Terra incognito - nowa ziemia

Video: BAD Terra Incognita ZIEMIA

Wideo: Oszałamiająco piękna i romantyczna muzyka instrumentalna dla duszy. SUPER!

arktyczny - krawędź nie nadchodzi w letnim słońcu i długotrwałe zimowej nocy oświetla błyski aurora zimnego świata, śnieżyce, dryfujące lodowe i góry lodowe, lodowce i opancerzone skaliste pustynie, zimne morskie powietrze i Oceanu Arktycznego. Niedawno, tajemniczy i groźny, które do niedawna były wykonane wielkich odkryć geograficznych (ogromny archipelag Ziemia Północna, na przykład, została odkryta dopiero na początku XX wieku, v1913 rok), dziś przyciąga coraz więcej uwagi w zakresie rozwoju turystyki. W najbliższym sezonie letnim, kilka firm wycieczkowych z powodzeniem wyczarterowany potężnych lodołamaczy, naczynia lód klasy i samolotów podróż do bieguna północnego, Svalbard, Ziemi Franciszka Józefa, Grenlandii i Kanady Archipelagu, oferując wyjątkową okazję do zapoznania się z kruchego świata dzikiej przyrody polarnego.
Archangielsk Oblast Rosja - jeden z największych w naszym kraju. I na wiele sposobów - dzięki ogromnym obszarze, bezludnej wyspie Arktyki administracyjnego zawarte w tej jednostce regionalnej. Wyspy Nowej Ziemi - bardzo istotne w tej liście.

W rzeczywistości, faktycznie, Nowej Ziemi składa się z dwóch dużych wysp rozdzielonych zamknięciu i likwidacji przez Fjord Matoczkin. Rozciąganie tysięcy kilometrów (!!!), w jaki sposób jeden łuk w północno-wschodniej przedłużenie lądu na Ural gór i górskiej zakresie Pai-Khoi, archipelag oddziela Barentsa i Kara morzach, a wąskie cieśniny Kara brama i Ugra Bowl umożliwić sezonie letnim między morzami , Na południe od Nowej Ziemi i bufora (od Uralu) wyspy Wajgacz można przypisać do tundry arktycznej, resztę terytorium - zaciętej arktycznej pustyni. W przeszłości nie było niezależnym centrum zlodowacenia kontynentalnego, na pokrywie lodowej Wyspie Północnej i zajmuje obecnie 20 tysięcy kilometrów kwadratowych.

To tak, jakby wciąż istnieje prehistoryczny wiek lód, resztki kontynentalnych pokryw lodowych w przeszłości jest znacznie bardziej rozległe. Od czap lodowych do języków przybrzeżnych rozchodzą lodowce wystające do morza.

Są one stale zerwać ogromne kawałki lodu, tworząc góry lodowe. Klimat charakteryzuje nie tyle niskich temperaturach (cyklony i morze wciąż zmiękczenia), ale okrucieństwo: wilgotność powietrza oraz silne wiatry trudno tolerować i nie silne mrozy. Na wyspie jest prawie pusta, w których żyją tylko obserwatorów, wachtowego na stacjach polarnych, ale na południu jest obecność straży granicznej i wojskowych.

Krótkie lato polarne! Całkowita 10-20 się podczas ogrzewania do 50 dni w temperaturze powyżej zera, w najgorętszych miesięcy średnia temperatura nie przekracza + 5 ° C, Gleba ma czas do rozmrożenia tylko pół metra. Ze względu na częste zmiany zamrażania i rozmrażania, że ​​rozpada się wieloboczne bloków frost szczeliny tworzą rodzaj „podłoga”. Mrożone i wybrzuszenie w górę z ziemi kamienie siebie od środka do obwodu, tworząc ulga kamieniste równiny wielokątny sieci - geometrycznie poprawne „koronki”.

Nowa Ziemia zaczęła odwiedzać mieszkańców wybrzeża Rosji już w XV wieku. Po dość legendarnego starosibirskuyu Mangazeja, które znajdowało się w zlewni dorzecza, zorganizowali tymczasową bazę lato na Wyspie Południowej. I na koniec XVI wieku wyspy byli zainteresowani Europejczycy. Holenderski, hiszpański i portugalski pomijany w kierunku zachodnim i południowym handlu i ekspansji militarnej, zaczęliśmy szukać sposobów na bogatych „Indian” w kierunku północnym. Trasa Oceanu Północnego na wschodzie wydawało się dość logiczne i rozsądne. Od tamtej pory, Przejście Północno-Wschodnie wieków wyobraźnię badaczy, zarówno europejskich i rosyjskich. Holenderscy kupcy i przedsiębiorcy zapłacił kilka handlowych strój i wypraw poszukiwawczych. Chociaż nominalnie doprowadziły ich szlachetny i velmozhny Jacob Gemskerk faktycznie prowadził wyprawy 1594-1597 gg. Willem Barents, bardzo doświadczony kapitan i nawigator. Podczas kolejnej próby, w latach 1596-97., Starał się przebić na wschód, omijając nowych terenów na północy, przechodząc wzdłuż jej zachodniego brzegu, łamiąc jej ukoronowanie Cape pragnienie. W tym czasie był dość dobrze zbadany zachodniego wybrzeża Nowej Ziemi w poprzednich wyprawach, a wszystkie te lata warunki lodowe nie pozwalają mu się dostać do Morza Karskiego przez południowe cieśniny (po 300 latach nieparzystych jak wybranej trasy i naszego dzielnego rodaka Vladimir Rusanov na jego „Hercules”. Nawiasem mówiąc, dzisiaj często dookoła Przylądka pożądania jest najbardziej korzystny). Skutecznie omijała północnej wyspy na północy, wyprawa była w stanie wejść do Morza Karskiego, a niektórzy idą na południe wzdłuż wschodniego wybrzeża, ale tutaj w Ice Harbor, statek był zatort lód i pozostał na zimę. Jak się później okazało, na zawsze. Długie i brutalne nocy polarnej marynarzy przeżyło z wielkim trudem, w nieustannej walce z elementów, a groźnych niedźwiedzi polarnych, terroryzowanie słabe holendersku. Wiosna była spóźniona letni statek nigdy vytayal pola lodowej. Zdając sobie sprawę, że druga zima nie przetrwa, Holendrzy postanowili podjąć desperacki krok. Re-wyposażyć swoje łodzie i załadować je resztki amunicji, wrócili do wioseł, z korzystnego wiatru, ustawienie żagli, przeciągając przeciąganie łodzi przez pola lodowe i na swój sposób przez kry. Na drodze, na zachodnim wybrzeżu Wyspy Północnej Willema Barentsa zmarło z głodu i chorób, niemal równocześnie ze swoją młodą służącą-denschikom. Doświadczywszy największe cierpienie i ból, pozostałe dwanaście mężczyźni wciąż udali się do rosyjskiej Kola. I na cześć Morza Barentsa zostało nazwane i gdzie znalazł wieczny spokój. Holenderski nieszczęście opisane szczegółowo bezpośredni uczestnik wydarzeń Gerrit de Fer, którego książka już po 300-plus lat tłumaczone na język rosyjski publikacji NSRA w 1936 roku.

Od tego czasu, jak mówią, wiele wody upłynęło, aw Barentsa i Karskim Mórz&ale hellip- oddaleniem i dzikość tego miejsca w pełni zachowane. Prawie cała ogromna North Island nie zamieszkane przez ludzi. Z powyższych powodów. Do tej pory, Nowa Ziemia - Terra Incognito dla zdecydowanej większości naszych współczesnych. I potencjalnie atrakcyjnym obszarem dla turystyki przygodowej, obserwacji dzikich zwierząt polarnych i ptaków w ich naturalnych siedlisk. Dlatego, aby uczestniczyć w jako fotograf w eksploracyjnej wyprawie, zgodziłem się natychmiast. Ale moi towarzysze i współpracownicy zapewniają profesjonalną filmowanie: film o wyprawie miał być głównym rezultatem naszej podróży. Oczywiście, nie należy przyjmować z przekładnią nurkowania byłoby niewybaczalne. Kiedy będą mogli nurkować na siedemdziesiątej równolegle?

Wideo: Cywilizacja: Beyond Earth: przypływ Soundtrack (OST) - Terra Incognita 15

Zanurzony w Naryan-Mar na pokładzie pełnomorski holownik „Ataman Ermak”, w świetle poranka poszliśmy do ujścia Peczora. Majestatyczny północna rzeka powoli niesie swe wody we właściwym kierunku - w Oceanie Arktycznym. Bardzo rzadko natknąć się na brzegu małej miejscowości, jest to zwykle Osady producentów gazu. Rzeki przybrzeżne mas białych gęsi i łabędzie zbierają się w stada w ramach przygotowań do wcześniejszego wyjazdu do cieplejszych klimatów i tuczu na drodze. Szare niebo nisko nie obiecywał nam niczego dobrego, czasami przeleciał mżawka i sztormowy wiatr. Ale jest to wspólny lokalna pogoda, załoga jest absolutnie cicho w tym zakresie. Do morza, czuliśmy się jak w podwyższonym rolki. Przeciwny wiatr stopniowo nabiera tempa, ale bliżej nocy udało się uciec na południowym krańcu wyspy Wajgacz. Tutaj będziemy czekać na pogoda na osiedlenie się.

Łapanie krótki zastój we wczesnych godzinach porannych, pomimo silnego pitching, wszyscy są skrzyżowane burzliwy Strait i uciekł do Morza Karskiego. Nasz statek, kołysząc się z boku na bok, stale poruszać się w kierunku igły kompasu, pozostawiając lewy wschodniego wybrzeża Nowej Ziemi. To zdaje się, choć wiatr był nadal silny. Szorstki skalistego brzegu w niektórych miejscach pocięte przez fiordy, gigantyczne jęzory lodowców popadając morza i musujące w promieniach słońca niskiej polarnego. Zdjęcia satelitarne pokazują kapitanowi, że morze jest prawie całkowicie wolne od pól lodowych, nienormalnie ciepłą roku. Czterysta lat temu, w czasach Barentsa i De Fer, klimat był znacznie chłodniejszy. Wykorzystując to, z pełną prędkością próbując dostać jak najwięcej na północy. Pod koniec drugiego dnia, z powodu złej pogody, doszliśmy do rozległej zatoce Rusanova. Tutaj, na półksiężyc łęgowych ukośnym bardzo dogodnym miejscem parkingowym.

Spokój spędził noc, rano zrobić wypad na warkocz. Łodzie przemycanych każdego z Ashore zestaw sprzętu. Głównym wymogiem dla członków ekspedycji - aby nadążyć z grupą aby wszyscy byli w pobliżu, strzeżony przez dwóch opiekunów, uzbrojonych w karabiny i rakiety.

Niedźwiedzie polarne - prawdziwi władcy wyspy. Tutaj, na Wyspie Północnej, nie wiedzą ludzi, a zatem nie boją się z nich. Ponadto - są głodny i zły, jak przez całe lato polarne zmuszony szybko w warunkach wolnych od lodu, które mogą wytwarzać uszczelki. I na brzegu, przepraszam za brutalne słowa, „jeść” absolutnie nic. Źdźbło trawy, ani źdźbło trawy, kilka karłowate krzewy mchów i porostów czerwieni.

Kos składa się z czarnych kamieni i tego samego koloru gruboziarnistego piasku. Z oo Na zewnątrz dzielonej zimnych falach, udało się dotrzeć, choć w znacznie osłabionej formie, przez ogrom zamkniętej zatoce. Rzucają na lodzie brzegu i gruzu przezroczystych brył, oderwanymi od małego lodowca, który wpada do zatoki w Kuta. W związku z niskim słońcu róża na czarnym tle piasku luźne diamentów, one błyszczą. Nadzwyczajne piękno! Pluć na urlopie na plaży głównej i wspiąć się na najbliższą górkę. Jest wykonana z warstw łupków, tak świeci złotą poświatę. Na szczycie oferuje imponującą panoramę morza i zatoki, ozdobione niebieskimi nierealnych lodowych i spektakularnie oświetlone chmury. Wszystko ekstatyczny, wideo i prac fotograficznych w trybie karabin maszynowy! Szkoda, że ​​krótkie czas letni&hellip-

Następnego dnia pogoda pogorszyła się i rozczarowany zadowoleni rzadkie spotkania. Na Wypluć małą rodzinę renifery. Pokonanie silne wiatry, rzucają swoje zaspy śnieżne kopyta, czesane w poszukiwaniu pożywienia wszystko oplecione mnogosotmetrovuyu. Na pokładzie statku po prostu zostawiłem je szczerze żałować dzień wcześniej byliśmy przekonani o ubóstwie pokrywy roślinnej lokalnych banków. To niesamowite, jak zwierzęta mogą przetrwać w tak trudnych warunkach na pustyni arktycznej.

W ciągu dnia, mimo złej pogody, zdecydowaliśmy się nurkować pod ochroną mierzei. Łodzie przewożą sprzęt i filmowanie sprzętu, ubraniu się w „petardy” nadal na statku. Od brzegu łatwego zejścia do wody, czarny piasek i kamyki tworząc szczelne dno. To jest bardzo płytkie na początku, ale około 20 metrów od stoku brzeg staje się wyraźny. Woda jest całkiem mętna, bardzo ciemny, przerwy wiązki latarki 2-3 metrów. Temperatura + 2C -1 S na powierzchni i na dole. Absolutne dno urządzone niepozorne i rzadkie kępy wodorostów. Na głębokości 3-4 metrów zaczynają się natknąć niektóre jasne czerwone gwiazdy są takie same jak w Barentsa i Białych Mórz - Urasterias Linka. Tylko gdzie oni żyją zwykle bardziej głęboko, wolą ciemność i zimną wodę, ale tutaj takie warunki występują, w płytkiej wodzie. A oto coś nowego - karaluchy morskie

!

Kolejny dzień czekaliśmy na pogodę morza. Czas, oczywiście, nie jest stracone, nawet wykonane nurkowania nakręcony materiał filmowy brakuje. Ale teraz, w końcu, wiatr i emocje zmarł w dół do poziomu akceptowalnego. O 5 rano wpadliśmy z powrotem na północ. Oczywiście cały dzień, a środku nocy zakotwiczone w Ice Harbor. To gdzie Barentsa zimę. Gloomy rano otworzyła tępy okolicę. Jestem trochę inaczej wyobrażałem zatoka, opierając się na opisach starego De Fer. Ice Harbor był zaskakująco przestronny, kilka mil szerokości. Nic nie było jak w pułapce worka z lodem, który zaspokoić Barentsa naczyń. Nisko położonych bezludnej plaży, rascherchonny pęknięć i strumieni Dolinka, szeroki łuk pokryty nasz statek, stojąc pół kilometra od brzegu. Brzegi zatoki koronowany skaliste przylądki. Daleko na lewej cyplu z lornetki można zobaczyć drewniany krzyż górujący nad okolicę.

To jest miejsce dawnych Barentsa zimowania. Chcemy uchwycić go do naszego filmu. W związku z tym, pierwsza grupa z kamerzystów w godzinach popołudniowych na nadmuchiwane motorówki na zewnątrz do Przylądka. Po pół godzinie w radiu, jak nam powiedziano, że silny run-up uniemożliwia trafić na plażę we właściwym miejscu. Nawet po pewnym czasie chłopcy próbują ponownie wylądować bliżej nas, ale cierpią wypadek. Surf wywróceniu się łodzi, wszystkie znajdują się w lodowatej wodzie, ale dobrze dobrane do brzegu. Urządzenia i sprzęt nie jest uszkodzony przez zapakowaniem w germokeysy i koce. Łódź zarządza również dostać się do brzegu, aby połączyć go z wodą i wyjąć silnik. Musimy zorganizować ekipę ratunkową. Innym zodiaku nam legkovodolazami, ubrany w suchych kombinezonów, przychodzi na ratunek. Wyłączniki skaczemy do wody i trzymając łódkę zmagał przeciążenie cenny ładunek i zalanych ludzi na pokładzie. Następnie uruchamia awaryjne pływającej sami wspiąć się do niego, i dostać na statek holowany. Gorący prysznic i obfity posiłek pozwalają zapomnieć o kłopotach.

Następnego dnia, będziemy działać według tego samego programu. Dopiero teraz, film jest transportowane na brzeg w pobliżu statku, z pomocą nurków w „okruchów”. Następnie wzdłuż brzegu na piechotę, idzie do miejsca zimowania, w towarzystwie strażników. Wczoraj zobaczyłem niedźwiedzia polarnego w odległości, tak że wszystko alert. Rozpoczynamy przygotowania do nurkowania z łodzi. Pod kilem tylko 5-6 metrów, płytkie zmarszczki kołysanie statku. Skaczemy do wody i do kompresji, pozostawiając w dół. Jest lżejszy niż Roussanova dennych jest kamienista i nie tak czarno. Widoczność 3-4 metrów, „oddech” od morza przy takiej niskiej głębi czuje się dość zdecydowanie ciągnie nas na dole, porośnięte zahamowanie wodorostów. W kolumnie zjeżdżalnią małe tsianeya meduzy i rzadką grebneveki pod kamień spadł w maleńkim sculpin małe małże druzy skulony w skalistym szczeliny. Inkrustacji gąbki, dyskretny z powodu swoich skromnych rozmiarów zawilce i tryska morskich uzupełnia podwodny krajobraz. Na pewno, to jest dno w zimie cierpią gwałtownych wstrząsów kępach lodowych i lodowców, więc większe formy życia tutaj, i nie może być. Filmował wszystko, co może być na zdjęciu i taśmy wideo, mamy wzrosła do powierzchni. 77 stopni szerokości geograficznej północnej - to nie żart, to jest naszym osobistym osiągnięciem!

Wideo: Terra Incognita Mirage 2 Alu: w każdą pogodę

Żyłem, oczywiście, do nurkowania w głowy szalony pomysł: (!), Co przypadkiem natknomsya na zatopionym statku holenderskiego. Rzeczywiście, w 1597 roku, pozostał w Ice Harbor, vmorzshim w lodzie. Co się z nim stało - Bóg wie! Może za rok lub dwa na kaprys prądów przeprowadza go do otwartego morza, może pokruszony lód, a uspokoił się zawsze w zatoce. Ale wodach zatoki jest bardzo obszerna, a głębokość od małego, przepływu i emocje są bardzo silne, a „kamień młyński” z kępach i lodowych zostawić małe szanse na przeżycie w najmniejszym wielkim wraku.

Tymczasem grupa częściowo zmielony spełniła jego program w obliczu dosomka, więc następnego dnia my też dołączył do niej. Po wylądowaniu na plaży, podjęliśmy marsz kilku kilometrów na pozostałości zimujących.

Krzyż, dotąd widział tylko z lornetki blisko giganta zwrócił multimetru. Krótko przed odwiedziliśmy tu niedźwiedzia, widzieliśmy go na drodze, a nawet udało się usunąć krzyż w tle. Bez czekania na nasze przybycie, lewo trójpalczasty się od grzechu.

Obok krzyża - pamiątkową płytą granitową pozostawione przez naszych holenderskich rówieśników na cześć swoich sławnych przodków. Nieco siebie - powierzchnia ogrodzony kamieniami przeżyły dolna głowica kabiny, przy czym w stanie hibernacji chorych. Skalista pustynia wokół wywołuje smutek i beznadziejność. Po raz kolejny podziwiał odwagę holenderskiej ekipy. W drodze powrotnej, bliski znajomy z niedźwiedziami nadal utrzymywane. Początkowo mieliśmy przyjść na misia, który, być może, że boją się krzyża. Podążył za nami kilkaset metrów, nie bliżej, ale nie usuwają. Mamy przyspieszony ruch, ale nie mógł oderwać. Nagle, w połowie drogi do statku, z przodu jest inny przyprawione bestia, blokuje naszą drogę. Czuliśmy się jak produkcja, która wykwalifikowanych hunter doprowadziło w zasadzkę! Za - niedźwiedzia przyjść - znieść prawo - lodowate morze, po lewej stronie - lodową pustynię&hellip- Później okazało się, że drugi niedźwiedź tuż przed złamał nasze naduvnushku i pognieciony aluminium „Kazanka”, gdzie wylądowaliśmy. Oceniliśmy nasze siły i możliwości, ściśle zespolone, najeżone statywy i monopod, my pogłębiany „karabinierom”. Na ogół odbywa budowlany rodzaj walki rzymskiego „żółwia”, lub raczej jeżozwierz i&hellip- poszedł do przodu niedźwiedzia! On przyznał nam do 40 metrów, czekając i nie wiedząc, co robić. Ryk naszych karabinów i rozbłysków, spuściliśmy na nogi, zrobił mu minimalny efekt. Jeszcze niezdarne nerwy ustąpiły, gdy nasz „jeżozwierz” histerycznie krzyczeć i grzechotanie żelazo, pokonał jakąś krytyczną linię. Był zabawny i wskoczył Rushed prostopadle do wybrzeża, co daje nam drogę. Zbędne powiedzieć, że reszta drodze lecieliśmy na skrzydłach, zarodników ładowana do łodzi aluminiowej i usunięte z wyspy na statku. A naduvnushki resztki z zespołem brzegu wziął na własną rękę.

To, co okazało się być nasz ostatni dzień na wyspie. Potem było kilka dni jednokierunkowe, wiatry sztormowe i szkwały śnieg, nieumyślne przygoda i radość z powrotu do portu. Terra Incognito, Nowa Ziemia, stała się nieco mniej Incognito dla nas. I czekamy na dalszą znajomość z nią. Ale ta wyprawa była dla nas wszystkich najbardziej „wielka przygoda” w życiu.