Norweski Leśny

Norweski Leśny (Norw. Leśny), Rasy kotów pół długowłose.

Historia rasy

Wiele tysięcy lat temu, w gęstych lasach Norwegii żył dziki żbika. Mocne, elastyczne i trwałe, w bujnej wodoodporny płaszcz dwuwarstwowego składającego się z podkładem gęstej oleisty Powłoka długich włosów. Dostosowane do surowym klimacie Norwegii, to nadal pozostają dzikie, jeśli więcej niż 400 lat temu, nie przyszedł do domu osoby, którym zostało nazwie Uegi (Wegies - Leśny) lub Skøtt Kat.

Co sprawiło, że dziki Leśny zrobić ten krok pozostanie tajemnicą. Musimy tylko założyć, że najprawdopodobniej pra-przodków norweski kota lasu, polować myszy w gospodarstwach chłopskich były zwierzęta wynikające z krzyżowania dzikich kotów leśnych żyje w lasach Norwegii i przywożone przez starożytności do północy (ewentualnie przez Wikingów) domowy długowłosy kot ,

W mitów, legend, wierszy i bajek północnych ludów jest bardzo często wymieniany długowłose - „trollować”. W jednej z opowieści opowiadane, że przy mocnym boga starożytnych Norwegów - Thor był kot, tak ogromna, że ​​nawet nie mógł się oprzeć. W innej legendy, bogini miłości, piękna i płodności Frey podróżował w wozie ciągnionym przez parę ogromnych długowłosych kotów.

Ale to legenda. Po pierwsze, bardziej dokładne dokument potwierdzony przez dacie zaistnienia norweskich kotów - 1599. Norweski Leśny opisane Frinsom Clausen, Kapłana przyrodnik. W jego opisie, nazwał go drapieżny kot. W „norweskie opowieści ludowe”, wydanej w 1941 roku duży kot z długim ogonem bujnym i staje się bohaterem prozy ludowej, popularnych szkół w Norwegii dzisiaj.

Wreszcie, w 1938 roku, był na wystawie w Oslo, została po raz pierwszy wykazana przez czerwonego i białego kota norweskiego lasu, niestety nie spowodował natomiast odsetki od hodowców.

Później, Norweski Leśny nadal mieszkają w domach chłopskich, niekontrolowanego krzyżowania z kotów domowych krótkowłosa rolnika.

Dopiero po drugiej wojnie światowej, norweskie felinologists obudził. Dla zbawienia rasy przez prezydenta, „norweski National Association» (NRR) Charles Frederick Nordan został opracowany w 1975 roku zatwierdziła Program hodowlany uegi, zgodnie z którym, w hodowli pełnej krwi mogła uczestniczyć jedynie zarejestrowany komitet klub, koty norweskie leśne.

Pierwszy miot zarejestrowany uegi urodził się 19 kwietnia 1974. Oficjalne uznanie i prawo do udziału we wszystkich europejskich wystaw rasy był w 1977 roku na Zgromadzeniu Ogólnym Międzynarodowej Federacji miłośników kotów w Paryżu. Tam też został zatwierdzony swój oficjalny standard. Uosobieniem norweskiego narodowego modelu dla jego rasy normą był norweski kot Las nazwie Trules.

W 1981 roku Koty norweskie leśne zostały podzielone na dwie grupy. Pierwszy składa się z zwierzętom w obecności fartucha „agouti” wzoru, w drugim - bez „agouti”. Obecnie klasyfikacja obejmuje dziewięć grup kotów norweskich leśnych. W Stanach Zjednoczonych, rasa ta pojawiła się w 1979 roku. Pierwsza para hodowli zwierząt „Meissen” doprowadzono Sheila Jira. Sugeruje się, że w rzeczywistości przedstawiciele norweskiej leśnej „nieoficjalnie” przyniósł do Ameryki znacznie wcześniej, w czasach wikingów i odegrał rolę w tworzeniu tej rasy. 21 marca 1981 uegi pierwszego potomka urodził się na amerykańskiej ziemi. Ze względu na podobieństwo amerykańskiego norweskich leśnych Maine Coon, rasa ta w Stanach Zjednoczonych pozostał nierozpoznany do 1987 roku. Do tej pory, to jest uznawane przez wszystkich głównych organizacji kotów.

Wideo: wprowadzenie do zwierząt: Norweski Leśny Nafanja (10.11.15)

Opis gatunków

Norweski Leśny - masywny duże zwierzę z mięśni, elastyczne, wydłużone ciało.

Klatka piersiowa szeroka i mocna, biodra obszerne. Nogi środkowa długość z szeroki, okrągły, pokryte grubą włosy, nogi, znamienny tym, że tylne ramię powyżej przodu.

Ogon jest długi, bardzo puszyste.

W smukłych mięśni szyi trójkątnym kształcie głowy z szerokimi, prosty, bez zauważalnej granicy czoło, nos i masywnej, ciągłej linii nosa, zaokrąglonym podbródku.

Wideo: norweski Cat Las: zdjęcia, opis rasy, charakter. Norweski Leśny rasy

Oczy są duże, wyraziste, złocisto-zielony kolor, szeroko rozstawione, są w kształcie migdałów. Szerokie kości policzkowe. Długi, wyprostowany, z frędzlami na zaokrąglonych końcach uszu nadal kontury głowy. Wewnętrzna krawędź zamkniętego wełny szczotki.

Wełna podwójne, bardzo długa, jedwabista, z typowym „tłuste” połysk. Ma gruby gęsty podszerstek. Nie przegap wodę, służy jako ochrona przed deszczem i śniegiem. Kości policzkowe długie „wąsy” na tylnych nogach, „spodnie”. Kołnierz deluxe, „zima”, latem zanika. Kolory w norweskim drewna dopuszczalne w ogóle, niż te uzyskane przez hybrydyzacji (hybrydyzacji z innych gatunków) .Norvezhskaya kot jest narażony na bardzo ciężkie pierzenia sezonowe. Wiosny do lata, ona rozbiera, tracąc swój chic „kołnierz” i gęsty podszerstek, znowu „opatrunek” na zimę. Chociaż wełny Norwegowie nie są podatne na zwłokę, ale nadal wymagają regularnej pielęgnacji, zwłaszcza w okresie linienia.

charakter

Zdaniem właścicieli, jest spokojny i bezpretensjonalny. wystarczająco mobilni i energiczny, uwielbia się bawić, dobrze dogaduje się z dziećmi i innymi zwierzętami. Kontakt i bardzo bystry, ale czasami staje się nieprzyjazny, szukając samotności. 

Oczywiście, że jest znacznie lepiej być prywatny dom, gdzie będzie wspaniała gospodyni i móc zastosować ich jakość polowania.

Nie płodny, dobra matka opiekuńczy. Kocięta rodzą się zazwyczaj silny i wytrzymały, zaleca się od narodzin przyzwyczajeni do rąk. Wełna utworzyli 3 do 5 miesięcy, począwszy nabyć charakterystyczny połysk. Bardzo interesujące, aby obejrzeć podczas karmienia kociąt przylgnąć do futra matki. W ten sposób kot może przenieść je z miejsca na miejsce. Widocznie ta właściwość jest niezbędna dla przetrwania dzieci w środowisku naturalnym.

Miłośnicy kotów często mają do czynienia z problemem podobieństwa przedstawicieli trzech, na pierwszy rzut oka podobnych ras: Norwegian Forest, syberyjskiego i Maine Coon. Aby je rozróżnić, należy pamiętać, że szef Norweskiego Leśnego w stosunku do wielkości ciała nie wygląda zbyt duża i masywna i ma trójkątny kształt pyska, w przeciwieństwie do rundy, szeroka głowa Sibiryaka i prostokątne twarze Maine Coon.

Wildcat bardziej elegancki i mniejszy z tych dwóch gatunków. Również cechą charakterystyczną rasy - futra - nawet sezonowe strząsaniem ma tłusty połysk i wodoodporność. Ogon norweskiego lasu nie podlega wylinka i zawsze zachowuje swój blask.

Film: Wszystko o kotach: Norwegian Forest. Kennel FORESTERRA. 2012