Skunksy

Słowo skunks stało się niemal nazwa gospodarstwa domowego, jest bardzo dobrze zaznajomieni z tych zwierząt do ich nieprzyjemny zapach. Ale ile wiemy o ich życiu w naturze? Według różnych zoologów w świecie istnieje 9-10 gatunków skunksy, wszyscy są zjednoczeni w tej samej rodziny rzędu Carnivora. Ich bliscy krewni są borsuki, kuny, tchórze.

Skunks (Mephitis mephitis) - najczęstszy typ rodziny.

Wideo: Skunks jako Zwierzęta Daj Lapu

Waga z największych skunksy svinorylyh przychodzi do 9 kg, a najmniejsze spotted skunksy ważyć nie więcej niż 0,5-1 kg. Lufa drapieżniki te lekko wydłużone z szerokiego płaskiego grzbiet nosa, przystosowany do kopania ziemi. Ciało pokryte grubą, sztywną futra, zwłaszcza długie włosy na ogonie gdy nitek tworzą bujne trzepaczki. Malowanie wszystkich rodzajów skunksy siostrę: włosy na ciele, jak i nos, a skóra na stopach czarne na koronie dużą białą plamą, stopniowo przekształcając 1-2 pasków, sięgające do ogona. Ujrzeliśmy skunksy kilka nieciągłe zespoły tworzą osobliwy nakrapiane wzór.

Mały skunks (Spilogale gracilis).

Siedlisko wszystkich członków rodziny rozciąga się na obu amerykańskich kontynentach. Na północy dochodzi do granic Kanady, obejmuje prawie wszystkich obszarów leśnych w USA, w południowo obejmuje Meksyk, Gwatemala, Nikaragua, Kostaryka, Belize, Salwadoru, Boliwia, Argentyna, Peru, Chile i Paragwaju. Ulubionym siedliskiem tych zwierząt - lasy liściaste, zarośla, krawędzi brzegów rzek, skaliste zbocza. Skunks zazwyczaj kryją się w norach, które sami wykopali, często zajmują opuszczone nory lisów, dziuplach, pustek w kikutów. Chociaż skunksy wolą patrzeć na samą żywność, w jednym otworze można dostać się na kilka osób (najbardziej znany numer 7). Jednak kobiety z potomstwem zawsze podejmują poszczególne mieszkania, które nie pozwalają na sąsiadów.

W zimie, skunksy nie hibernacji, ale w zimnych porach roku ich poziom aktywności jest znacznie zmniejszona.

W tym czasie zwierzęta wolą siedzieć w jaskiniach i jeść prawie nic, żyjący kosztem rezerw tłuszczu. Na polowanie, wolą wychodzić w nocy, ale czasami mogą być widoczne w ciągu dnia. Skunksy są wszystkożerne, więc ich dieta zawiera szeroką gamę prezentów natury: korzenie i liście roślin, jagody, orzechy, grzyby, owady, larwy, dżdżownice, żaby, ropuchy, salamandry, moli, jaja ptasie, małe gryzonie, jaszczurki i węże. Ich łupem one wyciągnąć z ziemi i ściółki, dzierżąc silne łapy i nos. Specyfika znalezieniem jedzenia można wytłumaczyć bardzo dobrze rozwinięty zmysł węchu, a jednocześnie silne skunksy krótkowzroczność. Czasami zwierzęta jedzą padlinę, są często postrzegane na obrzeżach miast, kopanie w pojemnikach na śmieci. Nawiasem mówiąc, skunksy, a nawet słodycze nie jest gorszy niż niedźwiedzie. Gęsty i twardy futro chroni je od użądlenia pszczół i pazury pozwalają zniszczyć ula bez trudności. Ale „drapieżny” Talent nie jest wrodzona, ale nabyte umiejętności. Samice pokrzywka krach mogą się tego nauczyć, a ich młode.

Sukienka „na szelkach” małych skunksy są od urodzenia.

Poprzez krzyżowanie skunksy rozpocznie się w marcu. Ten poligamiczne zwierzęta, więc mężczyzna może kojarzyć się z kilku samic. Udział w przyszłości potomstwa on nie akceptuje. Ciąża trwa 63-66 dni w maju kobiet nosi od 3 do 10 szczeniąt. Dzieci rodzą się ślepe, głuche, nagi. Ich skóra przypomina miękkiego weluru, ale jest charakterystyczne dla dorosłych zabarwienia. Po 3 tygodniach, otrzymują ich z oczu, a po 2 miesiącach od rozpoczęcia do jedzenia na własną rękę. Jednak młode zwierzęta pozostać z matką jest stosunkowo długo, aż osiągnie dojrzałość płciową, która występuje w ciągu 1 roku.

Maksymalna długość życia, zarejestrowane w tych zwierząt w niewoli wynosi 10 lat. Jednak w przyrodzie, większość gatunków przetrwać tylko do 1-3 lat. Główną przyczyną śmierci skunksy - różnych chorób, w tym wściekliźnie, a także autostrady, gdzie powolne zwierzęta słabe widzących wpaść pod kołami samochodów. Ponadto, są one atakowane przez lisy, niedźwiedzie, kojoty, Cougars, rysie, borsuki, sowy i myszołowy. Aby chronić skunksa wykorzystuje swoją słynną broń - zapach. Zgodnie z ogona zwierząt umieszczone w połączeniu potowych odbytu, który gromadzi cuchnący płynu zawierającego związki siarki etylo- oraz merkaptanów butyl. Z groźbą skurczu mięśni skunks wyrzuca strumień wydzieliny w kierunku wroga. Smród substancji z nic nie jest porównywalna, nie można tolerować ani zwierząt, ani ludzi. Co ciekawe, wszystkie łacińskie nazwy rodzajowe skunksy jakoś przetłumaczyć jako „brudne”, „skunksa”, etc.

Skunk w postawie gotowości.

Aby uniknąć potencjalnego agresora, który czekał na kłopoty, skunks ma jasny, bardzo widoczny futro. Wędruje po lesie, nie jawnie, ale za większą niezawodność często podnosi ogon widać z daleka. Jeśli obcy zbliża, skunks przypomina nam o Jego obecności, tupiąc nogami. Sygnał ten można przetłumaczyć jako „Bądź ostrożny, tu jestem!”. Doświadczeni drapieżniki takie wskazówka wystarczy do opuszczenia terytorium. Ale młode zwierzęta, po raz pierwszy widząc skunksa, to nie może być zatrzymany. Jeśli starają się atakować, zwierząt trwa walka ułożenia, robi akrobatyczny handstand na przednich nogach, wysoko po podniósł tylną część tułowia, i sprawia, Sure Shot „strzał”. W odległości 1-3 m jet wypada dokładnie w drapieżnika, w bezpośrednim kontakcie z płynem do oczu powoduje czasową ślepotę. Ale nawet w przypadku miss smród w promieniu 5-10 m po prostu nie do zniesienia, ale w ogóle, zapach może być odczuwalne w odległości 1 km! Według naocznych świadków, w skunk strumienia może jednocześnie uchwycić nuty palonej gumy, rozkładające się zwłoki, zgniłe jaja i zgniłe cebuli. Dla szczególnie upartego wroga skunksa można powtórzyć lekcję, kończąc kolejne „strzały” 5-6. Broń chemiczna tych zwierząt jest tak wydajny, że drapieżnik, który kiedykolwiek przeszły takiego ataku, pamiętaj nieprzyjemne doświadczenie na całe życie i nigdy nie odważą się zaatakować skunksa. Ale w świecie nic nie jest idealne, więc nawet taka broń ma swoją wadę. Fakt, że skunks potrzeba około 10 dni, aby uzupełnić zapasy merkaptanu w gruczole, pozostaje niezabezpieczony w tym okresie.

W uczciwości, należy zauważyć, że wpływ skunk zapach jest często przesadzone. Pogłoski, że smród zwierzęcia może stracić przytomności, a nawet śmierć, nie odpowiadają rzeczywistości. I fałszywe zarzuty, że jet poplamione ubrania lub samochodu nie mogą być czyszczone i do wyrzucenia. Chociaż merkaptan zapach jest bardzo wytrzymałe i nie usuwa się za pomocą konwencjonalnych środków piorących, można myć świeżo przygotowaną mieszaninę, mydła sodowego i 3% nadtlenku wodoru. Mniej skuteczne środki w celu zmniejszenia jego siły tylko te rozwiązania ocet i koncentrat pomidorowy oraz specjalne spraye protivoskunsovye. Po ich użyciu ubrania jeszcze kilka dni, aby przewietrzyć.

Ameryki Południowej skunks (Conepatus chinga).

Film: Dzieci skunksy takiego nyashi!

Co dziwne, ale smród skunksy nie stać się przeszkodą dla ich gospodarczego wykorzystania. W XIX - pierwsza połowa XX wieku zwierzęta te były przedmiotem handlu futrami. Trochę ostry, ale długości wzdłuż skunksy fur chodzić miękką powłoką, jest również stosowany w postaci barwnego. Pewnego razu na taki popyt na surowce była tak wielka, że ​​te ssaki nawet próbował zaaklimatyzować na innych kontynentach iz powodzeniem hodowane na fermach. Skunksy bardzo przyjazny, dostosowując legkopriruchaemymi i zwierząt, ale nadal usuwane w celu zapobieżenia wypadkom gruczołu odbytu w podrzędnych. Teraz wraca moda na futra skunks, ale jego zastosowanie jest ograniczone do modelowania odzieży. Inny produkt pochodzący z tych zwierząt, czyli tak zwany „parszywiec olej”. To jest sekret gruczołów tłuszczowych, znajduje się na grzbiecie zwierzęcia, ma prawie żadnego zapachu. Indianie i pierwsi osadnicy w Ameryce używali go jako balsam gojenie i maścią rozgrzewającą.

Czasami skunksy zawierać jako zwierzęta domowe, niektóre z nich znane jako hollywoodzkich bohaterów filmowych. Jednak w ostatnich latach wiele krajów posiada skunksy w domach było nielegalne. Z jednej strony jest to zrobić ze względu na zagrożenie rozprzestrzeniania się wścieklizny, z drugiej strony weszła w życie zakaz humanitarnego usunięciu gruczołów analnych. W naturze, skunksy nie są rzadkością, więc nie są uwzględniane w liczbie gatunków chronionych.