Co wiadomo o moli torbaczy, mrówkojady, myszy i innych ssaków łożyskowych odpowiedników?

W obliczu australijskich fauny, Europejczycy od razu zauważył, że wielu członków torbaczy jak „duplikat” jest dobrze znany łożysko zwierząt. To podobieństwo w biologii nazywane jest zbieżny. To nie jest wynikiem wspólnego pochodzenia i podobnych warunków życia. Więc nie są podobne do siebie manekiny, które wcale nie są siostrami.

Umieścić przymiotnik „torbacz” na „Wilk” słowami: „civet”, „Bear”, „świstak” - i będzie to zupełnie różne zwierzęta.

Czasami zbieżny podobieństwo jest po prostu zdumiewające. Uzyskać co najmniej kretoworowate, tak podobny do jego „double” z rzędu owadożernych (głównie na afrykańskiej złotokretowate), że nawet naukowcy nie mogli natychmiast odrzucić obie koparki pokrewnych. To samo gładkie złote futro, te same potężne pazury i taki sam styl życia pod ziemią ...

Kuskus. EBFoto, Shutterstock.com

Jest wśród torbaczy i podobieństwa południowoamerykańskiego mrówkojada.

Druga nazwa torbacz mrówkojad - nambat (czasami napisać jako „mrówkożer workowaty”). Jest mała (mniejsza od szczura) małych zwierząt z długą częścią a piękne zabarwienie (paski na ciele i czarny pas wzdłuż oka). Powered nambat, jak przystało Mrówkojady wydłużony pysk grzebie w kopce termitów i lizanie owadów. To jest tylko wtedy, gdy te usta bezzębny mrówkojady, potem torbacz zęby zakonserwowane (i dużo - 52 sztuk).

Kretoworowate. skanowanie, z książki „Życie zwierząt”, tom 7. M: Edukacja 1989.

Nie wszystkie torbacze mają torbę (takie jak oposa wełnistym). No to i nambata. Dlatego przedwczesne nambatiki prostu powiesić na sutki. I po kilku „słyszeć” idź do mamusi, trzymając się jej gęste włosy.

Inne australijskie torbacze Europejczycy pierwszy wziął do małp. Jest to tak zwany kuskus - mieszkańcy koronach drzew. cuscus dość dużych zwierząt (do 65 cm). Małe uszy i duże, różowo jak albinosów oczu dać im „osoby” zabawną minę. cuscuses ciało pokryte miękkim włosy, z powodu których zostały one nazywane „szynszyle Adelaide” i przez pewien czas aktywnie tępione. I chropowate gołe pozostawiając tylko czubek długim ogonem, które zwierzęta są zdolne do chwytania gałęzi i pni drzew.

Nambat lub torbacz mrówkojad., Martybugs, en.wikipedia.org

Mają kuskus innych torbaczy żaby rodzinę DART. Okazało się, że wszystkie z nich nazywa się „Opos”. Mówią, że nick przyszedł z powodu błędu słynnego podróżnika Jamesa Cooka. W swoim raporcie pisał, że w Australii złapał zwierzęta, podobne do amerykańskich oposy, ale przypadkowo pominęli literę „O”.

Kuskus., Skan książki I. Akimushkin "Animal World". M: Młoda Gwardia 1971.

Jednak, Anglosasi często zwolnić nas i przeciwko oposa. Więc w oryginalnym tytule wiersza TS Eliota „Księgi Starego Possum w praktycznych Koty” ostatnie słowo jest rzeczywiście napisane jak „Possum”.

Wszystkie possums wspinać się dobrze (a nie tylko do wznoszenia) na drzewie (i nie tylko drzew). Na przykład, possums wyczyniec wybrany wysokie słupy niż dość irytujące elektryków, organizowanie spodenki samobójstwo.

Znaleziono wśród possums i „szybowcach” - Australian analogowych latających wiewiórek. Eukaliptus - drzewa są wysokie, nawet do 30 metrów, więc lotopałankowate jest gdzie się zwrócić. Skoki ze szczytu jednego drzewa, małe zwierzę w jego skórzaste membraną osiągnie stopę drugi, pokonując odległość 65-70 metrów!

Jednym z possums - Lisy Kuzu., Wollombi, en.wikipedia.org

Należy zauważyć, i ta oryginalna zwierzę jak opos, miód borsuk. On jest oryginalny, a przede wszystkim ich dieta, która jest więcej niż mecz dla motyli i kolibrów niż statecznych zwierząt. Jednakże, jest to w porządku trochę zwierzę. Który biegnie oposa, miodu borsuka z kwiatka na kwiatek, szturchając nosem w każdej probówki i liże nektaru i pyłku jego języka za pomocą pędzla na końcu.

Życie w Australii i własnych szczurów i myszy - torbaczy, oczywiście. Jedna z tych myszy - na północy - w długości zaledwie 45 mm (w tej chwili - najmniejszy przedstawiciel wszystkich torbaczy).

Lotopałankowate., Figaro, en.wikipedia.org

W krajowym taksonomii wszystkimi tego małego narybku, na tyle dziwnie, że należy do rodziny torbaczy drapieżników wraz z workowatego kuny i diabeł tasmański. I muszę powiedzieć, że nie na próżno. Na przykład, grubogonik aktywnie zniszczyć nie tylko karaluchy, koniki polne i termitów, ale ich łożysko „bliźniaki” wprowadzonych z Europy. Dlatego Australijczycy uważają te myszy są bardzo użyteczne.

Szczury, króliki przypominają przedstawicieli rodziny inny ciekawy torbaczy. Mówimy o Bandikowate, które są podobne do siebie małymi spiczastymi nosami i długimi uszami.

Opos, miód borsuk, skan książki D. Etenboro „Życie na Ziemi”, M :. Świata 1984

Darrell D. "Way kangur":

- Kto to jest? - Jackie szeptem.

- Jest to jamraj zwyczajny, - szepnąłem do tyłu.

- Nie wyspą - syknęła. - Powiedz mi, po prostu.

- Nie dziwię, że tak zwane ich - Byłem zły.

Jamraj zwyczajny, nie wiedząc, że moja żona nie wierzy w jego istnienie, pomiędzy nosem zaorany stos liści, jakby spychacz jakieś dziwaczne wzory.

Torbacz myszy TAFA, skanowanie z książki „Życie zwierząt”, tom 7. M :. Edukacji 1989

Nie wiem, co dokładnie rozbawiony żonę brytyjskiego zoologa, ale Bandikowate - zwierzęta naprawdę zabawne. Na przykład, powiedział jamraj zwyczajny oczyścić dżdżownica z ziemi przechodzi przez palce stóp jego zdobycz za. Ten zwyczaj jest tak natrętny, że małe ssaki w próbach niewoli w ten sam sposób, aby oczyścić chleba z oliwek.

Wielkouch króliczy z cub, skanowanie z książki „Życie zwierząt”, tom 7. M :. Edukacja 1989.

Największy członek rodziny - Bilby lub większe bilby, jak jego „imiennik” jest nie tylko wielkość i uszy, ale również zdolność do schłodzenia nory. Ekstrakt bilby otworu jest prawie niemożliwe. Ona idzie na spirali do głębokości pół metra. Jeśli zaczniemy kopać dziurę łopatą, a następnie bilby także zaczynają kopać - w przeciwnym kierunku i jest o wiele szybciej niż człowiek.

Torba wielkouch króliczy, skan książki „życia zwierząt”, tom 7. M :. Edukacja 1989.

Muszę powiedzieć, że w obliczu istot porównywalnych rozmiarów, Bandikowate mogą zachowywać się bardzo agresywnie. W ataku używają głównie pazury zamiast zębów.

Uznawane za najbardziej agresywnego isoodon, który kiedyś, będąc zamkniętym w klatce z bilby nie tylko zabił, ale również całkowicie zjedzony swoich większych braci, pozostawiając tylko te skórki na podłodze.

No i wreszcie, Bandikowate nie tylko agresywne ale progresywnie. Fakt, że ich zarodki zdobyć pożywienie z macicy matki, więc światło rodzi się „donoszonych” niż innych torbaczy młodych.