Legendy ojciec-Bajkał

Starożytne wierzenia i legendy Wielkich Jezior. Cud natury. Ja miałem szczęście odwiedzić wiele razy na Syberii. Pamiętam, jak w oknie błysnęło krajobrazy, już znudzony obojętny pasażerów pociągów. I właśnie w tym momencie, gdy istnieje nieograniczona wody jeziora zwykły, wszystko w jednej chwili przywarła do okien i zafascynowanego westchnieniem ...

Podczas wizyt w głowie, że utworzyła się dość wyraźny obraz Bajkał, pewnego siwego mędrca, obdarzony nieograniczoną władzę. Prawdopodobnie taki sposób inspirowane przez zalegającą fal ubijania białej piany u wybrzeży. Później, na „spotkanie” z prywatnej Bajkał, wydawał brody młodzik: bezgraniczna przestrzeń wody spokojnie wygrzewać się pod skąpym światłem słonecznym, gwałtownie rosnących wiatr jechał fale. I wydawało się, że Bajkał jest uśmiechnięty ...

Co ciekawe, mieszkańcy twierdzą również o różnorodności jeziorze, że dla każdego Bajkał otwiera z boku. Jednak w najbardziej popularnej legendy o pochodzeniu Bajkał on działa dokładnie stary. Był bogaty i potężny, oszczędzając słów i okrutny dla swoich poddanych. Tylko jego córka, piękna Angara, pokazał bezgraniczną sympatię i miłość. Służący szeptali za miłością, na granicy szaleństwa, nieszczęśliwy starzec będzie zrobić wielki dzień ... Angara na słońcu i słuchać mew kliknięć. Są nieświadomi Man, opisujący piękno, dobroć i odwagę Jeniseju. W tym dniu Angara postanowił uciec od ojca i znalazł piękne młody człowiek. Baikal ale zatrzymał ją, ukrył w głębi jaskiń i postanowił natychmiast ożenić. Miłe dla jego człowieka.

Ale jak Bajkał był kapryśny i okrutny, więc Angara był uparty: biegła z jaskini. Zrozpaczony ojciec nie mógł znaleźć resztę, płakał pocieszyć, a jej krystalicznie czyste łzy córką przekształcony Bajkału. Co ciekawe, mieszkańcy regionu Irkucka, leżące nad brzegiem Bajkału, najbardziej wymowny jest legendą. Ma wiele odmian, ale Bajkał w nich jest zawsze okrutny ojciec Angara, uciekł do przystojnego Jeniseju.

Może to romantyczna historia mieszkaniec, wynalazek, który ma bogatą wyobraźnię i powołując się na fakt, że znany Angara - jedyna rzeka wypływa z Bajkału. Bądź co bądź, Buriaci, którzy zamieszkują przeciwległy brzeg irkucki, jeziora morza, wierzą bardziej w drugiej legenda, która wyjaśnia wygląd Bajkał. Tak, legenda głosi, że gdy ziemia jest pęknięta i złamał z gniazda straszny pożar, który szybko wchłania wszystko. Ludzie upadające wytrzymać ogień, w którym opętany przez zły duch opadł na kolana i krzyknęła do nieba. Ale nie pomoc przyszła. A potem, zdesperowani ludzie zaczęli powtarzać mantrę: Bai gal gal Bai Bai gal ... (w języku Buriacji - "Fire Stop"). A ogień zatrzymał. Pęknięcie pojawił się z tryskającej wody. By the way, Buriaci, i do dziś nazywany jest dobrze znany na swój sposób w światowym Bajkał, a nie tylko jako „Baigal”.

Wraz z tym legendy starsi Buriacki kochać powiedzieć inną historię. Jeśli dwóch turystów, którzy znaleźli się na Syberii, byli zafascynowani pięknej scenerii i chciał się tu zatrzymać na zawsze, ale brak słodkiej wody spowodowały im iść dalej. Iw tym momencie pustki przyszedł obcy - namawiał turystów do pobytu, obiecując, że będą one znaleźć źródło prawdziwego szczęścia i pokoju. Podróżnicy nie słuchać obcego i ruszaj w drogę. Przez długi czas wędrowali w poszukiwaniu wody: wyczerpany przemierzali stepy i góry, a przed nimi jeszcze nie jest obcy pojawił. On, podobnie jak wszystkie słynne Danko, wyrwał serce z piersi i rzucił go w szczelinę. Tryskającej wody.

Wieki później, Buriaci twierdzą, że na brzegu jeziora Bajkał w zimie można zobaczyć niesamowite piękno zjawiska: słońce, rolki horyzoncie maluje blok lodu w kolorze karmazynowym. Wydaje się, że krwawiące serce, podarte kawałki z piersi wędrowca. Niestety, nie miałem na tyle szczęścia, aby zobaczyć ten piękny krajobraz animuje Bajkał. Ale mogę powiedzieć z pewnością, że po obejrzeniu Baikal kilka dni nauki, aby odróżnić swoją zmianę nastroju w duszy iw rzeczywistości pochodzi wątpliwości: może dawne legendy i wierzenia nie są fałszywe? Po wielkim Jezioro jest tak różny: zły lub smutny, uśmiech lub grymas. W skrócie, salon ...

Stare i nowe

Bajkał znajduje się w dużym basenie otoczonym wzgórzami i stromym terenie, na granicy irkucki i Buriacji.

Mieszkańcy regionu Irkucka, oczywiście, kochać i podziwiać Bajkał, ale jako święte miejsce kultu tylko w Buriacji. Mieszkańcy uważają, że Republika Great Lake jest zamieszkany przez duchy, które muszą respektować i zaszczyt. Ofiara, oczywiście, nikt nie uczy, „cześć” przychodzi do obserwowania pewnych zasad. Na przykład, Buriaci, uhonorowanie tradycji swego ludu nigdy nie używać wulgarnego języka na brzegu jeziora Bajkał. Lub „źle”, a nawet więcej, aby zabić orły. Według starożytnej legendy, syn właściciela wyspy Olchon to ludzie w postaci orła. Tak bolało ptaka - gniew szamana. Buriaci uwierzyć, że nieposłuszeństwa wobec nich ucierpi surowe kary, w tym śmierć. I ta wiara jest prawdopodobnie bardzo silny: Baikal jest jedną z tych nielicznych miejsc, gdzie liczba orłów w ciągu ostatnich dziesięcioleci nie spadła nawet przy minimalnej wartości procentowej.

Siedlisko tajemnica Buriaci daje również jednym z najbardziej popularnych miejsc na Bajkale - szamańskie rock na wyspie, który nazywany jest również Burhan. Przez to miejsce Buriaci przechodzić tylko na koniu lub na sanki - nie przeszkadzać najgroźniejszych i czczony ducha Baikal - właściciela Olchon, osiadł w jaskini Cape. Według starożytnych wierzeń, kobiety są również zabronione rock. Czy zbezcześcić święte miejsce, czy nie pozbawiać się potomstwa: właściciel Olchon „ukarać” kobiet bezdzietnych. Mit czy rzeczywistość? Aby odpowiedzieć na to pytanie nikt nie potrafi, ale historycy twierdzą, że w dawnych czasach wszędzie Buriaci nie przyniosły tak wiele ofiar, jak Burhan. dość dobrze wiadomo, że w pobliżu przylądka w świętego gaju spalone i pochowane szamana. Że możliwe było wyodrębnienie z popiołów, trzymane w miejscowym muzeum.

Oczywiście, większość Baikal Buriatów nie występują bezgraniczną kamień strach Shaman, ale Old Timers nadal unikać go i wolą nie rozgniewać okrutnym panem wyspy.

Bajkał jest pokryta mistyczne historie i legendy. Interesujące jest to, że istnieje stosunkowo nowy dodatek do starych mitów Buriacki przekonań. Na przykład o tym, jak armia admirała Kołczaka biały Bajkał zimą przeszedł, niosąc ton złota. Fierce 60-stopniowy mróz nikt nie przeżył. Na wiosnę, z początkiem odwilży, złoto Imperium wraz z martwym Kołczaka poszedł na dno. Ta legenda - co wielu wierzy, do naszych czasów, a które regularnie staje się przedmiotem badań archeologów i historyków, była przyczyną wielu tragicznych wypadków: w poszukiwaniu złota Kołczak poszedł nieprzygotowani, ale głodny ludzi bogactwa z całego świata. I nie wszyscy wrócili z powrotem ...

Ciekawostką jest, że wokół jeziora i do dziś legendy. Najczęściej są one związane znowu z duchami i innych mistycznych stworzeń. Na przykład, mówią, że na brzegach Wielkich Jezior mieszka wspaniałe zwierzę. On wzrok oglądając turystów i karać ich, czy zachowują się nieprzyzwoicie: hałas, przeklinanie i ściółki. Wspaniałe zwierzę za złe zachowanie może spaść do namiotu, jeść wszystkie materiały lub, w najgorszym przypadku, aby pozbyć się z brzegu. Szczerze mówiąc, taka legenda jest bardziej podobny do roweru dla mieszkańców, która drażni obecność osób nieupoważnionych na ich terytorium „” ...

Ale kto wie, może to dlatego, że rodzą się legendy świetlnych?