Koty blokada Leningrad

1942 okazał się Leningradzie podwójnie tragicznym. Głodem, twierdząc, że setki ludzi dziennie, dodał inny i plagę szczurów. Świadkowie przypomnieć, że gryzonie poruszania się po mieście w ogromnych koloniach. Kiedy zostali przez jezdnię, nawet tramwaje zostały zmuszone do zatrzymania. Blokadnitsa Kira Loginova przypomniał, że "&hellip-ciemność długiej linii szczurów prowadzonych przez ich przywódców ruchu wzdłuż autostrady Schlisselburg (obecnie Aleja Obukhov obronnego) bezpośrednio do młyna, który mielić mąkę dla całego miasta. W szczurzym strzale, starali się umieścić zbiorniki ciśnieniowe, ale nic nie działało: wspięli się na zbiornikach z powodzeniem prowadził je. To był wrogiem zorganizowane, inteligentny i okrutny&hellip- »Wszystkie rodzaje broni, bombardowań i pożarów ogień byli bezsilni, aby zniszczyć«piątą kolumnę», przejadać śmierć głodową blokady. Szary stwór pożera nawet jedzenia okruchy, które pozostały w mieście.
Ponadto, ze względu na hordy szczurów w mieście istniała groźba epidemii. Ale nie ma „ludzkie” metody zwalczania gryzoni nie pomogło. I koty - głównych wrogów szczura - w mieście nie było dawno temu. Jedli.
Trochę smutne, ale uczciwy
Początkowo otoczenie skazany „koshkoedov”. „Jem drugą kategorię, więc mam prawo” - to uzasadnione jesienią 1941 roku jeden z nich. Następnie wytłumaczenie nie jest już wymagane: obiad z kotem był często jedyną możliwością, aby ratować życie.
„03 grudnia 1941. Dziś zjadłem smażone kota. Bardzo smaczne „- pisał w swoim pamiętniku 10-letniego chłopca. „Kot sąsiada jedliśmy cały wspólny apartament na początku blokady” - mówi Zoe Kornileva. „Nasza rodzina doszła do tego stopnia, że ​​jego wuj zażądał koci Maximus być spożywane prawie codziennie. Moja matka i ja, kiedy wyszedł z domu, zamykany na klucz, Maxima w małym pomieszczeniu. Żył, wciąż papuga Jacques. W dobrych czasach Zhakonya nasz śpiew, rozmowy. A następnie wraz ze wszystkimi oblez głód i uspokoił. Trochę nasion, które wymieniliśmy na pistolet taty, wkrótce dobiegnie końca, a nasz Jack został skazany. Kot ledwo Maxim wędrował także - kępki wełny wydostać, nie schowane pazury, przestał nawet meow, prosząc o jedzenie. Po Max udało się dostać do wnętrza komórki do Zhakone. W innym czasie to się stało, do dramatu. A to, co widzieliśmy po powrocie do domu! Ptak i kot śpi w zimnym pomieszczeniu, przytuleni do siebie. Wujek jest tak zmieniona, że ​​zatrzymał się na próbie kotów&hellip- »« Mieliśmy kot Vaska. Ulubieńcem rodziny. Zima 41 th matka zabrała go gdzieś. Powiedział, że w schronie, mówią, że to będzie mały paszy dla ryb, mamy coś nie możemy ... Wieczorem mama gotowane klopsiki coś podobnego.
Potem zastanawiałem się, gdzie mamy mięso? Zrozumiałam, nic ... tylko wtedy ... Okazuje się, że z powodu Vaska przetrwaliśmy zimę ... „” W domu w czasie bombardowania poleciał szkła, meble przez długi czas zatrzymuje się. Mama spała na parapecie - dobre były tak szerokie, jak w sklepie - parasol schronienia przed deszczem i wiatrem. Raz ktoś musi wiedzieć, że mama w ciąży ze mną, dała śledzia - chciała słony&hellip- domu mama umieścić prezent w zacisznym kącie, chcąc jeść po pracy. Ale wrócił wieczorem, okazało się, że ogon śledzia i smarów na podłodze - święto szczura. To była tragedia, która jest rozumiana tylko przez tych, którzy przeżyli oblężenie „- opowiada pracownik świątyni Czcigodnego. Serafin z Sarowa Valentina Osipova. Cat - oznacza zwycięstwo Jednak niektórzy mieszkańcy, mimo silnego głodu, pożałował swoich faworytów. Wiosną 1942 roku, pół martwy z głodu staruszki renderowane kotem na spacer. Podchodzimy do swego ludu, wdzięczny, że była zachowana. Jeden z byłych blokadnitsa przypomnieć, że w marcu 1942 roku, kiedy zobaczyła na ulicy miasta chudy kot. Wokół niej stał kilka starszych pań i zostali ochrzczeni, i wychudzony jak szkielet policjanta postarał się o to, że nikt nie złapał bestię. 12-letnia dziewczynka w kwietniu 1942 roku, przeszedł przez kina „Barricade”, zobaczył tłum ludzi na okno z domu. Dziwili na niezwykły widok na jasny nasłonecznione parapecie leżał rozłożony kota z trzech kociąt. „Kiedy ją zobaczyłem, zrozumiałem, że przeżyliśmy” - mówi kobieta wiele lat później.

komandosi futrzane
Gdy tylko blokada została złamana, nie była to decyzja podpisana przez Przewodniczącego Rady Miasta Leningrad o potrzebie „Write z regionu Jarosław i doprowadzony do Leningradu zadymionej kota.” Jarosław nie mógł wykonać zlecenia strategiczne i złapać odpowiednią ilość zadymionych koty były uważane za najlepsze szczur-łapacze. Cztery samochody koty przybył w zniszczonym mieście. Część kotów został zwolniony natychmiast do stacji kolejowej, niektóre zostały rozesłane do mieszkańców. Rozchwytywane od razu, a wiele z nich nie miał dość. L. Panteleev rejestrowane w dzienniku oblężonego w styczniu 1944 roku: „Kotek kosztuje 500 rubli w Leningradzie.”
Podczas gdy kilogram chleba sprzedawanego z nim za 50 rubli. Płaca strażnik wynosiła 120 rubli. - Do kot dał najcenniejszą rzeczą mieliśmy - chleb. Ja lewo trochę swoich racjach, aby następnie dać chleb dla kobiety kotek, którego Lambing cat - przypomniał Zoya Kornileva. Przybył w zniszczonym mieście z ciężkimi stratami koty za ich części udało się odpędzić szczury w sklepach spożywczych. Koty nie tylko złapać gryzonie, ale również walczył. Istnieje legenda o czerwonym kota, który złapany stojąc w pobliżu Leningradu baterii przeciwlotniczych. Żołnierze nazywali go „słuchacz”, jak kot meow dokładnie przewidzieć jego zbliżający samolotów wroga. I radzieckiego samolotu zwierzęcia nie odpowiedział. Kota nawet umieścić na racjach i izolowano jedną zwyczajną się nim opiekować.
kot mobilizacja
Kolejny „gra” koty sprowadzone z Syberii do zwalczania gryzoni w piwnicach Ermitażu w Leningradzie i innych pałaców i muzeów. Co ciekawe, wiele koty były gospodarstwa domowego - mieszkańcy Omsku, Irkucku, Tiumeń sami przyniósł je do punktów zbiórki, aby pomóc ludziom w Leningradzie. Wszystkich 5000 koty, którzy z honorem zostało wysłane do Leningradu poradził sobie ze swoim zadaniem - aby oczyścić miasto z gryzoniami, z wyjątkiem tych resztek zapasów żywności, a sami ludzie - od epidemii. Potomkami kotów syberyjskich i żyją w Ermitażu. Zostały one zadbane, są karmione, leczone, ale najważniejsze - szacunek dla ciężkiej pracy i pomocy. Kilka lat temu, specjalnego funduszu Przyjaciół kotów Hermitage została jeszcze utworzona w muzeum. Dziś w Ermitażu są ponad pięćdziesiąt koty. Każdy ma specjalny paszport ze zdjęciem. Wszystkie z nich skutecznie chronić eksponaty muzealne przed gryzoniami. Koty uczą się osoby z tyłu, a nawet z ogona wszyscy pracownicy muzeum.