Naukowcy wyjaśnili, dlaczego lubimy udaru zwierzęta

Kiedy widzisz całkiem szczeniaka lub kociaka, chcesz bezpośrednio do „jeść” to, jak małe dziecko i ciągnąć poklepał go po policzku.

Nauka - niesamowita sprawa. Tym razem, naukowcy byli w stanie wyjaśnić, dlaczego zawsze chcemy pogłaskać dziecko na jego piękny policzki albo „jeść” kartę na puszystym szczeniakiem. Może to uczucie jest znany wielu.
To wylanie nazywany jest „agresja piękne”, i ten mechanizm jest uruchamiany w ludzkim mózgu, gdy widzi coś, co czyni go topić.
Według badań przeprowadzonych przez psychologów Uniwersytetu Yale, agresja na piękny pomaga osobie, aby utrzymać równowagę emocjonalną. Nie tylko negatywne emocje, a nadmiar dodatnich może zapukać osoby z koleiny.
Czołowy ekspert Oriana Aragon mówi: „Takie uczucia pomóc osobie odzyskać równowagę psychiczną. Najczęściej tak się dzieje, gdy osoba jest przytłoczony przez silne pozytywne emocje. A ludzie, którzy mogą sobie pozwolić na bardziej agresywne w stosunku do dobrych rzeczy, lepiej ich powrót do równowagi emocjonalnej. "
Naukowcy powołują się na przykład przypadki, w których dorośli grożąc klapsa dziecko w tyłek i udawać, że go jeść lub gdy dzieci nie chcą pozwolić kociaka z jego rąk.
„Oczywiście, dorośli nie chcą, aby spowodować szkody dla dzieci, to tylko mechanizm, który pomaga regulować pozytywne emocje.”

Stała powstrzymywanie jakichkolwiek ludzkich emocji może prowadzić do stresu, to jest ludzki mózg kontroluje swoje zachowanie, aby przywrócić równowagę emocjonalną.
„To nowe odkrycie pozwala wyjaśnić zachowanie znane wielu ludzi, gdy oni sami nawet nie rozumiem, dlaczego chcą się zachowywać.”
„Badania tego procesu pomaga naukowcom zrozumieć jak ludzie wyrażają i kontrolować swoje emocje, które są bezpośrednio związane z zdrowia psychicznego i fizycznego danej osoby. Staje się oczywiste, w jaki sposób różne emocje pomóc ludziom budować relacje i zwiększyć ich wydajność. "
Okazuje się, że chcemy, aby pogłaskać dziecko na jego grube policzki, bo po prostu nie możemy przezwyciężyć emocje. Ale musimy uważać, że dziecko nie wziąć „zagrożenie” poważnie.