Na niebie nad paralotni Himalajach zderzył się z pieczątką

Nasz pierwszy dzień, pogoda jest tak sobie. Andryukha Claus jej nowe skrzydła mają dokoła benchmarking i zadowolony, nominalnie złożony. Mam grzebać przy starcie, gdy połączenie przychodzi z wiadomością ParaVovka "Guard, zabijają ptaki spadają z kołem zapasowym!" Rozglądam się, znaleźć go w pobliżu. Rzeczywiście, spada. Gdy był w dół, ja nadążyć luz nie boli. Zauważyłem, gdzie opadł, a ja idę do niego na drodze pytając jak się czuje. Nie odpowiadać. Przyjdź, dokładnie określić położenie punktu ogłosić szron na ziemi, nadal kolei patrzę. Skrzydło ruchome (dzienny), ale w dziwny sposób: jeśli płukane, potrząśnięć losowo. Wkrótce nawiązuje kontakt i to w szeregach masy słuchaczy radością, mówiąc, że w chuście poleciał Himalayan Griffon, a nie tylko uczynili z niego koło zapasowe trafił więc teraz również na ziemi próbuje dowiedzieć się relacji. Wowa był w tym czasie aparat jest włączony, a ... wideo jeszcze pojawił się na YouTube! Myślę, że było to pierwsze lądowanie sęp na kole zapasowym. Przynajmniej udokumentowane.

Choć Władimir walczy z kurczaka, Podchodzę ostrogi, w którym pójdzie w dół - próba oceny jej perspektyw. Stoki wyglądają dość pieszego. Tuż poniżej Zauważyłem stado kozice, dzikie wyraźnie: Następna trzy pasły koń i pies biegnie, leżącego kilka artefaktów. Ja zejść niżej. Pasterz nie jest widoczny, ale oczywiście ma też wystarczająco szybko lub drzemiąc z dala pod kocem. To dobrze: to będzie dyrygentem, a ze względu na późne godziny, miejsce do spania, wody, a nawet żywności.
Łatwy do latania w Bir: chciał - nie skręcone, chciałem - zebranie. I zrezygnować z powrotem naverh- Wowa już spakował się i idzie w dół wzdłuż grzbietu ostrogi. Lecę nad nim, ja za nim. Nudzić. Na myśl przychodzi mi na myśl, że chciałby mieć zdjęcie, gdzie można zobaczyć, jak idzie szybkim krokiem przez dżunglę, widok z góry. Powyżej herb zawsze popierał, więc można latać w tę iz powrotem, nie jest szczególnie dbając o rozliczenia. Weź hamulce w jednej ręce, ja zdjąć. Okazuje się jakoś zbyt mały:

Zmniejsza ponownie wypożyczyć:

Chcę więcej większe. Więcej spadki. Hrrrrryas! Gotowy drugi turysta. Naturalnie, wykonane gniazdo! Waga, jak małe. I zawstydzony i śmieszne. Frost w radiu szczerze ugorayu.
Gniazdo haju:

10 metrów na ziemię, i tam - skały na stromym zboczu, spadając / skoki nie chce. I chciałbym spędzić noc na drzewie w przekrzywienie wieszak, ze stale drętwienie kończyn, jeśli nie Andryukhin klipu. Spojrzałem dni przed zakupem lin karabinchikom światła, urządzenia spustowego. "Nieprzydatne, oczywiście - myślę - ale niech będzie, nigdy nie wiesz", Tak ... pierwszy dzień! wskazówka sprzątanie: Pyaterochka nie jest warte podjęcia. Wybrałem się: sześć, jak siódemki, sklep nie był, i na ostatni dzień, aby uciec gdzieś indziej, nie miał czasu. Wziąłem i bardzo przestraszony, gdy rozpoczynając schodzenie, zdałem sobie sprawę, że nie ją zatrzymać, nawet owijając ramię (w rękawicy runa). Cóż, kilka metrów poniżej oddziału było. Stała na niej organizować dodatkowe płytkie karabinchike UIAA (tu z naszym poręcznym Lyokha rozrywki w parku z slackline liny węzłem), a dopiero później staje się kontrolowane zejście:

Ale Wowa więcej o biwaku w Domodiedowo lotów żartował infekcji.
Wychodzimy na pastwisko. Wkrótce rzeczywiście pasuje pasterza. W języku angielskim, rozumie on tylko naiwny lód "duyuspikinglish" i potrząsa głową. Więc mieliśmy wtedy stale "krokodyl" Graliśmy. Szczególnie podobało mi się jak Wowa spytał, czy tam mieszkać niebezpieczne dzikie zwierzęta drapieżne.
Roost. Wysokość - około 2300. Wystąpienia widział raz w rolce internet, Wowa konstruuje z jego skrzydeł stromym namiotu:

Na kawałku ziemia stela polietylenu (Bormental powiedział mi kiedyś, że to dobra rzecz, więc rzucił się w kieszeni plecaka na wszelki wypadek). Plecaki kładziemy dół: ziemia ostygnie szybko. Stela koła zapasowego na górze szybowca, i nie bez powodu: ciężkiego rosa przesiąka przez nią, przekształcając go w zimnej mokrej tkaniny. Musieliśmy przesunąć go do środka. Hindu daje parę koców. Przez ogień pochłonie niedopałek przypadkowo uchwycone megaoladyshka i trzy millipryanichka zachowane nawet z Moskwy. Gingerbread uraczył mnie te pracownika w piątek przed wyjazdem. I nie był głodny, i zabrał je do domu, a dom został rzucony w plecaku z myślą o długiej przeszczepu w Dubaju. Tam też przeżył i przeniósł się do kokpitu. I został zjedzony w nocy przy ognisku w Himalajach, tylko trzy z nich: ja Vovka i Hindus pasterzem.
Siadamy przy ognisku, rozmawiając. Spadające gwiazdy. Na dole znajome podświetlane światła gęsto zaludnionych doliny. Z ciemności pojawia się biały koń prycha i żagle z powrotem w ciemność. Przeraża śmierci cichu zakradł się i głośno w jego ucho sneezer kazzzol. Po Moonrise zawiera zimną zlew gorąco, ale po godzinie zatrzymuje się. Dwa lata temu, księżyc wyszedł znacznie wcześniej. Wydaje się, że księżycowy i kalendarz słoneczny zsynchronizowane. Jakoś nigdy nie pomyślałem o tym wcześniej.
W porównaniu do mojego ostatniego razu, że z dnia na dzień okazało się po prostu wspaniały: stosunkowo ciepły, i to nic nie boli, a firma jest.
Pasterz świcie budzi się i pyta, kiedy mamy zamiar wyjechać. Po raz kolejny w te historie przedstawiają go z wielkim ptakiem Gastello i głupich żab fotograf-dart i starają się pokazać, że, najprawdopodobniej, nie latamy i pozostanie do tego czasu. Zdziwienie, on uspokaja, a następnie przełącza się uwagę do mojego ciepłego futra tybetańskiego skóry. Kiedyś bardzo mi pomogło, ale teraz daję. To nie ma znaczenia, chciałem wymienić z łatwym puff.

Wracam do łóżka. ciepłe słońce, ale zaburza sen i obudził stale beczenie stada stu głosów.

Kiedy w końcu obudzić i zacząć zbierać, pasterza wzywa do śniadania. Szczerze mówiąc myślałem, że niektóre feed jego dziwaczne błoto. Ale chciałem jeść. I okazało się, że śniadanie jest proste Indian facet jest bardzo przyjemny w smaku! Ryż z ziemniakami gotowanymi w jakimś tłustym sosie z curry. Yum! Coraz bo bez łyżki, widelce no no. Będą jeść swoje ręce, dzieci natury. Dobrze, znaleźliśmy Wowa jakiś sprytny żel dezynfekujący strony, to nie było straszne.

Więcej rada dla młodych Robinson: używając popiołu z ogniska jest dobrze zmyć tłuszcz nawet w zimnej wodzie.
Spotykamy się z Frost, który przyszedł, aby pomóc z drzewem strzelać moje skrzydła i dyrygentem lokalny. Skrzydło już usunięte znikąd który zajął Indianie-ratowników od konkurencji. Wczoraj nie było nikogo, a dziś tłumy ludzi kręcących się po górach! Zabierz swoje skrzydła, dziękuję i idziemy w dół. To pokazuje pojazd drogowy.

Na pewno zmęczona. Nachylenie średniej - jako szlak na Yuzhakov Klemuhi. Można iść, ale z kamieni, kolczastych krzewów i paralotniarstwa plecak ciężki z przyzwyczajenia. Nawiasem mówiąc, plecak z Erosa - piekielnego bzdura, nie pozwól Otto mu daleko. Pas biodrowy przeznaczony jest do dobrego i harmonijnego tolstyachka nawet splecione do limitu, wolny powieszenie. W rezultacie, plecak wisi na ramionach, strasznie męczące. Nie mówię o wiecznie łamanie zatrzaski. W piecu. Wrócę - zastąpione przez coś przyzwoitego wskazówek.
In-the-by. Dobrze, że to wszystko, rzeczywiście. Zeszli w jakiejś wiosce, gdzie wybraliśmy się taksówką (taksówka! We wsi! Większy wybór i było!) I powrócił do Bir. W vovkinogo Merkury rozdarty na szew jednej sekcji, o ćwierć hordy- naprawy lokalnie temat. Moja Sarmatika uszkodzony warkocz dwóch linii. W zasadzie, rdzeń w stanie nienaruszonym, a żyć tak długo, jak to możliwe i tak. Następnie tymczasowo vvyazhu do niczego.

Vovkina nowy pen rynna:

Udostępnij w sieciach społecznościowych: