El'gygytgyn - krater jeziora w Czukotce

Około 350 metrów od najbliższej dużej osady - ośrodek regionalny Czukocki Okręg Autonomiczny Pevek znajduje El'gygytgyn krater jeziora, które jest tłumaczone ze środków Czukocki "Neta", "biały", Z powodu swej niezwykłej pochodzenia wielu legend. I że kiedyś żył na jezioro lodem szaman głowy, i że kiedyś tam złapany straszny ryb, które kręgi były prawie na wysokości ludzkiego wzrostu ... Mówi się, że jeśli tu i wtedy ludzie znikają biznesu, często pojawiają się dziwne północne miraże.

Plotka głosi, że potwór jezioro zamieszkuje więcej Loch Ness. Rdzennych mieszkańców strony jeziora obwodnicy, powiedzmy, pustynia jest miejscem dla zmarłych ... Ale poważnych uczonych El'gygytgyn - źródło cennych danych naukowych.

Niezwykłe zjawisko na powierzchni jeziora nie jest niczym niezwykłym. Od czasu do czasu, jakby jakiś olbrzym stworzenie wyłania się z szumem wody i równie szybko znikają. Co to może być? Naukowcy w tym względzie mają do tej pory tylko jedno wyjaśnienie. Może przy dnie pęknięć w skorupie wychodzi metan, lecz natychmiast przechodzą przez grubość lodowatej wody na powierzchni, nie mogą - gromadzą się, a następnie bąbla wyłania się. Zdarza się tak rzadko, a przypadkowy obserwator może łatwo zdecydować, który rzucił się jakiś potwór i znowu poszedł do słupa wody. Ale to tylko hipoteza, ale to wyjaśnienie, na podstawie faktów, a nie było i nie ma.

Pierwszy opisał jezioro akademik Siergiej Aleksandrowicz. W 1933 roku, z samolotu, spędził aerofotogrametrii, aw lutym 1935 osiągnął jezioro na renifery, a przeprowadzone trasę z północy - na zachód do południowo - wschodniego wybrzeża. Letnie Impresje z samolotu, gdzie widział badacz wyjątkowo wyrazisty wnękę o wysokich stromych zboczach, kobalt niebieski wody, która staje się prawie czarny kolor w środku jeziora i wzdłuż brzegu beryl - zielonej granicy, w przeciwieństwie do zimy.

W 1936 roku pod wrażeniem tego, co zobaczył, napisał książkę Obruchev "krater Eritorta", 21 lutego „był złowieszczy wzrost - pięć zespołów z czerwonymi chmurami” nad ponurej depresji. „Dziwne, niesamowite miejsce! ... szczególnie ponury jezioro w nocy, gdy czarne zęby oczerniać na księżycowym niebie, pół w cieniu depresji i białawe smugi mgły obejmuje jej dno. "

Według naukowców z Uniwersytetu Wiedeńskiego, unikalny zbiornik wodny jest wynikiem meteorytu, około 3,6 milionów lat temu. W celu uzyskania takich danych było możliwe dzięki Czukocki wiercenia dna jeziora El'gygytgyn.

Badanie jeziora krater był interesujący dla naukowców z dwóch powodów: po pierwsze, jest to jedyny znany krater uderzeniowy w kwaśnych skał wulkanicznych, a zatem umożliwia zbadanie wpływu uderzenia w takiej rasy. Po drugie, jezioro jest więcej niż 300 metrów od jeziora otlozheniyay które przechowują informacje o przeszłości klimatu Arktyki. Analiza danych przyczyni się do lepszego zrozumienia przyczyn i skutków zmian klimatu.

To było bardzo trudne do wiercenia. Aby dostać się do jeziora osadów musiał chodzić do kilkudziesięciu metrów suevita. Brekcje ten składa się z węglików fragmentów różnych typach skał. znaleziono na Ziemi jedynie w kraterach meteorytów Takie skały.

W ogóle, w ramach tego projektu, również osiągnął głębokość 517,3 metrów poniżej poziomu morza, albo 687.3 m. Od powierzchni.

14 kwietnia 2009, naukowcy osiągnęła głębokość około 312 metrów poniżej poziomu morza (482 m głębokości), całkowity gdzie znaleźli przejścia pomiędzy osadów jeziornych i bazaltów. Analiza skale podniesionym pomógł ustalić wiek wystąpienia jeziora - 3,6 mln lat.

Jezioro jest głębokie miski w postaci oprawione szafirem osiągając 18 km średnicy. Patrząc od góry, wtedy masz ładne zdjęcie - zupełnie okrągłą jezioro w dolinie, otoczone pierścieniem niskich górach. Brzegi są niskie, piaszczyste i żwirowe. Tylko na wschodzie do wody wzrasta rock różowy.

Ultramaryna idzie gruby czarny na środku jeziora, podkreślając większą głębokość 467 m. W dolinie wokół jeziora jest pełna życia. można spotkać lisy, łosie z pięknymi rogami do 2 metrów, a nawet niezwykle rzadką czarną wiewiórkę. W marcu występują gon niebieskich lisów 60 - 70 osób. Spektakl tzw "wesela wilk" To pozostawia niezatarte wrażenie. Na początku kwietnia, w dolinie nad jeziorem w dół stada dzikich jeleni w niektórych latach, aż do 130 - 170 tys. Wokół stada przemierzają niedźwiedzie zgromadzić maksymalnie 15 osób. Są to rodzaj urządzeń sanitarnych.

Zakłada się, że w czasie istnienia jeziora nigdy nie pokrywały oblodzenia.

Jego powierzchnia wynosi około 120 kilometrów kwadratowych i głębokość w niektórych miejscach ponad 170 metrów.

przejrzystość wody jest niesamowity - dno widać na głębokości nie mniejszej niż 15 metrów, a jeszcze dalej od brzegu tył łodzi - po prostu czarny. W bezwietrznej pogodzie, wydaje się, że łódź jest w ruchu na cienkim szkle, a staje się wręcz przerażające. Wydaje się, że szkło jest o złamie, a wraz z łodzi na piaszczystym dnie grohneshsya ... wyrzuci za burtę monetę, i tonie, tonie, pogrąża się w ciemności, a ty wciąż widzę go jako punkt światła. Następnie moneta znika z pola widzenia, ale nie ze względu na zmętnienie wody, ale po prostu staje się zbyt mała. Klimat tego obszaru jest bardzo surovyy- jezioro zamarza w późnym wrześniu lód dwóch metrów stoi przed lipcem. Cały lipca na jeziorze pływających pól lodowych, a nie przez cały ten czas, aby stopić lód na zamrozić-up w nowych latach. Woda w jeziorze jest zawsze bardzo El'gygytgyn holodnaya- na dnie nigdy nie nagrzewa powyżej 3 stopni Celsjusza, podczas gdy jej temperatura powierzchni przez cały rok jest bliski zeru. Dlatego też, nawet przy niskim mrozu w sierpniu i spokojnej wody zaczyna być pokryte warstewką lodu. Żyjących w jeziorze ryby są wyjątkowo przystosowany do życia w tak trudnych warunkach, przez większą część roku spędzają pod lodem, na zimno i ciemno.

Ten region Czukotki nigdy nie został poddany zlodowacenia, nawet w najtrudniejszych czasach, gdy Europa i Ameryka Północna tarcze były pokryte lodem kontynentu (takie jak pokrycie teraz najbardziej Grenlandii i Antarktydy). W dziuplach większości jezior górskich północno-wschodniej Azji, zbyt leżał lodowce, a dopiero po pojawieniu się tu ich woda topnienia i byli w stanie żyć ryby. Dlatego wiek większości ekosystemów jeziornych w regionie jest tylko około 10 tysięcy lat. Oraz w zlewni jeziora lodowce El'gygytgyn nie było tak, że życie bez przerwy, istnieje już co najmniej 3 milionów lat! Dzięki tej wyjątkowej ryby konserwowane, który nie jest już w dowolnym miejscu na świecie. Według Enmyvaam płynącej rzeki w jeziorze w lecie przychodzą Anadyr wiele rodzajów ryb (Grayling, siei i nawet kolega), ale do życia w tym zimnym akwenu nie mogą.

Zamieszkujących dorzecze jeziora jest tylko 3 gatunki Loacha. Jednym z nich jest duży drapieżnik - boganidskaya char, podobny do char z największych jezior Tajmyr. Dwa inne gatunki, mały planktonożernych Loach, są endemiczne jeziora El'gygytgyn i nigdzie indziej.

Pierwsza wyprawa do Magadanu Instytutu Problemów biologicznej Północy pracował nad jeziorem w 1979 roku. Pierwszy ryby, które złapaliśmy w jeziorze, zwany boganidskaya char. Paliyami nazywa czystego jeziora pstrąga - tych, które są stale żyć w jeziorze i tarło tutaj. Boganidskaya char jest duży drapieżny pstrąg, który jest opisany na jeziorze Boganida Taymyre- żyje także w niektórych innych jeziorach półwyspu. W El'gygytgyn boganidskaya char osiąga duże rozmiary. Miałem do połowu ryb o masie większej niż 9 kilogramów i uzyskać informacje na temat 15 kilogramów gigantów.

Boganidskaya char zjada głównie małe planktonu jedzenia bocji, które żyją głównie na większych głębokościach. Ponieważ woda w jeziorze jest bardzo zimno, to drapieżnik opracowała unikalne urządzenie - połykanie ofiary, idzie do banku i stoi przy ujściu małych strumieni płynących. Latem wody w strumieniach tundry może być rozgrzane 7-10 stopni Celsjusza - ale jest o wiele cieplej niż na jezioro. Duże ryby godzin w płynie do strumieniowego i trawienia prey - w „ciepłe” woda znajduje się znacznie szybciej. Z powodu tych wyjść drapieżnika z głębokości do plaży i mogliśmy zobaczyć, że w głębi jeziora znajdują się i inne ryby.

Oprócz dużej char boganidskoy w sieci melkoyacheynye w dużych ilościach na terenie małego Loach niezwykłych gatunków. Wkrótce to char (nazwaliśmy go smallmouth jezioro char) został opisany jako nowy gatunek. Smallmouth char Salvelinus elgyticus żywi się zooplanktonu i tylko zamieszkuje stoki zlewni jeziora od wybrzeża do stu metrów głębokości. Ta ryba spędza dzień na dużej głębokości, aw nocy to ławice przyjść do brzegu. Smallmouth char jest nie więcej niż 100 gramów wagi i indywidualnych rastet- zaznaczone bardzo powoli w wieku poniżej 26 lat!

Wśród zebrano następnie zbiory kilka kamieni strawionego ryb drapieżnych z żołądków drapieżnych charr. Opierając się na tych kościach, jezioro musi być coś innego - niezwykły wygląd, zarówno podobny i niepodobny do char.

Po raz kolejny odwiedzić jezioro El'gygytgyn udało mi się w 1985 roku. Tak jak poprzednio, sieć ponownie spotkać dwa rodzaje bocji boganidskaya i smallmouth char. Ponadto, żołądki boganidskoy char spotkał pozostaje taka sama niezwykłe ryby, chociaż nie natknąć się na nas. Postanowiłem, że te drapieżniki połknąć ryby w głębokiej wodzie i zaczął stawiać sieci coraz dalej od brzegu. Na głębokości do 60 metrów po drugiej stronie tej samej znanej Loach-char, i nic innego. Ale ja tu popłynął w łodzi gumy na kilometr od wybrzeża i zalane grono sieci melkoyacheynyh na głębokości około stu metrów.

Ranek był wietrzny i ja nie od razu znaleźć stare koło ratunkowe wśród fal, co oznacza miejsce, gdzie stał sieci. I tak w kółko w łodzi, a ja stopniowo, pół metra, pozostawiając podnieść w czystej nylonowej liny wody. Biały sznur traci z oczu, pozostawiając fioletowo-czarny głębiny jeziora. Dźwiga ciężki - konieczne jest podniesienie znowu od dna długim łańcuchu z kotwic kamieni. Ale w głębi wydawało zwinięty w sieci wiązki w których wiele mylić trochę mały jasny ryby. Stopniowo zaciska je na pokładzie, zaczynają układać w łódź, i od razu widać, że większość z połowu jest bardzo dziwne ryby .... Zielonkawy-czarne z białymi plamami na ciele, dość duże, słaby usta i szerokie, długie skrzydła jak piersiowych i płetwy brzuszne ... brzuchy wleczenia ryby dużo - gwałtowny wzrost od głębokości ich pływania rozszerzonego bańki samo dzieje się w morzu, gdy podniesiona do powierzchni puchnąć ryby głębinowe.

Zewnętrznie, ryby te w tym samym czasie przypomnienia i char i lipienie. Po studiach w laboratorium dziwne ryby otrzymał rosyjski nazwa salvethymus svetovidovi, ryba ta była nowa nie tylko do widzenia naukowego łososiowatych, ale również nowy rodzaj. Jej łacińska nazwa (Salvethymus) utworzony jest z dwóch słów - Salvelinus (char) i Thymallus (lipieniowych). Albacore char był zbliżony do rodowego postaci wszystko ona goltsov- wyraźnie mieszka w jeziorze El'gygytgyn od niektórych dawnych czasach ... To wyjątkowa ryba ciągle żyje na głębokości co najmniej 70 metrów od brzegu i przychodzi tylko jako wyjątek. Albacore char rośnie bardzo powoli - największa długość 33 cm ryby były w wieku nawet 30 lat!

Albacore char był wyjątkowy łosoś ryby. Ona mieszka w głębokiej wody w zlewni jeziora, a bardzo rzadko dochodzi do jej brzegów. Ryba ta zajmuje niszę ekologiczną głębinowych planktophage, a jej tarło może wystąpić o każdej porze roku. Takie adaptacje powstały w ciężkiej zlodowacenia, gdy jezioro było pokryte lodem neta przez setki i tysiące lat z rzędu. Jeziora te obecnie istnieje tylko wyspy polarne Arktyki i Antarktydy. Letni śnieg leżący na topnieje lód i przez nią do wody zaczyna przenikać światło słoneczne. W rezultacie, światło jest rozwijany fitoplankton (mikroalgi) i kanał glonów na małe skorupiaki (zooplanktonu). Ogólnie rzecz biorąc, produkty biologiczne jeziora jest bardzo niska, ale to nie jest zero. Prawdopodobnie stado tuńczyk char udaje się przetrwać okresy lodowcowe jest ograniczona z powodu tego przepływu energii.

nowy

W czasopiśmie Science opublikował wyniki badań.

Wiertarki El'gygytgyn na jeziorze lód (zdjęcie Jens Karls).

Jezioro, nie jest zbyt bogata w składniki odżywcze, używane przez większą część roku pokryte ldom- w nim wody czystej i nasyconej tlenem. Ale warunki zmieniają się z klimatem i El'gygytgyn stał się skarbnicą informacji na studia paleoclimatic fanów. Npm, tak długo klimat kronika jest bardzo trudne do znalezienia. Rdzenie lodowe z Grenlandii umożliwiają wgląd w przeszłości tylko 125 tysięcy. lat, a najdłuższy Antarctic rdzeń obejmuje tylko 800.000. lat.

Międzynarodowy zespół naukowców, kładąc ogromne wysiłki, była w stanie uzyskać rdzenie z dna jeziora El'gygytgyn, w tym próbki 517-metrowy, który dotarł do krateru. Po raz pierwszy naukowcy mają w swojej dyspozycji dane na 2,8 miliona lat historii syberyjskiego Arktyce.

Różnorodność metod użyto do badania rdzeni. Na przykład, zmiany we właściwościach magnetycznych pomóc ustalić warstwy wieku (z powodu częstych fluktuacji pola magnetycznego ziemi) oraz określa poziom tlenu w wodzie. Gdy jezioro jeszcze rozłożone na rok, bez mieszania na wiosnę i na jesieni, albo wtedy, gdy materiał organiczny jest nie zatrzymania się na dole, a rozkłada się tlen w głębokiej wodzie wyczerpane i magnetyt (tlenek żelaza) rozpuszcza się. Innym sposobem pomiaru utlenianie manganu zapewnia stosunek żelaza.

Badacze także zmierzyć stężenia węgla organicznego, które „monitorowania” Preservation i rozkład substancji organicznych, a stosunek ilości krzemu i tytanu wykazuje wydajność okrzemki fotosyntezy. Ponadto pyłek był izolowany, co oznacza, że ​​zmiany w ekosystemach wokół jeziora.

Eksperci zidentyfikowali w osadzie trzech facji. Pierwszy ma cienkie warstwy skalne szary i czarny, które zostały zdeponowane w zimnych porach roku, gdy lód pokrył jezioro przez cały rok. Bez mieszanie spowodowane przez wiatr, dolny ubytku wody tlenu. Szary osad wskazuje obecność zredukowanego żelaza i czarne punkty do gromadzenia materiału organicznego, nie ma czasu na całkowicie rozkładowi.

Drugi Facje zawiera brązowawy osad. Jest mniej wyraźnie oddzielona od pozostałych warstw, ale jest najbardziej popularna. Osad ten odpowiada warunkach podobnych do dziś: lód topnieje w lecie, otwierając drogę do fotosyntezy i napowietrzania.

facji trzecie ma rdzy czerwony kolor ze względu na dużą ilość utlenionego żelaza, które jest podobno ze względu na poszczególne odcinki interglacjału ciepłe okresy. aktywność fotosyntezy w tych czasach była najwyższa.

Te pochodzą z okresów składu izotopowego oceanicznych osadów dennych oraz zwanych Etapy Marine izotopowych (MIS). Etap MIS 5e (około 130 tys. Lat temu) był w latach szczytowych promieniowania słonecznego w Arktyce. poziom morza był o kilka metrów wyższy niż obecnie. Okres MIS 11c (nieco ponad 400 tys. Lat temu) był niezwykle długi, ale nie tak ciepło.

Co dziwne, podczas MIS 11c koło El'gygytgyn było znacznie cieplej niż w erze MIS 5e. Dzieje się tak pomimo mniej intensywnym lecie promieniowania słonecznego i podobnym stężeniu gazów cieplarnianych. Prawdopodobnie odgrywały rolę innych czynników.

Arctic - jeden z najbardziej wrażliwych na zmiany w regionach klimatycznych na Ziemi (z powodu utraty śniegu i lodu, na przykład), a to, co się tam dzieje wpływa na resztę planety. Wyjaśnienie wysokie temperatury podczas MIS 11c przyniesie nam wiele korzyści.