Ptaki, które nie mogą latać

Oto kilka ptaków, które nie mogą latać.

Na przykład ...

kormoran

To kormoran nielotny. Ptak z rzędu pelikanowe, rodzina Bakłanow. Kormoran, jedyny ptak z rodziny, który całkowicie utracił zdolność do latania. W rezultacie osiąga dość duże, jest największym w widokach światowych kormoranów. Ze względu na brak zdolności do latania, te ptaki są łatwym łupem dla drapieżników wymienionych, takich jak psy, koty, szczury i świnie. Obecnie istnieją tylko około 1600 osobników tego gatunku.

kormorany zewnętrznie kaczki podobne, różnią się tylko w skrócie, jak odcięty skrzydełka

Ponieważ kormoran nielotny nie mógł pływać z lądu na wyspy (podczas połowu nigdy nie przepłynęła więcej niż 100 metrów od brzegu), pojawia się pytanie: jak on mógł podjąć? Darwin sugerował, że pochodził z kormorany, który pojawił się na wyspie, a stopniowo utraciła zdolność do latania. Teraz rozumiemy, że te zmiany nastąpiły w wyniku mutacji genetycznych lub błędów kopiowania. Ta mutacja może być śmiertelne dla ptaków, ale stała się opłacalna dla kormoranów żyjących na tej ostrove.3

Sytuacja ta przypomina nam o historii chrząszczy nielotnych w wietrznych wysp. Te chrząszcze mogą przetrwać tam są bardziej prawdopodobne, gdy latające chrząszcze mogą być wdmuchiwane przez wiatr daleko poza wyspę. A może jest to tylko przykład zmniejszając wpływ doboru naturalnego - bez obecności drapieżników na kontynencie, i obfitości pożywienia w morzu, utrata zdolności do latania nie jest tak krytyczny jak mieszkańcy jaskini utrata wzroku ponad pokoleniy.5 W każdym razie, to nie jest przykładem ewolucji - kormoran mutacja w wyniku którego utracił zdolność do latania - jest przykładem utraty informacji genetycznej. „Ewolucja w działaniu” wymaga zmian, które prowadzą do powstania nowej informacji genetycznej.

Chruścielak karłowaty

W południowej części Oceanu Atlantyckiego na wyspie impregnować należącej do archipelagu Tristan da Cunha. Obszar tylko ponad 10 km znajduje się najmniejsza nielot - chruścielak karłowaty. Tego typu zwykle waży około 30 gramów i ma długość 17 cm. Tutaj, na niedostępnej, ptak nie jest zagrożone drapieżniki.

Chruścielak karłowaty rozsianych po całej wyspie, ale wolą żyć w małych grupach na otwartych pastwiskach i ukryć się w krzakach paproci. W sezonie lęgowym, od października do stycznia, widać gniazdo chruścielak karłowaty. Jest starannie wykonana z roślin i ukryte pod tkanego baldachim. I przedzierać się przez gęstą roślinność do swoich gniazd, małe ptaki zrobić unikalne ziołowe tunele do 50 cm. Chruścielak karłowaty żywią się owadami, ale nie poddawaj się, az jagód lub nasion.

Wcześniej w świecie zamieszkałych przez więcej mniejszych niż chruścielak karłowaty, nielotny ptaków. Tak więc, na wyspie zamieszkanej przez Stephens łazik południowy. Ich siedliska również było wolne od drapieżników, tak długo jak nie jest kot pojawił latarni i zrujnować cały wygląd.

Ekolodzy obawiają się, że w chruścielak karłowaty również mogą pojawić się wrogów, którzy niszczą swoją małą populację. Ale dziś, ptaki te są zagrożone jedynie okresowe zalewanie ich gniazda.

Kakapo

Ten duży ptak - Kakapo lub papuga sowa (Strigops habroptilus) - jedyna papuga, że ​​w toku ewolucji zapomnieli jak latać. Żyje tylko w południowo-zachodniej części Wyspy Południowej (Nowa Zelandia), gdzie ukrywa się w gęstych zaroślach leśnych. To właśnie tam, pod korzeniami drzew, to papuga dopasować sobie dziurę. W nim, spędza cały dzień i dopiero wyjdzie słońce, aby przejść w poszukiwaniu pożywienia - sadzonki, nasiona i owoce.

Przed otwarciem Wyspie Południowej przez osadników europejskich w papuga sowa nie mają naturalnych wrogów. I jak ptak nie trzeba uciekać od nikogo, po prostu utraciła zdolność do latania. Dziś Kakapo mogą planować tylko z małej wysokości (20&minus 25 jardów).

Jednocześnie, sowa papuga mieszkali obok drzwi do Maorysów, rdzennych mieszkańców Nowej Zelandii wysp, które żerują na nich, ale zostały złowione na tyle ptaków, jak mogłyby jeść. Następnie Kakapo był gatunkiem dość obfity, ale Maori zaczęła ścinać obszarów leśnych w celu uwolnienia gruntów rosną „Kumara” słodkie ziemniaki, ziemniaki i taro (bulwy roślin tropikalnych używane jako pokarm). W ten sposób nieświadomie pozbawiony papudze ich siedlisk.

Sowa liczba papuga stopniowo malała, ale krytycznie zagrożony ptak pojawił się wraz z przybyciem osadników europejskich, którzy przynieśli ze sobą koty, psy, gronostaje i szczurów. Dorosły Kakapo udało się uciec z nowymi drapieżnikami, ale nie ma siły, aby chronić swoje jaja i pisklęta. W rezultacie, w latach 50. XX wieku na wyspie opuścił tylko 30 sowa papugę.

Ponieważ całkowicie zakazano polowania Kakapo i eksportować je z Nowej Zelandii. Niektóre osoby, naukowcy zostały umieszczone w rezerwie i zaczął zbierać swoje jaja, aby chronić je przed drapieżnikami. W specjalnie wyznaczonych miejscach Kakapo jaja zamknięty pod jaj kur, które wykluły się je jako własne. Dzisiaj, unikatowe ptaki znajdują się w Czerwonej Księdze. Jego populacja przestała spadać, a nawet zaczął trochę wzrośnie.