Daurian Jeż - małe zwierzę red book

Spis treści artykułu

• 1. Opis Daurian jeż
• 2. Lifestyle daurskih jeże
• 3. Dieta białych naped jeżowców
• 4. Hodowla jeże daurskih
• 5. Stan populacji białych naped jeżowców

Daurian Jeż - zwierzę, nowoczesny populacja jest w południowo-wschodniej Bajkał szacuje się na około 550-650 tysięcy osób, co pozwoliło na przeprowadzenie urwis w Czerwonej Księdze.

Daurian jeż mieszka w Terytorium Primorye region Czita i Amur, a także w regionie Trans-Bajkał. Poza naszym kraju jeże daurskie żyć w Mandżurii, Mongolii i Chin.

Naturalne siedliska białych naped jeżowców są stepy, pustynie i naczepy góra skalisty teren. Można je znaleźć na zboczach wzgórza i wąwozy z gęstwiny irga i migdałów. Często oni osiedlić blisko ludzi. Miejsca o grubych gęstych jeżowców trawa daurskie unikać.

Opis Daurian jeż

Daurian ciało jeż pokryte sztywnymi małych igieł. Futro jest gruba. Małe uszy są zagięte do przodu. Głowica jest w kształcie stożka, wydłużony pysk umiarkowanie.

Głowica zamyka stałą powłokę igieł. Igły odsyłane. Igła pokrytych wzdłużnymi rowkami.

Kolor futra, od ciemnobrązowej do szarej, dlatego łączna barwiących jeż wydaje matowy szary. Górna część głowicy koloru słomy. Igły mogą być z ciemnego brązu do jasnego koloru piasku.

Długość ciała Daurian jeż w zakresie od 195 do 250 mm, a masa - od 600 do 1200 gramów. Do długości ciała dodaje długość ogona 23-35 mm.

jeże Lifestyle daurskih

Te zwierzęta są zmierzchowy osiadły. Robią mieszkania w opuszczonych norach Daurian wiewiórek naziemnych w naturalnej glebie zagłębieniach pod kamieniami i tym podobne. Nora może być szlifowane. W Mongolii jeże daurskie używać nory świstaków, które są prawdopodobne, aby spędzić zimę.
W ciągu dnia są one aktywne tylko w pochmurne dni. Wilgotnych miejscach jeże unikać. Jeśli nie ma deszczu, jeż nie jest wybrany z zadaszeniem. Z ryzykiem upadków w gęstej plątaniny.

Kobiety żyją w obszarze poszczególnych sekcji 90-130 ha i powierzchni lądowej więcej mężczyzn - 200-420 ha. Późną jesienią jeże daurskie zyskują dużo na wadze. W różnych miejscach w strefie hibernacji można rozpocząć od sierpnia do października. Są one wysyłane do zimy, gdy temperatura spada poniżej 10 stopni. Podczas hibernacji jeż traci około 30% masy. Hibernacja kończy się w połowie lub pod koniec kwietnia.

Biało-naped naturalnych wrogów jeże są wilki, sowy, lisy, tchórze stepowe, orły i mongolski kurgannikki. rywale spożywcze daurskih jeżowców - jenoty i borsuki. Żywotność daurskih jeże w naturze wynosi 3-4 lata.

Dieta jeże daurskih

Większość diety składa się z biało-naped jeże powolnych owadów Czarnuchowate żuki, chrząszcze, mrówki, naziemnych Orthoptera, skarabeusz. Ponadto, jeże chętnie jedzą mongolskie żaby, chomiki, Pikas, ptaki, jaja, węże i padlinę. Również w ich dieta składa się z owoców, takich jak irga i owoców dzikiej róży.

jeże Powielanie daurskih

Ten samotną zwierząt, które znajdują się tylko z płcią przeciwną w okresie lęgowym. Godowym w Daurian jeż zaczyna się kilka tygodni po hibernacji. Lęgowym występuje 1 raz w roku, w maju i czerwcu.

Samica nory gryzoni wyposaża opuszczony lub wykopuje nowa przed dostawą. Długość otworu może dochodzić do 120 cm.

Komora zagnieżdżenia znajduje się na głębokości około 30 cm. Ciąża trwa 10 miesięcy. Ściółka Daurian jeż może być od 4 do 7 maluchów. Matka karmi je mlekiem około 39 dni. W wieku 1 miesiąca ezhata zaczynają się wyłaniać z nory. W 7-8 tygodnie młodzież oddzielone od matki. Dojrzewanie u mężczyzn dojrzewać w ciągu 10 miesięcy.

Stan populacji jeży daurskih

Daurian jeż wymienione w Czerwonej Księdze Buriacji i Rosji. Znaczący spadek populacji tego gatunku było w 1960 roku, kiedy zaczął aktywnie używać pestycydów do zwalczania świstaki i inne gryzonie, którzy są nosicielami zarazy.

Liczba białych naped jeżowców regionu Trans Baikal około 550-650 tys. The Plains Transbaikalian Dahur jeże liczbę 1 ryb na 10 hektar, a ich gęstość jest znacznie niższa w Mongolii.

Liczba jeże wzrosła blisko osiedli i obiektów inwentarskich, jak blisko do zamieszkania przez ludzi ma znacznie mniej drapieżników.

Ponadto osady rzadko występujących pożarów, siano, a nie używać pestycydów. A schronisko i pasza w tych obszarach jest mnóstwo.

Również liczba jeżowców zmniejsza się wraz ze wzrostem liczby dzikich psów, ale one giną na drogach. Czasami jeże złapany na utrzymanie ich w niewoli. Powyższe czynniki stanowią podstawę dla ludzi, aby kontrolować liczbę białych naped jeżowców, w związku z którymi zostały one uwzględnione w Czerwonej Księdze.

W 1970-1990, liczba naturalnych drapieżników jeżowców w Transbaikalia dramatycznie spadła, ze względu na daty gęstości zaludnienia białych naped jeżowców w tych obszarach jest wyższy niż w sąsiedniej Mongolii.