Pekińczyk - świętym budda lew

Pekińczyk - małe rasy psów z pięknym długie włosy i uroczym zadarty nos. Jest to starożytna rasa psów został wyhodowany w Mandżurii, zwłaszcza dla rodziny cesarskiej.

Trochę tajemnicy i historii:

Do połowy XIX wieku rasa ta była znana tylko w Chinach, gdzie pekińczyki żyli w świątyniach i pałacach cesarskich. Faktem jest, że według chińskich wierzeń miniaturowego Pekińczyk obdarzony boską mocą, że jest w stanie realizować i złapać demona przeniknął do świątyni. Mały, ale z dzielnego serca, mógł łatwo poradzić sobie z nawet najbardziej potężnych złych duchów.
Inna legenda mówi, że pekińczyk był owocem miłości dużego lwa i małych małp, takie małżeństwo zostało pobłogosławione przez samego Buddę. Gdy święty pocałunek pierworodny, a następnie w lewo na czole białą plamą, ponieważ był prowadzony, jeśli miot rodzi szczeniaka ze znakiem na czole, mógłby przynieść rodzinnego szczęścia i pomyślności.
Po Pekińczyk odziedziczył po swoim szlachetnym lwa, i od małp - niezwykłych zdolnościach, te psy towarzyszyły Buddzie iw razie niebezpieczeństwa przekształcony ogromne i dzikie lwy.

Pekińczyk pies został uznany za uosobienie legendarnej Fu, który zawiózł złych duchów i był czczony jako chińskiego polubozhestvu, a jego kradzież jest karane śmiercią. Kiedy cesarz zmarł w ofierze również przynosi mu Pekińczyk, tak że w zaświatach „sacrum lew Buddy” była w stanie chronić zmarłego władcę. Przez wiele wieków rasa została wyhodowana i utrzymywane wyłącznie w cesarskim pałacu, małe osobniki noszone jako talizman, aby ukryć tuleję psa. Ostatni z hodowców Pekińczyk była cesarzowa wdowa Cixi (zmarł w 1908).
Dopiero w 1860 roku pierwszy pekińczyk przyszedł w Europie, kiedy wojska brytyjskie chwycił Pałac Letni w Pekinie podczas drugiej wojny Opium. Cesarskie strażnicy nakazano zabić wszystkie pekińczyk, żeby nie wpaść w ręce Brytyjczyków. Tylko pięć z nich (cztery samice i jeden samiec) zostało uratowanych i wysłał do Anglii. Jeden z nich, beżowy z białą kobietą, został przedstawiony do porucznika Dyunom królowej Wiktorii, który nadano przydomek Luti (Booty, przetłumaczone na angielski jako &ldquo-trofeychik&rdquo-). Angielski malarz Edwin Landseer uwieczniony Luti na jego płótnach. Następnie wypchany pekińczyk eksponowana w Muzeum Historii w Londynie.

Następnego dwa, czerwony pies o imieniu Shlof (Schlorff) i czarno-biała suka Hite (Hytien), wpadł w ręce admirała Johna Hein (Hayna). Hein dał jej siostra - księżna Wellington, żony Henry Wellesley, trzeci książę Wellington. Ser George Fitzroy wziął kolejną parę, i dał je do swoich kuzynów, księcia i księżnej Richmond i Gordon. Cesarzowa Daudzher Sześć prezentowane pekińczyk do kilku Amerykanów, w tym John Pierpont Morgan i Alice Roosevelt Longworth Lee, córki Theodore Roosevelt, który nazwał jego Menchú.
W Irlandii pierwszy pekińczyk zostały zaprezentowane przez dr Houston. W Chinach, założył klinikę szczepień przeciwko ospie. Efekt był imponujący. W dowód wdzięczności, chiński minister Li Hung Chang podarował mu parę Pekińczyk. Zostały one nazwane Chang i Lady Li. Greystone dr Houston stworzył hodowli.
To jest jak pekińczyk pies rasy został zapisany. Uważa się, że obecny chiński Pekińczyk ma „europejską” pochodzenie, potomków królewskich trofeów.

Na podstawie analizy DNA gatunku pochodzi od wilków azjatyckich i jest jednym z najstarszych na świecie. Pekińczyk ma wspólne korzenie z Shih Tzu długowłosy Chihuahua, Mops i Papillon.

Pierwszy przedstawiciel rasy pokazano w Wielkiej Brytanii w 1893 roku, aw 1900 roku pierwsze psy były w hodowli w Niemczech, Holandii, a także Ameryki.
W 1909 roku otworzył pierwszy klub miłośników pekińczyk w Stanach Zjednoczonych.

Rozmiar i kolor:

Kolory mogą być różne, najczęściej - czarny i czerwony. Rasy pekińczyk pojawiła bladego złota, śmietana, biały i niebieski rzadko lub niebieskawy szary. Te ostatnie często mają słabą pigment koloru i światła oczy. Wyjątkiem są pekińczyk albinos (biały z różowymi oczami), nie powinny one być hodowane z powodu poważnych problemów zdrowotnych.
Psy tej rasy są bardzo małe o wadze 2,7 kg. Jako norma wytyczne rasy wysokość wynosi 20 cm, ciężar i 5 kg. Suki nieco mniejsze kable. Są też większe osobniki, których waga wynosi do 8 lub nawet 10 kg.

Długość i jakości wełna
Płaszcz jest długi i jedwabiste.
Wypadanie włosów:
Średni poziom.

cechy:

czuły:

Łatwość zalotów:

swawola:

przenośność:

Postawa wobec dzieci:

inteligencja:

Zdolność do uzyskania wraz ze zwierzęciem

posłuszeństwo:

Pierwszy pies:

Wytrzymałość (zdrowie):

Zdolność straży:

Potrzeba nat. obciążenie:

oryginalność:

Tendencja do ucieczki:

budżet:

Charakter i zdolność

Pekińczyk nie jest bardzo aktywny, ale ma na sobie jego wzrok bezinteresownej bezpośrednio. Jeśli to nie jest jak coś, to będzie nerwowy, może ciągle szczeka, aby uciec od ciebie reakcja emocjonalna. Szanują ich niezależność i staniesz się prawdziwym partnerem.

Ponieważ nos jest spłaszczony pekińczyk, że toleruje się zimne powietrze, ale czuje się źle, kiedy nadmiar ciepła. Nie będzie można podróżować w lecie, gdy samochód lub pokój hotelowy nie jest klimatyzowany. Ponadto, Pekińczyk konstytucyjnie predyspozycje do nadwagi. Należy o tym pamiętać przy jednoczesnym zachowaniu równowagi pomiędzy dietą i ćwiczeniami.
On jest bardzo przywiązany do swoich właścicieli, ale jest to całkiem fajne do nowej partii. Nie jest to idealny pies dla dzieci, ponieważ mają one tendencję do ich ignorować. Wierny i posłuszny, ma odwagę lwa, a czasem zachowuje się z wielką lekkomyślność. Pamiętaj, że to tylko pies. To jest bardzo wymagająca dla zwierzęcia domowego aresztu.
Jest to idealny pies dla osób starszych, siedzący tryb życia, bo nie potrzeba intensywnych ćwiczeń. Ponadto gonyalka stocznia nie była dla niego, nie należy zapominać, bo to jest Imperial krwi, a krzywe, krótkie nogi nie wychodzą. Powściągliwy nie ingeruje Pekińczyk reagować na prowokacje innymi psami.

Psy wymagają częstego czyszczenia, ale nie wymagają koszenia. Bardzo blaknięcie.

Najczęstszymi chorobami:

Pekińczyk może mieć problemy zdrowotne w okresie wegetacji. Podatne na przewlekłe zapalenie górnych dróg oddechowych. Oczy powinny być sprawdzane codziennie, ponieważ są one bardzo podatne na infekcje i może stać się stan zapalny.
Powinien częściej myć zęby, aby nie utworzonej kamienia nazębnego, a oni nie wypaść wcześnie.
Problemy w hotelu są typowe dla rasy, i często trzeba uciekać się do cesarskiego cięcia.

Wodogłowie, problemy z rozwojem wrodzonych chorób serca i naczyń krwionośnych, kamienie nerkowe, zawroty głowy, rozszczep podniebienia, duszność (niekiedy znaczne).

Oczekiwana długość życia: około 13 lat.

Interesujące fakty o Pekińczyk:

Jeśli zadał pytanie, która z ras psów najdłuższy język na świecie? Na szczęście, Guinness World Records może dać nam takich informacji.
11,43 cali - najdłuższy język na świecie w psa, a to należy do puggy - Pekińczyk pies rasy.
To vygdyadit bardzo śmieszne, ale irytujące w życiu codziennym. Puggy nie można ukryć w usta swoim językiem.

Pekińczyk gospodyni uważa, że ​​jego język jest tak obrzydliwe i nazywa swoją małą pupsikom PET.

Osiem lat temu, był bezdomny pies, pacjenci z świerzb. Być może dlatego, że poprzedni właściciele wyrzucony na ulicę, na wsi, gdzie Podniósł rodzinę w której dom żył. Miesiąc pies leczony, szukali dla niego nowych właścicieli, a Puggy wziął żadnego związku, w którym pies mieszka teraz. W tym czasie miała już dwa psy. Zgodnie z aktualną kochanką Puggy - bardzo wesoła i lubi bawić się jak inne psy. Długi język nie przeszkadza mu jeść i pić, więc operacja nie jest konieczna.

na pokładzie "tytaniczny" Były to zwierzęta, wśród których był pekińczyk nazwany San Em września. Miał szczęście przetrwać katasrofe i zapisywane razem z gospodarzami w łodzi ratunkowej.