda krzyki.

Kalunde następnie zniknął w buszu, gdzie dołączyło dwóch innych mężczyzn - elegancki i Lukadzha - i starał się wziąć swoje dziecko. Lukadzha ostatecznie wziął dziecko z Kalunde i dał go do poczty alfa Ntolodzhi. Ntolodzhi chwycił dziecko, potrząsnął nim i uderzył o ziemię, a następnie, trzymając dziecko w zębach, wspiął się na drzewo. Potem zabił go, gryzie twarz. Potem, wraz z innymi samcami jedli dziecko. „Takie zachowanie wydaje się bardzo dziwne, ponieważ, jak rodzaj kanibalizmu wśród szympansów, gdy grupa CO-zjada trupy inne ssaki (z raportu prof Nishida, 1992).

Jane Goodall, w swoim artykule „Życie i śmierć w Gombe” napisał: „To smutne, że te nowe dane o charakterze przemocy wśród szympansów prowadzą nas do wniosku, że nasze małpie kuzyni jak ludzie w większym stopniu niż wcześniej wyobrazić”&hellip-

Ale nic z tego nie wiemy i właśnie oglądałem parę przyjaciół, którzy zdecydowali się wreszcie zdrzemnąć się w cieniu gałęzi. Więc siedzieliśmy blisko dwóch nieaktywnych wielkich małp, i to było niesamowite uczucie. Po pierwsze, nie wykazywał zaniepokojenie naszej obecności, a po drugie, nie boją się nas. Potem obudziłem się, podrapał się nawzajem włosy i rozmawiali o czymś, powiedział coś do lasu. I nie są to coś podobnego, energiczny, począwszy od małej litery „U! Nie! Nie! „A przechodząc na zgrzyt głosem pamiętam do tej pory.

Im więcej ich nie widziałem.

W ostatnim dniu szympansów poszło zbyt wysoko w górach. Na pobliskim wzgórzu, gdzie spotkał się z nimi w pierwszych dniach, nie byli. Udaliśmy się również usłyszeć ich głosy tak daleko i wysoko, że lewy wszelką nadzieję. To było smutne.

Pływaliśmy w godzinach porannych. W końcu spojrzał w księdze gości. Jeden z odwiedzających obozie napisał: „To był raj.” Myślałem, że to banalne, ale potem uznał, że w pewnym sensie ma rację. Tutaj można poczuć obojętny piękno świata, aby zobaczyć kogoś innego, niezgłębioną życia i, co dziwne, czuć się inny rodzaj zwierzęcia, które jest po prostu więcej szczęścia. Dzięki programowi wieloletniej badań u szympansów Park M-groups pozwolić ludziom iść do pomyślenia w niewielkiej odległości, a nie uciekać szybko jak reszta ich krewnych. I wygląda na to, wzajemnego zrozumienia na zaufaniu, na rajskiej&hellip-

Oczywiście Mahal - nie „Chunga-Changa” i Eden, a tu przychodzi wieczny cykl rzeczy w kontekście poszukiwania pożywienia. Ale widzieliśmy chwile spokoju i spokojny najbardziej niezwykłych mieszkańców Mahal, którzy nie przychodzą nam towarzyszyć i pamiętają nas. Albo, pamiętasz?

Park Narodowy Park Narodowy Mahale Góry

Udostępnij w sieciach społecznościowych:

Podobne