Święty ogień Apszerońskim

Od czasów starożytnych, Azerbejdżan jest znana jako kraj Lights. I to nie jest przypadek. Apsheron bogaty w ropę i gaz. spalanie gazu wychodzi na powierzchnię jest uważany boska tajemnica i przyciąga ludzi z całego świata. Od czasów starożytnych czcicieli ogień zebrane w Baku, budowali swoje świątynie na świętej pożarów. Jeden z nich - Ateshgah pożaru świątyni, wciąż jest jedną z cech turystycznych miasta.

W świątyni znajduje się 30 km od centrum Baku, na obrzeżach miejscowości Surakhani. Obszar ten jest znany taki unikalne zjawisko naturalnego jak koniec wyjścia gazu (gazu, łamiąc się na zewnątrz styka się z tlenem i światło). W swojej obecnej formie świątynia została zbudowana w XVII-XVIII wieku. Został on zbudowany w oparciu Baku hinduskiej społeczności związanej Sikhów. Były to głównie z miast Lahore, Multan, Kachbudi.

Jednak historia kościoła jest znacznie starsza. Od dawna w obszar znajdował się sanktuarium Zoroastrian czcicieli ognia (około początku naszej ery). Dali nieugaszony ogień mistycznego znaczenia i przyszedł tutaj, aby czcić przybytek.

Po przyjęciu islamu Zoroastrian świątynia została zniszczona. Wiele Zoroastrians lewej do Indii i tam kontynuował swoją wiarę. Ale w XV - XVII wieku, czcicieli Hindusi-pożarowych uwięzionego na Apszerońskim z karawan handlowych zaczęły się pielgrzymki do Surakhani. I na miejscu dawnej świątyni indyjskich kupców zaczęły budować nowe budynki. Najwcześniej budowa świątyni odnosi się do 1713 r. Najbardziej późno - centralny świątynia, ołtarz, zbudowany, jak napis na kupca Kanchanagara w 1810 roku. Podczas XVIII wokół sanktuarium, pristraivayas do siebie, wstał kaplica, komórki, Caravanserai. Na komórkach pomniku wyryte są w kamieniu inskrypcje, pełne czcionek indyjskich skryptach.

Na początku XIX wieku świątynia została już miał wygląd zachował się do naszych dni. Ateshgah - pięciokątny centrum sooruzhenie.V dziedzińca stoi ołtarz, sanktuarium, w formie kamiennej altanie, który znajduje się na rogach kilku ognisk. W centrum ołtarza - to dobrze, z którego piłka „wiecznie” spalanie gazu.
Około połowy XIX wieku, ze względu na ruch powierzchni ziemi, naturalne wydajność gazu w tym miejscu przerwane. Pielgrzymi wzięli go za karę od bogów i zaczęli się rozchodzić. Ateshgah jako miejsce kultu istniał do 1880 roku.

Po wydarzeniach Oktyabrskaya w 1917 roku prevratilsya świątynia w nafcie zakładu, a ogień był potuschen. Zaledwie 70 lat, kiedy Indira Gandhi postanowił odwiedzić liderów miasto świątyni postanowił przywrócić formę domu ... w chwili obecnej świątyni wiecznych izlyubennoe Kominek turystów, zwłaszcza Indian.

Odwiedził podróżnicy Apszerońskim często opisują tajemnicze światła w swoich notatkach podróży. Oto, na przykład, jak opisać to, co widział słynny turecki podróżnego Ewlija Czelebi, w 17 wieku w swojej książce podróży: "W Baku nahie (obszar), istnieją pewne obszary, które są nieprzydatne dla rolnictwa [tzw] „Szura”. Jeżeli mężczyzna lub koń będzie krok tu zawahał się, a następnie spalone nogi. Przechodząc karawanę, kopanie dziury w miejscach, szybko umieścić w jej naczynia z jedzeniem miedzi [], a jedzenie w nich natychmiast spawane ciepło z ziemi. Boża mądrość niesamowite!"

Ciekawe uwagi na temat świateł Baku i lewej słynny pisarz Aleksander Dumas, który odwiedził tutaj w 1858 roku. Oto kilka fragmentów z książki "Kaukaz",

"... Zoroaster (on - Pahlavi Zaradog on - Sindhi Zaretoshtro on - perski Zerdusht) - założyciela lub, bardziej precyzyjnie, falownik parsowie religii. Urodził się w mediach lub w Azerbejdżanie lub w Media Atropatene, według wszelkiego prawdopodobieństwa, w czasie panowania Gishtaspa, ojca Dariusza pierwszych za." <....> "Этих людей мы и отправились посетить в их священном месте - храме огня Атешгях." <....> "По окончании священнодействия мы стали осматривать внешние колодцы. Самый глубокий из них имеет около шестидесяти футов глубины. Из него некогда черпали воду- правда, вода его была солоноватой. Однажды она вдруг исчезла. Чтобы узнать, что с ней сталось, в колодец бросили паклю: он мгновенно воспламенился и с тех пор больше не угасал. Одному было опасно над ним наклоняться: от испарений могла закружиться голова, а потеряв голову, в свою очередь, ноги могли бы лишиться земли, и тогда быстро можно было бы оказаться горючим подземному огню. По этой причине колодец окружили парапетом. Остальные же колодцы приходятся вровень с землей- на их отверстия кладут решетку, а на эту решетку камни, которые менее чем за двенадцать часов превращаются в гипс."<....>

Cały ranek, silne wiatry i morze shtormilo- ale wiatr ucichł, morze może być spokojny, tak że Pan Freygang nadzieję pokazać nam wspaniałe widowisko, które można zobaczyć tylko w Baku. Tymczasem spektakl światła są morskie. My także mieliśmy iść do meczetu w Fatimie."<....> "Мы снова сели в барку, где нас ожидали гребцы, и продолжили наш путь к мысу Баилов. Ночь была тиха и очень темна. Несмотря на это спокойствие, в море поднялась небольшая зыбь, предвещавшая близость шторма. Эта зыбь только увеличила бы живописность зрелища- но нам следовало поторопиться, так как, появившись раньше, чем мы его ожидали, ветер мог и вовсе нас лишить этого представления. Минуту мы искали место, где было замечено вскипание воды. Впрочем, его легко было найти, ориентируясь на запах нефти. Вскоре один из матросов сказал г-ну Фрейгангу :
- To tutaj, kapitanie.
- Cóż, to, co jest konieczne, - odpowiedziała mu - uprzedzając nasze przyjemności zaskoczenia.
Sailor podjęte w obie ręce wzdłuż holowania belki z lampy zapalił je, przesuń towarzysza i rzucił obu wiązek dla lewej i prawej strony. Natychmiast zapalić morze wokół nas, i to na całe ćwierć mili.
Wyobraź sobie, co horror został objęty pierwszym, przechodząc przez to miejsce, zapalił cygaro i kawałek papieru, pozostawiając ten kawałek papieru na morzu, zobaczyłem morze wybuchł, jak ogromna miska punshevoy.
Nasza łódka była jak łódź Charona, rzekę ada- morze zamienił ten Phlegethon. Pływaliśmy dosłownie w środku płomienia.
Na szczęście, płomienie wspaniały złoty kolor był przezroczysty jak płomień alkoholu, a my ledwo odczuwalne jego przyjemne ciepło. Pozbycie się emocji, byliśmy w stanie dokładniej obserwować tego fantastycznego spektaklu. Sea świeciły mniej lub bardziej rozległe ostrovkami- niektóre z nich były szeroko kruglyystol dwunastu innych person- - wartość w Tuileries basen-pływaliśmy w cieśninach, choć czasami nasi wioślarze na rozkaz kapitana transportowane nas Dlatego palenie wysp. Jest to zdecydowanie najciekawszy i najbardziej fascynujący spektakl, który tylko można zobaczyć, a które, jak sądzę, w dowolnym miejscu, ale w tym zakątku świata, nie znaleziono ...."

Ale to, co widział i nagrał AP Bogolyubov w jego "Nuty marynarzem-artysty" (1861/62) "Po powrocie do domu w godzinach wieczornych lub w nocy w Baku, przy okazji, widziałem wspaniały obraz. Było cicho. Jego Pasterza stada stłoczeni razem, aby przebić dziurę w piasku, zapalonego gazu ziemnego, który służył 8th wysokie słupy ogrodzenia i bezpieczeństwa, oświetlenie i owce."

Również ciekawy opis B.Brandta (1900): "Ciepło, gorące słońce, brak zieleni i wody uciskać duch, bierze życie każdej poezji, odwracając człowieka w niewolnika nudnym życiu codziennym. Tylko w takiej atmosferze, kult uwielbienia pożaru mogło być to, że Baku jest znana od niepamiętnych czasów. Pojawienie się tej sekty znacznie przyczynił się kolejny oryginalny fenomen lokalny charakter - tak zwane wieczne ognie, które obfitują w okolicach Baku i stanowią nic więcej niż plon podziemnych gazów naftowych na powierzchni Ziemi. Gazy te, które w dawnych czasach używane do utrzymania wieczne pożarów w kościołach, obecnie wykorzystywane do wypalania wapna. Według niemieckiego profesora. Engler (Engler, Das Erdöl von Baku. Stuttgart 1886 §- 14-15), który odwiedził Baku w 1885 roku, cały wapno, korzystanie z budynków w Baku, wytworzono w podobny sposób, w sąsiedztwie Surakhani. W drodze z Surahani zauważył w Balakhany Engler co najmniej 70 miejsc zostały czubate stos kamienia wapiennego, który wystaje przez płomień małe otwory w ziemi, służy do ich spalania. Po wapna była gotowa, otwierając zamknięty, ułożone nowe stosy wapienia otwory ponownie i ponownie działając gazu zapalić. Podobnie gaz stosowany w nafta roślin „Bakińskiej społeczeństwa oleju” w Surakhani oświetlenia i ogrzewania.
Podziemne wyjście gazu, jednak widać nie tylko na lądzie, ale również na Morzu Kaspijskim. Jest to ciekawe zjawisko można obecnie zaobserwować w znanych konkretnych miejscach na Morzu Kaspijskim w pobliżu portu, jeśli rzucisz się na powierzchni wody pęczek oświetlonym holowania. On gazu z dna morskiego podczas rozbłysków płomieniem i spala w ciągu kilku bloków. sążni. Tylko wiatr i fale są w stanie zgasić płomienie, co stanowi bardzo interesujący spektakl na powierzchni wody w nocy ciemności."

Wyjścia spalania gazu na powierzchni zachowały się w naszych czasach. W małej miejscowości Mehemmedi na Półwyspie Apszerońskim koło Baku jest góra Yanardag. Słowo „Yanar” w języku azerskim oznacza „spalenie” i „dag” - „góra”. A góra jest naprawdę spalania - nie w przenośni, ale dosłownie!

Sjenitu dni płomienie i noc przez wiele lat. Tutaj z górnych warstw gleby odparowany gaz ziemny. Zagora, stwarza wrażenie, że góra na ogień. Na tej górze wiele legend i mieszkańcy odczuwają pieczenie góra święte i czcić go.

Od 2007 Yanardag brane pod ochroną państwa, a jej obszar został uznany za rezerwat historyczno-kulturowej państwa i charakter. Spójrz na ten cud natury wielu turystów z całego świata.