Lhasa-apso (lhasa apso) - pies obiad respiratora

Uprawa cesarskiego ulubionych - karłowate psy Lhasa apso (Lhasa apso) - To było tematem przywilejów królewskich i osobom nieupoważnionym jest surowo zabronione i niedostępne. Kiedy i jak Lhasa apso została wyhodowana - nie jest znane. Życie i tradycje dawnej cesarskiej dynastii nie okazją do zdobycia jakiś pomysł. Dlatego pochodzenie Lhasa Apso powiedzieć tylko baśnie i legendy. Poza chińskiego imperium mieć psa Palace (znany również jako Lhasa Apso) istnieją tylko mgliste idee (od różni COR-Shi-Tsu, Lew chiński pies, mały pies ma pochodzenia tybetańskiego, który również mieszkał przez długi czas w królewskiej rezydencji. jego długie włosy ścięty tak, że pies był prawdopodobnie bardziej jak grzywa lwa).

Tylko europejskich najeźdźców ciała, który w 1860 roku wpisane cesarski pałac letni w Pekinie, wziął oryginalne trofeum dla Europy - Lhasa Apso. W szczególności w Anglii wkrótce zaczęli masowo podniesienia tej rasy. Zatem, dawny ulubieniec cesarza szybko stały się popularne i ulubione psy zabawki.

Apso po tybetańsku oznacza pies-godzinny warcząc lwa. Dozorca, lew, szczekanie, kozy, - nazwa Lhasa apso w domu, w Tybecie.
Lhasa apso starożytna nazwa: &ldquo-pomnik pokoju i dobrobytu&rdquo-. Teraz to się nazywa: &ldquo-Dog sejsmograf&rdquo-, t. Aby. Te psy są znane z tego, że szczekanie i niespokojne zachowanie ostrzec klęsk żywiołowych, takich jak trzęsienia ziemi i lawiny.
Lhasa Apso, oprócz licznych pseudonimów, które zostały podane do niego turystów i Tybetańczyków się, że to kolejny ciekawy pseudonim - &ldquo-jadalna Wielbiciel&rdquo-.

Nazywany go jako samych mnichów, że dbanie o własny żołądek, długo i ciężko nauczyć psy&hellip- głośne westchnienie. &ldquo-sama z siebie nie dbać, dbać o Ciebie tylko Budda&rdquo- - mówią, idąc do klasztoru na świecie z kazań i materiałów informacyjnych. ludzie świeccy, którzy mieszkali w wystarczającej odległości od klasztorów, co do zasady, wziął mnisi raczej powściągliwy, uznając je za żebraków i próżniaków, a nie spieszy się, aby wypełnić swój portfel na cele charytatywne, ale jeszcze bardziej do zaoferowania obiad. Zamiast tego woleli po prostu porozmawiać o swoich sprawach religijnych pobudzonych, a następnie grzecznie prowadzenia &ldquo-święty człowiek&rdquo- do drzwi.

Widząc, że sprawa nie zmienia tak jak powinno, mnicha, bez przerywania rozmowy, pies usunięty z torebki i niech biegają domu. Mimo zastrzeżeń do zakonników, świeckich z wielką sympatią traktuje &ldquo-Little Buddha&rdquo- one pieszczotliwie nazywany psy. Zwrócenie uwagi na smutnych westchnień, który rozpoczął wydawanie na pieska niezauważalny sygnał od gospodarza, gospodarz nie mógł pomóc, pytając, co dokładnie dzieje się z psem. Otrzymawszy odpowiedź, że post &ldquo-Little Buddha&rdquo- został przeciągnięty na zbyt długo, a on dba o jałmużnę, będzie siłą rzeczy muszą być karmione i mnich z wyjątkiem psa, a ponadto, aby dać mu coś w drodze. Tylko bardzo nieczuły człowiek może bezpiecznie słuchać smutnych westchnień psów i pozwolić jej odejść z właścicielami w drodze głodny.





standard