Katastrofie lotniczej w Andach, 13 października 1972

Każdego roku w dniu 22 grudnia w Urugwaju znaleźć grupę ludzi. Pamiętają 72 najzimniejsze dni, kiedy musieli przetrwać w górach, tylko jeść ludzkie mięso.

To było w październiku 1972 r. Urugwajski zespół rugby młodzież poleciał do Chile z przyjaciółmi i krewnymi, w sumie 45 osób z załogi samolotu. Latać z Urugwaju do Chile na małym samolocie, trzeba było najpierw długo latać na południu Argentyny, aby przejść wokół południowej części Andów, a następnie wyruszyć na północ, ponieważ bezpośrednio nad górami niebezpiecznych latać. Jednak pilot nie jest tam skręcił na północ, samolot uderzył w szczyt górski i złamał się na kawałki. Kadłub ze wszystkimi pasażerami zjechał po śniegu jak sanki w dół na płaskowyż. W chwili wypadku 12 osób zginęło, a pięciu innych brakowało. Następnego dnia zostali znaleziony martwy.

Kapitan drużyny sportowej, Nando Parrado, która zebrała zwłok, które leżały w śniegu na minus trzydzieści kilkudziesięciu godzinach obudził. Lekarze, którzy badali go później powiedział, że zapisane dokładnie, co to było martwe i umieścić na zimno. Ten krioterapia zwolnił wszystkie procesy w organizmie i mózgu, wylewu krwi występujące po urazie głowy i spowodował kogoś, zatrzymał się, a mózg był w stanie odzyskać.

Samolot leciał z Nando i matką i młodszą siostrą. Jego matka zmarła, a jego siostra została poważnie ranna i nigdy nie odzyskał przytomności. Nando wkradł się do siostry i przytulił ją i trzymał aż umarła - cztery noce i trzy dni.

Jest takie powiedzenie: ubogim, aby wyjść za mąż - a noc jest krótka. Innymi słowy, brak po prostu ścigali nieszczęsnych pasażerów lotu. Nie tylko, że oni nigdy nie widzieli śniegu, zostały pozostawione bez jedzenia, schronienia i ciepłych ubrań w zimie absolutnie bezludnej okolicy na wysokości 3600 metrów. Dwa tygodnie później, zachowanych do naszych czasów lawina pokryte, i nie był nawet ośmiu pasażerów. Trzy dni życia z ciał zostały zapchane śniegiem w zamkniętej przestrzeni szczątków samolotu. Aby zapisać wszystko, już wspomniano powyżej Parrado zapukał Nogi trochę okno w kokpicie. Trzy osoby zmarły od ran i odmrożeń w kolejnych dniach. W sumie 45 osób przeżyło tylko 16. Po 11 dniach po katastrofie, usłyszeli w radiu, że ich wyszukiwania zatrzymał i wszyscy zmarłego. Fakt, że rozbił się samolot był biały i połączył się z górskiego krajobrazu pokryte śniegiem.

Woda mieli mało - ludzie topi śnieg na arkuszach aluminiowych okładzin i nalał wody do butelki, a następnie przechowywać je pod ubraniem, nie pozwalając zamrożenie wody. Jedzenie nie było takie samo w ogóle. Biorąc pod uwagę fakt, że zbawienie było dostępne, zdecydowaliśmy się tam mieszkają martwe. Nie wszystkie z nich nadano proste. Ocaleni byli katolikami, a potrzeba żywią się ludzkim mięsem obraża swoich poglądów religijnych. Ponadto, wiele ofiar były czyjeś rodziny lub bliskich przyjaciół. Wydaje się, zatem, zdecydowaliśmy się rozpocząć posiłek z każdego, zwłaszcza nieznanym i obowiązków awarii pilota.

Ale nawet z wszystkich zwłok, a źródłem pożywienia był wyczerpany, tak, że pasażerowie musieli dowiedzieć się, jak uciec. Nando Parrado Roberto Canessa, Turkatti Numa i Antonio Visintin postanowił przenieść się na zachód, aby dotrzeć do zielonych dolin Chile. Według pilotów, te doliny znajdowały się kilka mil na zachód od miejsca katastrofy. 18-letni Canessa długo wahał się marsz, sugerując poczekać do końca zimy. Jednak inni postanowili iść, nie wiem co. Początek kampanii było udane, wyprawa natknął wolnostojący w jesieni tyłu samolotu z bagażem. W walizkach znaleźli czekoladki, papierosy, czyste ubranie, a ponadto nie zostały naładowane akumulatory. Na drugi dzień pogoda pogorszyła się gwałtownie, a podróżujący prawie umarł z zimna. Stało się jasne, że tak po prostu przez góry do przejścia.
Miałem, aby powrócić do kadłuba, i zszywając wszystkie części materiałów odzyskanych z ogona śpiwora.
Baterie nie są użyteczne. Początkowo chcieli używać do przekazywania wywołań w niebezpieczeństwie, ale nic się nie stało. Baterie dano DC i AC potrzebne.

Po raz kolejny trzy odważny przeniesiony w poszukiwaniu oszczędności doliny. Ale na trzeci dzień, zdali sobie sprawę, że aby przejść byłoby długo, bo Parrado i Canessa wysłany Visintina z powrotem do obozu, a sami, aby zabrać swój zapas ludzkim ciele, poszły dalej.
Wkrótce racje rozmrożone i zgniłe. Roberto Nando czerwonka i prawie wyciągnął go dla siebie. Wieczorem dziewiątego dnia, Roberto zobaczył na brzegu rzeki, do których mają zejść, Rider farmerzy. Następnego ranka ujrzał je też, ale nie mogłem uwierzyć, że w tym pustkowiu, gdzie coś przyszedł z dwoma mężczyznami, zaniedbany, straszliwym złem, odmrożone. Górskie rzeki produkowane straszny hałas, a Nando i Roberto nie słyszał farmerzy, a on - im. Ale farmerzy był bardzo zaradny. Wyciągnął kartkę papieru, kawałek węgla i rzucił je na drugą stronę. Nando nabazgrał na kartce historii i prośbę o pomoc, a farmerzy odjechał, ale zanim wybuchła Nando i Roberto część swoich dostaw - chleb i ser. Było 71-ty dni po wypadku.
Następnego dnia, farmerzy powrócił z pomocą. Roberto został wysłany do szpitala, a Nando eskortowany ratowników w helikopterach do towarzyszy niedoli. Z powodu złej pogody na dzień - 22 grudnia - udało się podnieść tylko połowa pasażerów opuścił resztę pożywienia i wody. wszystkie one zostały zabrane do następnego dnia.
I uratował od dłuższego czasu do pielęgniarki: byli traktowani na choroby wysokościowej i odwodnienie, szkorbutu i niedożywienia. Jednak w dniu 28 grudnia ledwie żywy, szczęście dał wielką konferencję prasową poświęconą jego cudownego ocalenia.

Od tego czasu historia była odpowiednia nazwa - „Cud w Andach” Nando Parrado, we współpracy z pisarzem Piers Paul Reid opublikował książkę o swoich wspomnieniach, rekonstrukcja feralnego lotu 571, który stał się bestsellerem. W 1993 roku ukazał się „na żywo”, który mówi o „Cud w Andach”.
Nawiasem mówiąc, Nando, wracając do domu okaże się, że jego ojciec nie mógł znieść bólu i żyć, pozbył się wszystkich rzeczy, które należały do ​​jego żony, syna i najmłodszą córką. Jedyną rzeczą, która przypominała dom Nando, była jedną fotografię niego. Ale Nando nie stracić serce. Stał się kierowca wyścigowy, a później - biznesmen i prowadzące szkolenia.