Oleshkovsky pustyni

Ten piaszczysty obszar około 15 km średnicy jest rozłożone na powierzchni 161,200 ha i rozciąga się od Tsyurupynsk (do 1925 - Oleshky) prawie do Morza Czarnego. Chociaż Oleshkovsky Sands należą do klasy półpustynie, że miejscowi nie pomaga. Monotonne marszczyć pięć-metrowe wydmy, w lokalnej Kuchugury, nie bogata roślinność, piasek, mnóstwo gorącej do 75 stopni, rzadkie oaza i szybko schnące opadów sprawia, że ​​różnica nie jest znacząca.

Jednak nie zawsze tak było.

"Obszar Tsyurupinsk". 6-5 wpne. e.

Herodot nam znane w czwartej księdze swej słynnej „Historia” opisuje tę ziemię w bardzo różny sposób i nazywa ten obszar nie tylko jako kraj lasów - Gilea (od greckiego hyle. - Woods).

„Jeśli pójdziesz Borisfen, odchodząc od morza, to będzie pierwszy Gilea, a jeśli iść wyżej, tam mieszkali Scytowie - Pahari, które Grecy mieszkający wzdłuż rzeki Hypanis zwanego borisfenitami i samych tych Greków zwany olviopolitami” Herodot pisał.

Słynny grecki Według jego ówczesnych współpracowników, ekspertów w północnej Morza Czarnego. Według nich, ostry ożywienie gospodarcze Olbia w VI wieku pne było możliwe dzięki temu, że ci „olviopolity” zaczął aktywnie badać zalesione Gileyu, który był wówczas znaczna część współczesnych piasków Oleshkovsky na Półwyspie Kinburn. Ten kraj dał im wszystko, co niezbędne do produkcji hutnictwa żelaza i metali kolorowych, a co najważniejsze, ma znaczne zasoby drewna opałowego.

Witalność Gilei wystarczająco nie tylko w celu zapewnienia, że ​​pasze starożytną olviopolitov ze Scytów. W następnych wiekach cieszył bogactwo i Hunów, a Rus Połowców, a tematy chanatu krymskiego.

Oleshkovsky Sicz - miejsce uchodźców politycznych (1711-1728 Dwuletni okres).

W XVIII wieku gościnni Gilea osłonięta także uchodźców politycznych - Kozaków, który poparł Hetman Iwan Mazepa i miały schronienia tutaj po klęsce pod Połtawą. I przez jakiś czas, a mianowicie w 1711 i 1728 roku, stał się kapitał polityczny Oleshky Oleshkovskaya Sicz. Dowodem na to jest pamiątkowy znak przy wjeździe do Tsyurupinsk przez Antonovskoe mostu.

W tych latach, było centrum dowodzenia i kontroli, mieści rezydencję starszyzny kozackiej i wodza. Jednak niektórzy historycy uważają, że kapitał Oleshkovskaya Sicz nie był Tsyurupinsk-Oleshky i niewielka osada o tej samej nazwie na wyspie Big Potiomkin.

Z Oleshkovskaya Sicz dotyczą takich znaczących osobistości historii kozackiego atamana Bone Gordienko jak i Gregory Orlik.

Kości (Constantine) Gordienko, sądząc po najbardziej rozszerzonej wersji, i był założycielem Oleshkovskaya Sicz, który kierował aż do 1728 roku. Gordienko wspomniano w poemacie Puszkina „Połtawa”.

Z kolei Grzegorz Orlik (fr. Du Comte Grzegorz Orlik), francuski dyplomata i szpieg, należał do prywatnej służby wywiadowczej Ludwika XV, który nosił nazwę Secret du Roi ( «Sekret króla"). Król nie ufa oficjalnym francuskiej dyplomacji, wolał polegać na ludziach, których znał osobiście, w tym na Orlika. Gregory był synem Filipa Orlika, bliskim sojusznikiem Iwana Mazepy, a później hetman prawobrzeżnej Ukrainy.

Ale wracając do Oleshkovskaya pustyni.

Z biegiem czasu, ucisk Khana spowodowane Kozacy pragną powrócić do domu. W maju 1728 było powstanie w Oleshkovskaya Sicz. Kozacy ataman obalił Kostyi Gordienko i przeniósł się Dniepru. W 1734 roku rząd carski dozwolone Kozacy założyć na rzece Underground New Sich.

Kiedy opadł kurz historyczny, stało się jasne: albo toporki miedzi olviopolitov ani Akinak Scytowie lub kopyta lub Krymska kozacka kawaleria, nie udało się dokonać Gileyu pustynię. Ostatni punkt w ostatecznej akceptacji rządów Kuchugury w tym obszarze umieścić wspólny owce.

owiec atak na Gileyu

W zasadzie, piaski w dolnym biegu Dniepru istniały zawsze, ale ich atak na stepie na czas ograniczony grubą pokrywę roślinności stepowej. W XVII, jak tu w XIX wieku zaczęto importować owce (jeden tylko Baron Pfalz-Fein, założyciel Askania Nowa, należąca ogromne stada do miliona głów), który zniszczył trawę, piasek zwolniony, ale erozja wiatr dał im możliwość rozszerzenia.

W czasach sowieckich, obszar uzyskała status tajemnicy, bo na pustyni nie było wojskowy poligon dla wojsk państw Układu Warszawskiego.

Być może ta okoliczność była główną przyczyną, że ten cud natury, kilka osób nie słyszał na Ukrainie, znacznie mniej, kto to widział, a większość z nich nawet nie myślę. A teraz, to piaszczysta obszar podjęła należne jej miejsce w all-ukraińskiej akcji „7 naturalnych cudów Ukrainy” obiektu „Oleshkovsky Sands” zaczął uczyć swoje miejsce w cennikach firm turystycznych. Że jest mało prawdopodobne, aby zadowolić miłośników dzikiej wakacje.